Η πανδημία δεν επιτρέπει... Δελφινάριο

Το ορόσημο που θα αλλάξει το σκοτεινό τοπίο που βιώνουμε, οι επιστήμονες αλλά και η κοινή λογική συνηγορούν πως, είναι μακριά. Που σημαίνει ότι θα εισέλθουμε στην «μεταπανδημική φάση» κάπου κοντά στο 2024.

Θα ήταν καλό αυτό το κείμενο να ξεκινούσε διαφορετικά, όμως είναι σίγουρο ότι αυτή την ώρα έχουμε ανάγκη την αλήθεια.

Να βαδίσουμε σε πραγματικό δρόμο, όχι σε κάποιον διαφορετικό που ονειρευόμαστε.

Ο κορωνοϊός δεν επιτρέπει όνειρα. Απαιτήσεις έχει! Αρκετές και πολύ συγκεκριμένες.

Ψυχραιμία, νηφαλιότητα, σύνεση, εγκράτεια.

Αυτές οι παράμετροι αφορούν όλους. Και τους πολίτες και την πολιτική ηγεσία.

Στηρίζονται επίσης στην ατομική ευθύνη, όπως και στην κυβερνητική ικανότητα διαχείρισης.

Η μέχρι τώρα πορεία έχει επιβεβαιώσει πως η χώρα είναι τυχερή καθώς διαθέτει στα πόστα αποφάσεων πολιτικούς παράγοντες με συνείδηση.

Με λάθη ασφαλώς, αλλά συνείδηση.

Τα παραδείγματα που το τεκμηριώνουν, σε καθημερινή βάση, είναι πολλά.

Όποιος έχει δικό του άνθρωπο που εμβολιάστηκε γνωρίζει ότι η διαδικασία σε παραπέμπει σε σκηνικό θετικά πρωτόγνωρο για την Ελλάδα.

Η οργάνωση και η αποτελεσματικότητα που στηρίζουν το εμβολιαστικό πρόγραμμα εξηγούν ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης και οι συνεργάτες του έχουν ανταποκριθεί με κάθε λεπτομέρεια σε αυτό, χωρίς κανένα περιθώριο εφησυχασμού.

Αυτή η ώρα δεν σηκώνει αστοχίες. Προφανώς υπάρχουν τέτοιες, σε πολλά επίπεδα, όμως δεν είναι καθοριστικές.

Δεν χάθηκαν εμβόλια. Δεν άλλαξε κανένα πρόγραμμα. Δεν ταλαιπωρείται ο κόσμος.

Διαφωνίες για τις επιμέρους αποφάσεις προφανώς υπάρχουν, έχουν αφετηρία, λογική και σε κάποιες περιπτώσεις είναι εκατό τοις εκατό ορθές. Μακάρι να υπήρχε manual για την πανδημία.

Δεν υπάρχει ωστόσο κανένας λόγος για να ανακαλεί κανείς στη μνήμη του το προβληματικό ελληνικό κράτος, όταν έρχεται η ώρα να προστατεύσει τον εαυτό του στις μέρες μας.

Η Πολιτεία συνεργάζεται με τον Πολίτη και οι όποιες αστοχίες είναι μεμονωμένες.

Αυτά βλέπει η (ο Θεός να την κάνει) αντιπολίτευση και καταλήγει στην κωμωδία του Δελφιναρίου.

Η ξαφνική έκρηξη Πολάκη προκάλεσε γέλιο, υπογράμμισε ωστόσο πως αναζητώντας αφορμές προκειμένου να ασκήσει δημοκρατική κριτική στην κυβέρνηση, δεν βρίσκει τίποτα άλλο εκτός από τον Κολοκοτρώνη, τους δοσίλογους και τους ναζί.

Κάποια στιγμή και οι άκρως απολιτικοί Έλληνες καταλαβαίνουν πως αυτή η πλευρά του κοινοβουλίου δεν έχει τίποτα να πει.

Πιο σωστά, μπορεί μόνο να εκθέτει τον εαυτό της.