Να δούμε πέρα από το εφήμερο

Ξεκίνησε η Σαρακοστή, μία περίοδος για τους χριστιανούς περισυλλογής, εγκράτειας και αναθεώρησης των συνθηκών της βιωμένης ζωής. Κάθε μία από τις λέξεις αυτές έχει τη δική της δυναμική.

Τουλάχιστον αυτήν την περίοδο χρειάζεται να ακούμε περισσότερο, να σκεφτόμαστε περισσότερο, να συγχωρούμε περισσότερο και να ζητάμε συγγνώμη σε περίπτωση που με τις ενέργειές μας βλάψαμε τον πλησίον μας.

Βέβαια, αυτές οι δραστηριότητες πρέπει να γίνονται με συνειδητό τρόπο και όχι αυτόματα επειδή το επιτάσσει η περίοδος.

Και κάπως έτσι είναι σημαντικό να βλέπουμε κάθε πτυχή της καθημερινότητας.

Η ζωή μας δεν εξελίσσεται σε απομόνωση, αλλά σε συνύπαρξη. Σε μία κοινωνία που συνεχώς αλλάζει, η περίοδος αυτή προσφέρει την ευκαιρία να κάνουμε μία παύση.

Να συλλογιστούμε όχι μόνο τις προσωπικές μας επιλογές, αλλά και τη συλλογική μας ευθύνη ως πολίτες.

Ως ενεργό μέλος αυτής της κοινωνίας, θεωρώ ότι αυτή η περίοδος μας υπενθυμίζει τη σημασία της υπευθυνότητας και της λογοδοσίας.

Η διακυβέρνηση μίας χώρας δεν μπορεί να περιορίζεται αποκλειστικά και μόνο στη διαχείριση της καθημερινότητας. Οφείλει να εμπνέει, να διορθώνει, να αναγνωρίζει και να αναλαμβάνει ευθύνες. Οφείλει να σχεδιάζει το μέλλον προτού αυτό γίνει παρόν, γιατί και τότε πάλι θα έχουν αλλάξει οι συνθήκες. Οφείλει να στέκεται με ειλικρίνεια απέναντι στους πολίτες και να μην επιτρέπει τη δράση.

Σε στιγμές που η κοινωνία δοκιμάζεται, είναι καθήκον μας να ενώνουμε τις φωνές μας με εκείνες που ζητούν δικαιοσύνη, διαφάνεια και πρόοδο.

Η ανάπτυξη και η εξέλιξη μίας χώρας δεν είναι μόνο αριθμοί και δείκτες. Είναι πρωτίστως η εμπιστοσύνη που οικοδομείται ανάμεσα στους πολίτες και στους θεσμούς. Είναι η αίσθηση ότι το κράτος ακούει, ότι η Πολιτεία δεν παραμένει σιωπηλή όταν ο πόνος, η αμφισβήτηση και η ανασφάλεια γεμίζουν τις ζωές των ανθρώπων.

Η Πολιτική, όπως και η ζωή, δεν μπορεί να είναι στατική. Οφείλει να εξελίσσεται, να προσαρμόζεται και να διορθώνει τα λάθη της.

Η εμπιστοσύνη μεταξύ κράτους και πολιτών δεν είναι δεδομένη. Είναι κάτι που χτίζεται καθημερινά, μέσα από την υπευθυνότητα και τη διάθεση για πραγματική αλλαγή.

Όταν οι πολίτες νιώθουν ότι η φωνή τους έχει αξία, όταν βλέπουν τις ανησυχίες τους να εισακούονται και να μετατρέπονται σε δράση, τότε μπορούμε να μιλάμε για μία κοινωνία που προχωρά μπροστά.

Η μνήμη όσων δεν είναι πια εδώ πρέπει να τιμάται με έργα και αποφάσεις, που θα κάνουν τη χώρα μας καλύτερη. Με μία πολιτική που δεν φοβάται να αναμετρηθεί με την αλήθεια.

Αυτή η περίοδος περισυλλογής μάς καλεί να γίνουμε πιο συνειδητοί στις επιλογές μας. Να αναλάβουμε την ευθύνη του ρόλου μας, είτε ως πολίτες είτε ως ηγέτες.

Να προχωρήσουμε με γνώμονα το κοινό καλό, μακριά από τις εύκολες λύσεις και τις επιφανειακές προσεγγίσεις.

Γιατί μόνο έτσι μπορούμε να δικαιώσουμε το παρελθόν και να χτίσουμε ένα καλύτερο μέλλον.

Η Σαρακοστή είναι μία περίοδος σιωπής, αλλά όχι αδιαφορίας. Μία περίοδος συγχώρεσης, αλλά όχι λήθης. Μία περίοδος περισυλλογής, αλλά και προετοιμασίας για το μέλλον.

Ας ακούσουμε περισσότερο. Ας πράξουμε με περισσότερη σύνεση. Και ας γίνουμε η αλλαγή που όλοι θέλουμε να δούμε γύρω μας.