Χρήστος Ζαμπούνης: Οι νέοι Στάλιν

Εάν υπάρχει μία θετική προσέγγισις στον νέο εγκλεισμό, τούτο δεν είναι άλλο από την γνώση που αποκτήσαμε στον προηγούμενο. Ειδικώς εμείς οι Έλληνες είμεθα, κατά κάποιον τρόπο, «προπονημένοι» στις δοκιμασίες ελέω χρηματο-οικονομικής κρίσεως.

Από την άλλη, η κόπωσις από τα απανωτά κτυπήματα έχει εξαντλήσει ικανό μέρος του πληθυσμού, το οποίο αντιδρά ποικιλοτρόπως, ενίοτε βιαίως, εντός και εκτός οικίας. Ειδικώς στην χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, όπου ισχύει ο στίχος του Ανδρέα Κάλβου «του Έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει», η κατάστασις έχει εκτραχυνθεί με την ανακοίνωση του δεύτερου lockdown.

Πέραν των καιροσκοπικών δηλώσεων της αντιπολιτεύσεως περί αποτυχίας της κυβερνήσεως, ωσάν οι ίδιοι να εδύναντο να πράξουν κάτι το διαφορετικό, παρατηρούμε διάφορους εντυπωσιοθήρες σχολιαστές να επιχειρηματολογούν εναντίον των νέων μέτρων, βάσει του μικρού αριθμού των θανόντων σε σχέση με την ζημία που θα προκληθεί στην Οικονομία, ως νέοι Στάλιν, αφού όπως ο κομμουνιστής ηγέτης, που οδήγησε 30.000.000 πολίτες και στρατιώτες της χώρας του στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο στην τελευταία τους κατοικία, οι συγκεκριμένοι ομοϊδεάτες του δεν νοιάζονται για την ανθρώπινη ζωή.

Ορισμένοι θα σπεύσουν να αντιτείνουν ότι ο Σοβιετικός ηγέτης κέρδισε κατ’ αυτόν τον τρόπο τον πόλεμο. Η Ιστορία, όμως, θα τους αποστομώσει παρουσιάζοντας τα λάθη του Χίτλερ στην εκστρατεία κατά της Σοβιετικής Ενώσεως.

Επιστροφή στην ελληνική πραγματικότητα με ένα ερώτημα σουρεαλιστικής χροιάς. Πώς είναι δυνατόν κάποιοι να κατηγορούν την κυβέρνηση για φασιστικού τύπου χειρισμούς, και από την άλλη να υποστηρίζουν την σταλινικού τύπου άποψη, «ας πεθάνουν μερικοί γέροι για να σωθεί η Οικονομία»;