Σάπιο βασίλειο…

Ας συμφωνήσουμε στο αυτονόητο. Μία ποδοσφαιρική διοργάνωση έχει αξία σε όλα τα επίπεδα, εμπορικά και μη, όταν πείθει για την αξιοπιστία της.

Τότε οι εμπλεκόμενοι σε αυτήν μπορούν να έχουν απαίτηση να υποστηρίζεται από θεσμικούς φορείς και ιδιωτικές επιχορηγήσεις. Εάν, ωστόσο, γίνεται αντιληπτό πως «υπάρχει κάτι σάπιο στο Βασίλειο της Δανιμαρκίας», το προϊόν απαξιώνεται.

Στην πρώτη πράξη του Άμλετ, ο Σαίξπηρ βάζει στο στόμα του αξιωματικού Μάρκελλου την περιβόητη φράση, αναφερόμενος στην απάτη, τη διαφθορά και το κακό. Αυτό λοιπόν, το κακό, δυστυχώς «φωνάζει» ότι βρίσκεται στους κόλπους του ελληνικού ποδοσφαιρικού βασιλείου και δεν φαίνεται εκείνοι που έχουν την ευθύνη του πρωταθλήματος να κόπτονται ιδιαίτερα για αυτή τη δυσάρεστη συνθήκη. Η οποία –λογικά– προκάλεσε αντιδράσεις, όπως εκείνη του Ολυμπιακού για τον ορισμό του διαιτητή Σιδηρόπουλου στο ματς κόντρα στον Παναιτωλικό. Όσο, βέβαια, και αν οι αρμόδιοι δείχνουν πως δεν έχουν όρια, αυτό δεν είναι απλά προκλητικό, αλλά χαρακτηρίζεται, ως συμπεριφορά, αδίστακτη!

Τι διαφορετικό μπορεί κανείς να σκεφτεί μετά και την απόφαση του Λανουά να ορίσει ξανά το διαιτητή Βεργέτη τέταρτο στο ντέρμπι Παναθηναϊκός – ΠΑΟΚ, παρά τα σοβαρότατα λάθη που υπέπεσε τόσο στο Ολυμπιακός –Λαμία όσο και στο ΑΕΚ – Λεβαδειακός, θεωρώντας κανονικό ένα γκολ που είδαν άπαντες πως προήλθε ύστερα από φάουλ του σκόρερ; Είναι, δε, εκπληκτικό ότι αυτά τα λάθη τα επεσήμανε ο ίδιος ο Λανουά στον καθιερωμένο έλεγχο της αγωνιστικής. Η υπομονή εξαντλήθηκε και η απομάκρυνση του Λανουά από τη θέση του αρχιδιαιτητή είναι μονόδρομος.

Μπροστά, λοιπόν, σε όλη αυτή τη «φαρσοκωμωδία» ο κόσμος περιμένει από τους διεκδικητές του τίτλου μεταγραφές τη χειμερινή περίοδο. Μοιάζει, ωστόσο, τραγικό να πρέπει να δίνει κανείς πολλά χρήματα μόνο για να ικανοποιήσει τους φιλάθλους του, απλώς για να εξασφαλίσει το δικαίωμα να δηλώνει: «Εμείς κάναμε αυτά που έπρεπε, αλλά δεν μας άφησαν να πετύχουμε τους στόχους μας». Η ποδοσφαιρική πραγματικότητα στην Ελλάδα καλεί τις ομάδες να ισχυροποιηθούν δημιουργώντας ένα ανταγωνιστικό πρωτάθλημα, ο νικητής του οποίου, πάντως, φαίνεται πως δεν εξαρτάται μόνο από την αγωνιστική προσπάθεια. Το βασίλειο καταρρέει, και αυτοί που το κρατούν όρθιο, κάποια στιγμή θα σκεφτούν εάν έχει νόημα να το υποστηρίζουν.