Η τραγωδία στο Μάτι φαίνεται ότι κάτι δίδαξε

Η μεγάλη καταστροφή που γίνεται πέντε ημέρες τώρα στα Γεράνια όρη , ξύπνησε μνήμες από την τραγωδία στο Μάτι.

Από το πρώτο βράδυ που η φωτιά άρχισε να καίει ανεξέλεγκτη και να μαυρίζει ίσως το τελευταίο παρθένο δάσος της Αττικής , στο νου όλων ήρθαν οι εικόνες από την περιοχή της Ανατολικής Αττικής και τα καμένα σπίτια πριν από μερικά χρόνια.

Και η πρώτη ερώτηση που έβγαινε από το στόμα όλων ήταν αν πέθανε κανένας εγκλωβισμένος από την φωτιά.

Ευτυχώς όμως δεν θρηνήσαμε θύματα και φαίνεται ότι η τραγωδία στο Μάτι κάτι μας έμαθε, ως κράτος και ως κοινωνία.

Πρώτο μέλημα των αρχών ήταν η εκκένωση των περιοχών που κινδύνευαν και η απομάκρυνση των κάτοικων.

Μετά ήρθε το μέτρο του αποκλεισμού των δρόμων και των οικισμών από τυχόν περαστικούς η πολίτες που θα επιχειρούσαν να περάσουν, από άλλους δήμους και νομούς, στις περιοχές που κινδύνευαν.

Δυο μέτρα που απέδωσαν άμεσα και έδωσαν την ευχέρεια στους πυροσβέστες να επιχειρούν έχοντας κατά νου μόνο την κατάσβεση της φωτιάς και όχι τους εγκλωβισμένους η τους διερχόμενους.

Φάνηκε δηλαδή από την πρώτη στιγμή η διαφορά φιλοσοφίας, στην αντιμετώπιση της καταστροφικής πυρκαγιάς. σε σχέση με τους χειρισμούς που έγιναν στο Μάτι , από την πλευρά της ηγεσίας της πυροσβεστικής και της πολιτικής προστασίας.

Αυτή είναι η θετική πλευρά που αναδείχθηκε στην πρώτη μεγάλη φωτιά του καλοκαιριού.

Κατά τα αλλά ,τα πράγματα δεν έχουν βελτιωθεί και πολύ στον τομέα της πρόληψης των πυρκαγιών.

Αποδείχθηκε ότι στην πίσω πλευρά των Γερανιών, μια περιοχή που δεν έχει καεί τις τελευταίες δεκαετίες δεν υπάρχουν αντιπυρικές ζώνες και δεν έχει γίνει καμμιά προσπάθεια να δημιουργηθούν.

Επίσης και πάλι μια μεγάλη οικολογική καταστροφή προκλήθηκε από έναν πολίτη ο οποίος , παρά το απαγορευτικό, βγήκε να κάψει ξύλα σε έναν ελαιώνα , ενώ φυσούσαν δυνατοί άνεμοι.

Η είδηση αυτή δόθηκε στα ΜΜΕ αλλά μετά δεν υπήρξε καμμιά συνέχεια , για το τι απέγινε αυτός ο άνθρωπος.

Η τραγωδία στο Μάτι δίδαξε κάποιους , κυρίως αυτούς που έχουν την ευθύνη, πως τίποτα δεν πρέπει να μένει στην τύχη του.

Φέτος η αντίδραση του κρατικού μηχανισμού στην πυρκαγιά στο αλεποχώρι ήταν πολύ καλή.

Δεν ξέρω όμως αν αυτό αρκεί. Μήπως ανάλογα με τους υπευθύνους και τα πρόσωπα αλλάζει και η επιχειρησιακή ικανότητα τους κράτους;

Με απλά λόγια.

Αν ήταν άλλοι οι υπεύθυνοι θα ήταν και διαφορετικός ο τρόπος αντιμετώπισης της φωτιάς;

Τι θα γίνει στο μέλλον αν δεν υπάρχουν τα κατάλληλα πρόσωπα στην κατάλληλη θέση;