Η χρησιμότης των «έξυπνων» συσκευών
Ο Χρήστος Ζαμπούνης γράφει για τη χρησιμότητα των ηλεκτρονικών συσκευών στην εξιχνίαση του ειδεχθούς εγκλήματος στα Γλυκά Νερά
Δεν είναι μακρινή η εποχή που ο κτύπος του κινητού διέκοπτε την ησυχία μίας μουσικής παραστάσεως ή μίας παρουσιάσεως βιβλίου, κυρίως λόγω της μη αναπτύξεως των αυτοματισμών εκείνων των ανεκπαίδευτων στις νέες τεχνολογίες κοινό. Σήμερα, το φαινόμενο έχει, σχετικώς, εκλείψει. Με το κινητό να ενοχλεί κυρίως στον κοινωνικό βίο. Οι συνεχείς διακοπές γευμάτων, συναθροίσεων, ακόμη και Μυστηρίων, από τα smart phones, όπως ονομάζονται αγγλιστί οι «έξυπνες» συσκευές, αποτελούν, πλέον, τον κανόνα και όχι την εξαίρεση.
«Κλείσε, πια, αυτό το μαραφέτι», είναι η μόνιμη επωδός της μητέρας μου οσάκις καθόμαστε στο τραπέζι και το «μαραφέτι» κτυπά. Η αντίδρασίς της απηχεί μία νοοτροπία ανθρώπων σχετικής ηλικίας που έχουν μάθει από την νεότητά τους ότι τα οικογενειακά γεύματα είναι ιερά και επ’ ουδενί πρέπει να παρεμβάλλεται οτιδήποτε σε αυτά.
Η μικρή αυτή εισαγωγή είχε σκοπό να καταδείξει μία αντίστιξη, την χρησιμότητα δηλαδή των κινητών στον σύγχρονο βίο. Ας σκεφθούμε, για παράδειγμα, πώς θα αντιμετωπίζαμε χωρίς αυτά, μία βλάβη του κινητήρος σε έναν επαρχιακό δρόμο στο παρελθόν, ή, ακόμη, μία πτώση σε απότομη χαράδρα. Ω, ναι! Τα κινητά σώζουν ζωές και θα συνεχίσουν να σώζουν, αλλάζοντας για πάντα τον τρόπο με τον οποίο επικοινωνούμε. Η χρήσις τους έχει γίνει τόσο απαραίτητος, ώστε εάν ερωτήσουν κάποιον σήμερα, όχι μόνον στην Ελλάδα, αλλά και στον υπόλοιπο πλανήτη, ποιο είναι το αντικείμενο που θα επηρεάσει περισσότερο την ζωή του εάν το απωλέσει, η απάντησις δεν θα περιλαμβάνει τα κλειδιά της οικίας, την ταυτότητα ή την πιστωτική κάρτα, αλλά θα περιορίζεται, ως επί το πλείστον, στο κινητό. Όσο, δε, μειούται η ηλικία, τόσο αυξάνεται η σημασία των μικροσκοπικών συσκευών που απηυδυσμένοι ή ράθυμοι γονείς μετατρέπουν σε «ηλεκτρονικές νταντάδες».
Επανερχόμενος στην πρώτη πρόταση του άρθρου, ύστερα από το πρώτο κύμα ανεξέλεγκτης χρήσεώς τους, τα «κινητά» υπακούουν και αυτά σε μία σειρά κανόνων καλής συμπεριφοράς, τους οποίους επιχειρώ να καταγράψω αυτήν την εποχή συγγράφοντας το βιβλίο «Το διαδικτυακό savoir vivre».