Οι ηλεκτρονικές «νταντάδες»
Ο Χρήστος Ζαμπούνης γράφει για την εύκολη λύση των γονέων που κρατά τα παιδιά απασχολημένα
Στο εστιατόριο «Μαρμίτα», στην Σκιάθο, «δεν έπεφτε καρφίτσα», απόδειξις ότι οι καλοί είναι πάντα γεμάτοι. Δύο ζευγάρια συζητούσαν χαρωπά την ώρα που τα παιδιά, ηλικίας από 5 έως 8 ετών, ήσαν σκυμμένα επάνω από τα κινητά των γονέων τους. Όπως συμβαίνει στα ωραία μέρη, κάποια στιγμή γίναμε μία παρέα. Ο πατέρας του ενός παιδιού, διαβάζοντας τις σκέψεις μου, έσπευσε να δικαιολογηθεί για την δραστηριότητα του υιού του. «Μέσα στην εβδομάδα υπάρχει περιορισμός στην χρήση των ηλεκτρονικών συσκευών. Τα Σαββατοκύριακα τα αφήνουμε κάπως πιο ελεύθερα». Η συζήτησις «άναψε» όταν η μητέρα του έτερου παιδιού παρετήρησε πως είναι δύσκολο την σήμερον ημέρα να καθήσουν οι νέοι, γενικώς, σε ένα τραπέζι χωρίς κινητό. «Εμείς πώς καθόμασταν;», αντέδρασε ό έτερος πατέρας. «Οι εποχές έχουν αλλάξει και πρέπει να προσαρμοσθούμε», επεσήμανε η τέταρτη της συντροφιάς.
Παρατήρησις πρώτη: Η επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων έχει εξελιχθεί. Παλαιότερα, η ανταλλαγή απόψεων, συναισθημάτων, ιδεών και σκέψεων μεταξύ δύο ή περισσοτέρων ανθρώπων γινόταν διά ζώσης ή διά τηλεφώνου, Σήμερα γίνεται και διαδικτυακώς.
Παρατήρησις δευτέρα. Ένα από τα πρώτα μελήματα των αρχαίων πολιτισμών ήταν να καθορίσουν κανόνες που να διευκολύνουν και να καλυτερεύουν την ζωή τους. Ο σεβασμός και η κατανόησις θεωρούνται, εδώ και χιλιετίες, αναπόσπαστες αξίες της ανθρώπινης συμπεριφοράς.
Παρατήρησις τρίτη: Ιατρικές έρευνες έχουν δείξει ότι η ανεξέλεγκτος χρήση των ηλεκτρονικών συσκευών προκαλεί εθισμό, ιδίως στις μικρές ηλικίες.
«Θέλεις να παίξουμε ένα πραγματικό παιχνίδι;», ερώτησα το ένα παιδί που ήταν πιο δεκτικό, αφού πού και πού εσήκωνε το κεφάλι του από την οθόνη για να μας παρακολουθήσει. Με δισταγμό συγκατάνευσε θετικώς. «Έχεις πέντε ευκαιρίες για να βρεις πώς με λένε». Στην συνέχεια, αφού το βρήκε, του έδωσα άλλες πέντε ευκαιρίες για να βρει τι ομάδα είμαι, και ούτω καθεξής.