Ταξί μόνο για ξένους…

Το σκηνικό, χθεσινοβραδινό.

Μόλις έχω βγει από το χώρο των αφίξεων στο λιμάνι του Πειραιά και κατευθύνομαι στην ανοικτή πύλη, εκεί όπου συνήθως υπάρχουν ακριβώς μπροστά ταξί, τα οποία περιμένουν τους επιβάτες των πλοίων.

Βρίσκω πράγματι τέσσερα σταθμευμένα.

Σε κανένα δεν υπήρχε μέσα οδηγός!

Κι αφού αναζητώ λύση, βλέπω τρία άτομα έξω από το τελευταίο να συζητούν.

Εκτιμώ πως είναι οι οδηγοί τους και τολμώ να επιχειρήσω να ανοίξω το στόμα μου, για την προφανή ερώτηση. Να μάθω σε ποιο πρέπει να μπω.

Πριν αλέκτωρ λαλήσει, όχι τρις αλλά μιας, αυτός που βρισκόταν στην πιο κοντινή απόσταση σήκωσε το χέρι και σε αυστηρό τόνο κούνησε την παλάμη απαξιωτικά ξεστομίζοντας : «όχι, όχι!».

Έχει αρχίσει να βρέχει και 9 παρά το βράδι, χωρίς ομπρέλα κιόλας δεν μπαίνεις στην κουβέντα.

Στην Ελλάδα είσαι, μόνος εναντίον τεσσάρων είσαι, κανονικός άνθρωπος δείχνεις, άρα λόγο για να σε υπολογίσουν δεν έχεις.

Πάμε παρακάτω.

Περπατώντας την ανηφόρα στην αντίθετη πλευρά, μπροστά στο δημοτικό θέατρο του Πειραιά, επιτέλους ένας ελεύθερος σταματά.

Εν τω μεταξύ είχαν περάσει ακόμη τρεις ελεύθεροι (από πελάτη, από σύζυγο δεν ξέρω) και δεν μπήκε κανείς τους στη διαδικασία, ούτε καν να διατυπώσει το αιώνιο «που πας;».

Αφού εξιστόρησα στον οδηγό όλη ιστορία, όσο πιο ήπια και ευγενικά γινόταν καθώς μετά από όλα αυτά δεν είναι να παίρνει κανείς θάρρος, χαμογέλασε και προχώρησε στην παρακάτω τοποθέτηση : «Καλά δεν καταλαβαίνεις γιατί δεν σε έπαιρναν; Είσαι Έλληνας!».

Θεώρησα πως κατάλαβα τι εννοούσε ο άνθρωπος, παρ΄όλα αυτά είπα να παραστήσω τον αφελή, μήπως μάθω κάτι που δεν περίμενα. Δυστυχώς την Αμερική δεν την ανακάλυψα.

Συνέχισε λοιπόν : «Εσύ δεν είσαι ο πελάτης που θα του ζητήσουν 40 ευρώ έως τη Νέα Σμύρνη. Είσαι Έλληνας και ξέρεις πόσα πρέπει να πληρώσεις. Άρα δεν θα σε πάρουν ποτε!».

Συμμετέχοντας δειλά στο διάλογο, όταν τόλμησα να σκεφτώ : «Μα καλά δεν ελέγχεται από κανέναν αυτή η ιστορία, μετά από τόσα χρόνια;», έλαβα την απάντηση που κρατάει γερά από την εποχή του Κολοκοτρώνη :

«Η κυβέρνηση φταίει, όμως εγώ δεν είμαι ταξιτζής. Τον αδελφό μου εξυπηρετώ, που δεν μπορεί να δουλέψει για τρεις μήνες, οπότε δεν με νοιάζει…».