Οι αμερικανικές εκλογές θα καθορίσουν και το μέλλον του Ερντογάν

Η επίσκεψη του πρωθυπουργού στο Ισραήλ ήταν ένα ταξίδι που επαναβεβαίωσε την στενή συνεργασία Ελλάδας και Ισραήλ και τη βούληση των δύο χωρών να απομονώσουν την προκλητική συμπεριφορά του Τούρκου προέδρου στη Μεσόγειο και στο Αιγαίο. 

Το ταξίδι του υπουργού Εξωτερικών στο Κάιρο μπορεί να μην απέδωσε τα αναμενόμενα αποτελέσματα, όμως ήταν γνωστό πως η Αίγυπτος πολύ δύσκολα θα συμφωνούσε στην υπογραφή της ΑΟΖ με την Ελλάδα. Κυρίως γιατί δεν επιθυμεί να διαταράξει τις σχέσεις της με την Τουρκία.

Από την πρώτη στιγμή στο ΥΠ.ΕΞ. γνώριζαν ότι η ΑΟΖ με την Αίγυπτο για να υπογραφεί χρειάζεται πολλή δουλειά ακόμη, και σημαντικές υποχωρήσεις από ελληνικής πλευράς. 

Οι Αιγύπτιοι είναι βέβαιο ότι θα χρησιμοποιήσουν την στάση της Τουρκίας για να κερδίσουν όσο γίνεται περισσότερα στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου. 

Στην παρούσα φάση, το πιο σημαντικό είναι πως η Αθήνα μπορεί και διαμορφώνει τις δικές της στρατηγικές και συμφωνίες απέναντι στην προκλητική κινητικότητα της Άγκυρας και δεν παρακολουθεί απαθής τις κινήσεις και τα ανοίγματα του Ερντογάν.

Έκλεισε την ΑΟΖ με την Ιταλία, και το εξίσου σημαντικό είναι πως ανέδειξε το Προσφυγικό ως ευρωπαϊκό πρόβλημα. 

Η μία μετά την άλλη ευρωπαϊκές κυβερνήσεις διαπιστώνουν αυτό που η Αθήνα έλεγε με πολύ ξεκάθαρο τρόπο. Πως ο Τούρκος πρόεδρος προκειμένου να πετύχει μεγαλύτερη χρηματοδότηση φτάνει στο σημείο να εκβιάζει ωμά τις Βρυξέλλες ότι είναι έτοιμος να στείλει προσφυγικά κύματα. 

Το μεγάλο ερώτημα που βασανίζει νυχθημερόν τα κορυφαία στελέχη των υπουργείων Άμυνας και Εξωτερικών είναι αν ο Ερντογάν θα μπει στα ελληνικά χωρικά ύδατα και θα αρχίσει τις έρευνες και τις γεωτρήσεις. 

Σε μία τέτοια περίπτωση ο δρόμος είναι μονής κατευθύνσεως, δεν υπάρχει δεύτερη επιλογή. 

Οι Ένοπλες Δυνάμεις είναι υποχρεωμένες να χτυπήσουν τα τουρκικά πλοία και να τα αναγκάσουν να φύγουν από το ελληνικό έδαφος. 

Οι Τούρκοι το γνωρίζουν, και γι’ αυτό θα είναι πολύ δύσκολο να ακολουθήσουν με τα γεωτρύπανα προκλητική συμπεριφορά κοντά σε ελληνικά νησιά. 

Μετά τον πόλεμο στη Συρία, η Άγκυρα προσπαθεί τώρα να κερδίσει ό,τι μπορεί από τον εμφύλιο στη Λιβύη. Ο Ερντογάν ισορροπεί ανάμεσα στις δυνάμεις της Ρωσίας και των Ηνωμένων Πολιτειών και φαίνεται ότι η στήριξή του στις κυβερνητικές δυνάμεις της Λιβύης απέφερε αποτελέσματα. 

Ένας σημαντικός παράγοντας που θα αλλάξει τα δεδομένα και πιθανόν να φρενάρει τον Ερντογάν είναι οι αμερικανικές εκλογές του Νοεμβρίου. Η μεγάλη ανατροπή στις δημοσκοπήσεις μετρά τις αψυχολόγητες κινήσεις του κ. Τραμπ και κάνει την εκλογική μάχη αμφίρροπη. Παράλληλα, δημιουργούνται ελπίδες σε περίπτωση που ηττηθεί ο σημερινός Αμερικανός πρόεδρος, ο διάδοχός του να ακολουθήσει μία πολιτική που θα βάλει στη θέση του τον Τούρκο πρόεδρο και δεν θα τον αφήνει να αλωνίζει στη Μεσόγειο και να μοιράζει δεξιά και αριστερά χάρτες και συμφωνίες για ΑΟΖ. 

Ο αμερικανικός παράγοντας πάντα ήταν καθοριστικός για την στάση της Άγκυρας τόσο στις ελληνοτουρκικές σχέσεις όσο και στην Συρία και, τώρα, στη Λιβύη. 

Έτσι λοιπόν, η τακτική της ανοιχτής διπλωματίας και της επαγρύπνησης των Ενόπλων Δυνάμεων που ακολουθεί η Αθήνα μπορεί να μην παράγει άμεσα αποτελέσματα, αλλά μακροχρόνια δείχνει ποια χώρα είναι παράγων σταθερότητας στην περιοχή. Και αυτό μένει να επιβεβαιωθεί και πάλι σε περίπτωση που ο απρόβλεπτος κ. Τραμπ χάσει τις εκλογές.