Γιατί είμαστε περήφανοι ως Έλληνες

Το πρωινό της 25ης Μαρτίου, τη μεγάλη μέρα που όλοι οι Έλληνες γιορτάζουμε περήφανοι την επέτειο των 200 χρόνων της ελευθερίας μας, η εικόνα που αντίκρισα στο δρόμο, μου προκάλεσε θλίψη. Ελάχιστες σημαίες στα μπαλκόνια, στα σπίτια, στα γραφεία, στα κτίρια.

Ειδικά σήμερα, που η γαλανόλευκη έπρεπε να κυματίζει απ’ άκρου εις άκρον της πατρίδα μας, ως ελάχιστος φόρος τιμής γι’ αυτούς που αγωνίστηκαν, γι’ αυτούς που αψήφησαν το θάνατο για τη λευτεριά μας. Δεν είναι εθνικισμός να ντυθεί σήμερα όλη η Ελλάδα στα εθνικά μας χρώματα, από τη Γαύδο μέχρι την Ορεστιάδα, από το Καστελόριζο μέχρι τους Οθωνιούς. Ναι! Είμαι περήφανος που είμαι Έλληνας. Απόγονος τέτοιων ηρώων, αλλά και απόγονος του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη, του Σωκράτη, του Μεγάλου Αλεξάνδρου, των Βυζαντινών, του Κοραή, του Ρήγα, του Κολοκοτρώνη, του Καραϊσκάκη, του Καποδίστρια.

Περήφανος που οι πρόγονοί μου δίδαξαν τον Πολιτισμό, τις Επιστήμες και τη Δημοκρατία στην ανθρωπότητα. Που έδωσαν τη ζωή τους για τα ιδανικά και την ελευθερία τους. Η Ιερά Συμμαχία, στην οποία συμμετείχαν όλοι οι μεγάλοι της εποχής, δεν ανεχόταν εξεγέρσεις από λαούς στην Ευρώπη που διεκδικούσαν την ανεξαρτησία τους. Η καταστροφή της Χίου, η Έξοδος και η θυσία του Μεσολογγίου, το Μανιάκι, τους υποχρέωσαν ν’ αλλάξουν γνώμη. Να δεχτούν, καταρχάς, τη δημιουργία ενός υποτελούς στην Οθωμανική Αυτοκρατορία κράτους. Η ναυμαχία του Ναυαρίνου άλλαξε το ρου της Ιστορίας. Τη στιγμή που όλα φαίνονταν να έχουν χαθεί, καθώς ο Ιμπραΐμ κατέστρεφε τα πάντα στο διάβα του στο Μωριά, ο Θεός της Ελλάδας ήταν εκεί. Με όλα τα λάθη και τις αδυναμίες τους οι ήρωες–αγωνιστές του ‘21 ήταν αυτοί που με τη θυσία τους άνοιξαν το δρόμο για ν’ αρχίσουν να ξεσηκώνονται και να απελευθερώνονται και άλλοι λαοί της Ευρώπης.

Ξεχάσαμε να σηκώσουμε την ελληνική σημαία. Ξεχάσαμε πως το 1821 γίναμε από Ρωμιοί, Έλληνες…

Υ.Γ Λυπάμαι που ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, ο Πρόεδρος της Γαλλίας και η κ. Μέρκελ και τόσοι άλλοι αρχηγοί κρατών έλαμψαν δια της απουσίας τους από την Ελλάδα που γιορτάζει!