Οι ευκαιρίες δεν είναι άπειρες για ορισμένους

Επειδή ακριβώς δεν υπάρχει αντιπολίτευση, οι πολίτες γίνονται όλο και πιο απαιτητικοί από την κυβέρνηση στην αντιμετώπιση των καθημερινών τους προβλημάτων. Η κοινωνία και ο φορολογούμενος πολίτης έχει πια απαιτήσεις, γιατί πέρασε δύσκολα χρόνια και έβαλε πλάτη για να μην χρεοκοπήσει η χώρα. Και αυτό οφείλουν να το σεβαστούν όλοι. Κανείς δεν ζητά να γίνουν θαύματα, αλλά η καθημερινότητα του Έλληνα πρέπει συνεχώς να βελτιώνεται.

Μέχρι τις επόμενες εκλογές έχουμε ακόμη περίπου τρία χρόνια. Είναι, ίσως, η πιο παραγωγική περίοδος για τη χώρα και για όλους τους υπουργούς να δουλέψουν ανεμπόδιστα, για να λύσουν τα σοβαρά προβλήματα της καθημερινότητας. Δυστυχώς, σε ορισμένα κομματικά επιτελεία πιστεύουν πως η κοινή γνώμη ενδιαφέρεται περισσότερο για τις διεργασίες και τις αντιπαραθέσεις στο εσωτερικό των κομμάτων και λιγότερο για την ακρίβεια ,την ασφάλεια, τους φόρους και τα εισοδήματά τους. Αλλιώς δεν εξηγείται ότι στο ΣΥΡΙΖΑ η ηγετική ομάδα και 100 κορυφαία στελέχη νομίζουν πως έχουν την πολυτέλεια να μαλώνουν, να απειλούν ο ένας τον άλλον και να ασχολούνται με τα εσωτερικά τους προβλήματα, αντί σκύψουν πάνω στις καθημερινές δυσκολίες των πολιτών και να αυξήσουν την πίεση προς την κυβέρνηση.

Από τον κ. Κασσελάκη, που πιστεύει πως τίποτα δεν μπορεί να τον κουνήσει από τη θέση του αρχηγού, μέχρι τους βουλευτές και τους ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, που νομίζουν πως «έδεσαν τον γάιδαρό τους» για τα επόμενα τρία-τέσσερα χρόνια, και τώρα μπορούν ανενόχλητοι να μετέχουν στο μεγάλο ξεκαθάρισμα στο εσωτερικό του κόμματος. Η εσωστρέφεια στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν πρόκειται να σταματήσει όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα του Συνεδρίου. Είτε φύγει ο Κασσελάκης είτε μείνει.

Παρόμοια κατάσταση, η αλήθεια με περισσότερο πολιτικό πολιτισμό, επικρατεί και στο ΠΑΣΟΚ, όπου η ηγετική ομάδα και ορισμένα κορυφαία στελέχη έχουν μπει σε μία αχρείαστη εσωστρέφεια, μία μάχη εξουσίας για την ανάδειξη νέου αρχηγού. Την ώρα που η κυβέρνηση χάνει στις Ευρωεκλογές ένα εκατομμύριο ψηφοφόρους και ο ΣΥΡΙΖΑ αποσυντίθεται, στη Χαριλάου Τρικούπη πιστεύουν πως έχουν την πολυτέλεια να ομφαλοσκοπούν και να παίζουν τις μουσικές καρέκλες μεταξύ τους. Και οι περισσότεροι δείχνουν πως δεν έμαθαν τίποτα από τα τραγικά αποτελέσματα των εσωκομματικών αντιπαραθέσεων των προηγούμενων δεκαετιών, που έφερε το ΠΑΣΟΚ στα πρόθυρα της διάλυσης. Πιστεύουν ορισμένοι πως αν αλλάξουν αρχηγό, το κόμμα θα εκτιναχθεί. Και δεν βλέπουν πως κάποιοι σύντροφοι έχουν καθίσει στις καρέκλες τους και περιμένουν απλά να κερδίσουν τις εκλογές, γιατί τους το χρωστάει η Ιστορία και οι ίδιοι να γίνουν υπουργοί χωρίς να κουραστούν.

Και ενώ αυτά συμβαίνουν στα κομματικά επιτελεία των δύο μεγαλύτερων κομμάτων της αντιπολίτευσης, στο κυβερνών κόμμα ζουν στο δικό τους συννεφάκι. Πολλοί είναι οι υπουργοί και τα κορυφαία στελέχη που πιστεύουν πως αφού δεν υπάρχει αντιπολίτευση να απειλήσει την κυβέρνηση, όλα είναι υπό έλεγχο. Με άλλα λόγια, ο εφησυχασμός σε όλο του το μεγαλείο. Και όλα αυτά την ώρα που παραμένουν άλυτα πολλά από τα μεγάλα προβλήματα της καθημερινότητας. Την ώρα που χρειάζεται σκληρή δουλειά για να διορθωθούν τα προβλήματα στα νοσοκομεία, στην Παιδεία, να σταματήσει ο καλπασμός της ακρίβειας, που εξαφανίζει το εισόδημα του μέσου Έλληνα, και να μπει μία τάξη στη μεγάλη ανασφάλεια που νιώθουν οι Έλληνες από τη μικρή και μεγάλη παραβατικότητα στις γειτονιές.

Η αλήθεια είναι πως η ελληνική Οικονομία τρέχει με πολύ καλύτερους ρυθμούς από τις περισσότερες ευρωπαϊκές Οικονομίες, αλλά αυτό φαίνεται πως δεν φτάνει. Οι Έλληνες έχουν κουραστεί πολύ από τη δεκαετία των Μνημονίων, έχουν δουλέψει αρκετά για να κρατηθεί όρθια η χώρα, και τώρα που βλέπουν πως η Οικονομία πάει καλά, έχουν απαιτήσεις. Θέλουν καλύτερους μισθούς, καλύτερη Υγεία και καλύτερη Παιδεία για τα παιδιά τους. Θέλουν να μπορούν να πάρουν μία ανάσα και να βλέπουν τη ζωή τους να καλυτερεύει και όχι να παραμένει στάσιμη. Να μπορούν να πηγαίνουν άνετα στο σούπερ μάρκετ, αλλά και διακοπές το καλοκαίρι, και να βγάλουν από πάνω τους τα χρέη που τους βάρυναν τόσα χρόνια. Γι’ αυτό και ελάχιστα ενδιαφέρονται για το τι συμβαίνει στα κόμματα και την πολιτική ζωή. Ξέρουν πια, κάθε τέσσερα χρόνια, ποιος μπορεί να τους βγάλει από το τέλμα και ποιος τους κοροϊδεύει. Αυτό όμως, δεν είναι δεδομένο για κανέναν.

Αν τα πράγματα δεν καλυτερεύσουν μέχρι τις επόμενες εκλογές και η ποιότητα της καθημερινότητας του μέσου Έλληνα δεν βελτιωθεί, τότε δεν θα πρέπει να παραξενευτούμε αν η αποχή είναι μεγαλύτερη από αυτή των Ευρωεκλογών και η ευθύνη θα βαραίνει τα κομματικά επιτελεία. Όπως έλεγε και ένα παλιός κοινοβουλευτικός, οι ευκαιρίες που μας παρουσιάζονται, δεν είναι πολλές. Η κυβέρνηση έχει μπροστά της την ευκαιρία των επόμενων τριών χρόνων όχι να κάνει θαύματα, αλλά να επιβεβαιώσει τις προσδοκίες όσων την εμπιστεύτηκαν.

Στον ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να παραδειγματιστούν από όσα συνέβαιναν στο ΠΑΣΟΚ την περίοδο που ήταν πρώτο κόμμα και ξαφνικά βρέθηκε τρίτο, για να μην πάθουν τα ίδια. Και στο ΠΑΣΟΚ πρέπει να δουν ξεκάθαρα ότι ύστερα από δέκα χρόνια είναι η μόνη περίοδος που δεν χάνουν δυνάμεις, αλλά κερδίζουν.

Αν ξαναγυρίσουν στην εσωστρέφεια και την αντιπαράθεση μεταξύ των μέτριων, για το ποιος θα είναι αρχηγός, τότε και αυτή η ευκαιρία θα έχει χαθεί, και ίσως είναι η τελευταία.