Από τη «Βραδυνή της Κυριακής» - Μητροπολίτης Κερκύρας Νεκτάριος: Μας απαξίωσαν. Το ανεχτήκαμε και το αποδεχθήκαμε!

«Η απαγόρευση της Θείας Λειτουργίας υπήρξε μέτρο βαθύτατα αντιδημοκρατικό και αντισυνταγματικό. Εάν ακολουθήσει και η παρακολούθησή μέσω ειδικών εφαρμογών, αναρωτιέμαι σε τι διαφέρει η κοινωνία μας από τα όσα έχουν γραφτεί για τον “Μεγάλο Αδερφό”. Συνεργασία των ανθρώπων χρειάζεται, όχι παραβίαση των δικαιωμάτων τους».

Εν αναμονή της εκδίκασης της διώξεώς του για προτροπή των πιστών να κοινωνούν αλλά και για την περιφορά –εντός του ναού (!)- του σκηνώματος του Αγίου Σπυρίδωνος, ο μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος ανοίγει τα χαρτιά του στη «Βραδυνή της Κυριακής».

Ο κ. Νεκτάριος ασκεί κριτική στη στάση της διοικούσης Εκκλησίας στη διάρκεια της καραντίνας λόγω κορωνοϊού, επικρίνει την Πολιτεία για την αυστηρότητα των μέτρων σε βάρος της Εκκλησίας και επισημαίνει την ανάγκη οι κρίσιμες αποφάσεις για την Εκκλησία να λαμβάνονται από την Ιεραρχία.

Σεβασμιώτατε, πώς βλέπετε το ρόλο της Εκκλησίας στη μετα-κορωνοϊό εποχή;

«Κατ’ αρχάς, σας ευχαριστώ για την ευκαιρία να συζητήσουμε με ψυχραιμία, τώρα που η Εκκλησία έχει φύγει από το προσκήνιο του “ενδιαφέροντος” των ΜΜΕ και της Πολιτείας. Πολλοί περιμένουν από εμάς να ασχοληθούμε με την υλική πλευρά της υπόστασης του ανθρώπου. Να ετοιμαστούμε να είμαστε δίπλα “στην φτώχεια, στην ανεργία, στην πείνα”, όπως δήλωσε πρόσφατα και ο μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος. Αυτό, βεβαίως, θα γίνει στο μέτρο του εφικού. Από τη μία, βέβαια, όσοι απαιτούν από την Εκκλησία, με πρώτη την Πολιτεία, έχουν κάνει ό,τι μπορούσαν ώστε να τη ρίξουν και αυτήν με τους χειρισμούς τους στην κρίση, και από την άλλη περιμένουν να της επιτεθούν ότι δήθεν η βοήθεια που προσφέρει είναι ανεπαρκής. Το έχουμε συνηθίσει. Εμείς θα κάνουμε αυτό που μπορούμε, ελπίζοντας όχι “επ’ άρχοντας και υιούς ανθρώπων”, αλλά στην πρόνοια του Θεού που ενισχύει κάθε καλό έργο, ευαισθητοποιώντας ανθρώπους που εμπιστεύονται την Εκκλησία. Από την άλλη, η αγωνία μας είναι αν η αποστολή της Εκκλησίας περιορίζεται στο να διακονεί τις υλικές ανάγκες. Έχουμε μία μεγάλη πρόκληση ενώπιόν μας. Ο άνθρωπος θεοποιεί τον εαυτό του και την επιστήμη και διαγράφει τον Θεό ως Αυτόν που του δίνει νόημα, που τον κάνει να νικά το θάνατο. Κατά τη γνώμη μου, εδώ θα κριθεί η παρουσία της Εκκλησίας στη νέα γενιά».

Σας ανησυχούν οι σκέψεις για την υιοθέτηση ειδικής εφαρμογής μέσω των smartphones που θα δίνει το γεωγραφικό στίγμα των φορέων του Covid-19;

«Το ότι έχουν τεθεί σοβαρά ζητήματα παραβίασης των ανθρώπινων ελευθεριών, με αφορμή την κρίση, είναι κάτι που το έχουμε επισημάνει εξαρχής. Η απαγόρευση τέλεσης της Θείας Λειτουργίας υπήρξε μέτρο βαθύτατα αντιδημοκρατικό και αντισυνταγματικό, όπως επιβεβαίωσαν και έγκριτοι νομικοί με αρθρογραφία τους. Η διαχείριση της κρίσεως με διυπουργικές αποφάσεις, χωρίς την ψήφιση νόμων από τη Βουλή, χωρίς να θέλω να είμαι απόλυτος, είναι στα όρια της συνταγματικότητας ή και τα υπερβαίνουν. Εάν ακολουθήσει και ο στιγματισμός των ανθρώπων, καθώς και η παρακολούθησή τους μέσω ειδικών εφαρμογών, αναρωτιέμαι σε τι διαφέρει η κοινωνία μας από τα όσα έχουν γραφτεί για τον “Μεγάλο Αδερφό”. Συνεργασία των ανθρώπων χρειάζεται, όχι παραβίαση των δικαιωμάτων τους».

Είσθε από τους ιεράρχες που από την πρώτη στιγμή, με παρρησία, εκφράσατε τις αντιρρήσεις σας σχετικά με τον τρόπο εφαρμογής των περιοριστικών μέτρων στις εκκλησίες από πλευράς Ιεράς Συνόδου. Ποιες είναι οι πρώτες σκέψεις σας μετά τα όσα συνέβησαν;

«Ο λαός μας αγανάκτησε, αλλά άκουσε. Φάνηκε ξεκάθαρα ότι τα μέτρα ήταν ακραία. Ότι οι πιστοί θα τηρούσαν όποιους περιορισμούς ήταν απολύτως απαραίτητοι να τεθούν, όπως κάνουν και τώρα, και ότι δεν χρειάζονταν αυτή η βάναυση για την πίστη μας συμπεριφορά».

Θεωρείτε ότι σε περίπτωση –ω μη γένοιτο- έχουμε ένα νέο, δεύτερο κύμα της πανδημίας, τις όποιες αποφάσεις σχετικά με τις εκκλησίες θα πρέπει να τις λάβει, πλέον, η Ιεραρχία;

«Το έχω ζητήσει ήδη δύο φορές. Ο Καταστατικός Χάρτης της Εκκλησίας της Ελλάδος είναι σαφής. Ζητήματα λατρείας, όποιας υφής, είναι αρμοδιότητα της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος και όχι της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου. Για μένα όμως, η προσβολή από την πλευρά της Πολιτείας είναι ότι μας αντιμετώπισε ως κρατική υπηρεσία. Έφτασε, μάλιστα, να υπογράφει έγγραφα που απευθύνονταν στην Εκκλησία με διατακτικό ύφος και τμηματάρχης του υπουργείου Παιδείας, ούτε η υπουργός ούτε καν ο γενικός γραμματέας Θρησκευμάτων. Αυτό δείχνει μία απαξίωση, την οποία ανεχτήκαμε ή και αποδεχτήκαμε».

Από τη δική σας «περιπέτεια» με τη Δικαιοσύνη τι αποκομίζετε;

«Πρώτα απ’ όλα, την αγάπη των ανθρώπων, του πιστού λαού και όχι μόνο της Κέρκυρας. Αυτή η αγάπη εκφράστηκε παντοιοτρόπως και είμαι ευγνώμων προς όλους, αν και δεν έκανα τίποτε περισσότερο από το καθήκον μου. Δεύτερον, τη συμπαράσταση πολλών αρχιερέων και από την Ελλάδα και από άλλα μέρη, που έδειξαν τα φιλάδελφα αισθήματά τους. Το ίδιο και πολλοί κληρικοί και μοναχοί. Την προσευχή τους και τη μνημόνευσή τους στο ιερό θυσιαστήριο τη θέλω και παρακαλώ γι’ αυτήν. Στη συνέχεια, παρατήρησα την αφύπνιση πολλών, οι οποίοι τόλμησαν να εκφράσουν τη διαμαρτυρία τους δημόσια για τη στάση της Πολιτείας έναντι της Εκκλησίας. Να πουν ότι χωρίς να τεθεί σε κίνδυνο η δημόσια Υγεία, με μέτρα που θα έβαζαν κάποια εύλογα όρια, ο λαός μας θα μπορούσε να κοινωνήσει το Πάσχα, ακόμη και αν δεν συμμετείχε στις Ιερές Ακολουθίες, θα μπορούσε να παρακολουθήσει και απ’ τα μπαλκόνια και τα παράθυρα των σπιτιών του την περιφορά του Επιταφίου, όπως έκανε και με τη διάσημη τραγουδίστρια παρόντος του πρωθυπουργού, ότι δεν πρέπει να ισχύουν άλλα μέτρα για την Εκκλησία και άλλα για τους υπόλοιπους».

Τι μήνυμα στέλνει ο μητροπολίτης Κερκύρας, σεβασμιώτατε;

«Θα μου επιτρέψετε, λοιπόν, να πω και κάτι τελευταίο: η ελληνική Πολιτεία, με τη σιωπηρή συναίνεση των επισήμων Οργάνων της Εκκλησίας της Ελλάδος, τα οποία γι’ αυτό και απόλαυσαν και της ανοχής της Πολιτείας στην κατάφωρη παραβίαση και από τη δική τους πλευρά της απολυτότητας των μέτρων, δεν κατενόησε ότι στην Κέρκυρα, όπως και σε άλλα μέρη, υπάρχει ένας συνεκτικός ιστός που δίνει ζωή στους ανθρώπους: είναι η παράδοση, η οποία εκφράζεται με συγκεκριμένους τρόπους. Εμείς προσπαθήσαμε να διαφυλάξουμε εντός του Ναού του Αγίου Σπυρίδωνος αυτή την παράδοση, χωρίς να βγούμε έξω και να προκαλέσουμε. Η Δικαιοσύνη ας αποφασίσει αν έπρεπε να αρνηθούμε να πράξουμε το καθήκον μας, ηθικό και κοινωνικό. Εμείς την απάντηση τη δώσαμε εν τοις πράγμασι».