Εθνικά επικίνδυνοι όσοι λένε ότι η Τουρκία έχει μερίδιο στα ευρήματα του Αιγαίου

H απαραίτητη προετοιμασία και η πρόβλεψη για κάθε είδους σενάρια επιβάλλονται όταν έχουμε δίπλα μας αλλά και απέναντί μας, συγχρόνως, γείτονες που δεν μας έχουν συνηθίσει στις αγαθές τους προθέσεις και στην τήρηση των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου.

Η Τουρκία είναι η μόνη χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ που έχει καταλάβει έδαφος άλλου κράτους, μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα στρατεύματα κατοχής της Τουρκίας, 45 χρόνια τώρα, παραμένουν στην Κύπρο, και, εκτός από ανακοινώσεις και αποφάσεις των διεθνών Οργανισμών, ποιες ουσιαστικές κυρώσεις τής έχουν επιβληθεί;

Πού και πώς εφαρμόζεται το Διεθνές Δίκαιο; Τι έχασε η Τουρκία και ποια ήταν τα αποτελέσματα της πίεσης που της ασκήθηκε από τη Διεθνή Κοινότητα; Η Τουρκία, επειδή ξέρει και προετοιμάζει τις κινήσεις της προκειμένου να υπερασπιστεί τα εθνικά της συμφέροντα, επιλέγει με ποιον σήμερα θα είναι φίλος, άσχετα αν αυτός ακόμη και χθες ήταν εχθρός της. Πρόσφατο παράδειγμα οι σχέσεις της με τη Ρωσία και τις ΗΠΑ με τον Πούτιν και τον Τραμπ στην κρίση-πόλεμος στη Συρία.

Τη μια μέρα εχθροί, την επόμενη φίλοι. Αποτέλεσμα; Από το μακροχρόνιο πόλεμο στη Συρία, οι μόνοι κερδισμένοι ήταν η Τουρκία και ο Άσαντ. Η Τουρκία διασφάλισε τα σύνορά της, απομάκρυνε τη δημιουργία κουρδικού κράτους, και τώρα κάνει κοινές περιπολίες με τη Ρωσία, ώστε να εποπτεύει και να ελέγχει την περιοχή.

Έτσι κάνει και τώρα με τη συμφωνία που υπέγραψε με τη Λιβύη. Γνωρίζει πως αυτή η συμφωνία δεν στηρίζεται πουθενά. Ούτε στο Διεθνές Δίκαιο ούτε σε αντίστοιχη συμφωνία μεταξύ άλλων κρατών. Η συμφωνία αυτή δεν παράγει έννομα αποτελέσματα. Από τη στιγμή που δεν έχει σύνορα με τη Λιβύη και μεσολαβούν τα ελληνικά νησιά, δεν μπορεί να υπάρξει συμφωνία.

Για ποιους λόγους προχώρησε τότε σ’ αυτήν; Το έκανε για να το βάλει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων στη διεκδίκησή της να έχει κι αυτή συμμετοχή στην εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων της Ανατολικής Μεσογείου, Αιγαίου, Κύπρου, Κρήτης. Κι αυτό το κάνει προγραμματισμένα, μελετημένα. Στη διεθνή σκακιέρα πρέπει να διεκδικείς, όχι να αμύνεσαι στηριζόμενος στο Διεθνές Δίκαιο. «Στις διεθνείς συναντήσεις και Συμβούλια Κορυφής όπου παίρνονται αποφάσεις για εθνικά θέματα, δεν υπάρχει εθνικό Δίκαιο, υπάρχουν εθνικά συμφέροντα», έλεγε ο Ελευθέριος Βενιζέλος.

Γι’ αυτό πρέπει να διεκδικήσεις ώστε να κερδίσεις όσα περισσότερα μπορέσεις.

Καλά κάνουμε και καθόμαστε στο ίδιο τραπέζι με την Τουρκία, ώστε να λύσουμε ειρηνικά όλες τις πιθανές διαφορές μας. Όμως, αν όταν καθόμαστε δεν διεκδικούμε, ένα είναι βέβαιο, πως τελικά μόνο η Τουρκία, έστω και λίγο, θα βγει κερδισμένη. Γι’ αυτό είναι τουλάχιστον επιπόλαιοι, να μην πω εθνικά επικίνδυνοι, κάποιοι που, όπως διαβάζω, υποστηρίζουν ότι πρέπει οι χώρες της Ανατολικής Μεσογείου, εννοείται και η Ελλάδα, να συμφωνήσουν με την Τουρκία, η οποία έχει εκατοντάδες χιλιόμετρα ακτών στη Μεσόγειο, να πάρει και αυτή μερίδιο από τους υδρογονάνθρακες που θα βρεθούν. Είναι δυνατόν να κατατίθενται τέτοιες σκέψεις και προτάσεις; Τι θα κερδίσει, κύριοι, η Ελλάδα; Τι πρέπει να μας δώσει η Τουρκία για να μπούμε σ’ αυτήν τη συζήτηση;

Αν η Τουρκία δεν συμφωνήσει σ’ ένα ενιαίο κράτος στην Κύπρο με χρονοδιάγραμμα σύντομης αποχώρησης των στρατευμάτων της από την Κύπρο, αν δεν συμβάλλει ουσιαστικά στη διαχείριση των μεταναστευτικών - προσφυγικών ροών προς την Ελλάδα, μπορούμε να συζητάμε για συνεκμετάλλευση; Ο πρωθυπουργός και η ελληνική κυβέρνηση με σωστά προετοιμασμένα βήματα ψάχνει και βρίσκει συμμάχους που μας στηρίζουν στα δίκαια εθνικά μας θέματα - συμφέροντα.

Πιστεύω πως και η αντιπολίτευση θα συμβάλει, θα συμπορευτεί. Είναι ευκαιρία με τη μεθοδικότητα που χαρακτηρίζει τον Κυριάκο Μητσοτάκη, από αυτήν την κρίση να βγει κερδισμένη η Ελλάδα.