Το παράδειγμα της Μήλου

Δεν είναι λίγοι οι σχολιαστές της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία που αναφέρονται σε αντίστοιχες πολεμικές συρράξεις του προσφάτου παρελθόντος, χρησιμοποιώντας συνήθως ιδεολογικό πρόσημο, αναλόγως της πολιτικής τους τοποθετήσεως.

Με μακρά αντιαμερικανική παράδοση, αριστεροί, ως επί το πλείστον, πολιτικοί αναλυταί υπενθυμίζουν τις επεμβάσεις της Δύσεως στο Αφγανιστάν, το Ιράκ, την Γιουγκοσλαβία, την Συρία, την Λιβύη, την Υεμένη και αλλού. Παρόμοιες φωνές εγείρονται και από τις δεξιές «παρυφές» της Νέας Δημοκρατίας και ένθεν. Η παραβίασις του Διεθνούς Δικαίου τούς ευρίσκει όλους συμφώνους, το ίδιο και η ανισότης ισχύος των εμπλεκομένων.

Πριν από 2.500 χρόνια, ο Θουκυδίδης στο μνημειώδες έργο του «Ο Πελοποννησιακός Πόλεμος» παραθέτει τον διάλογο ανάμεσα στους πρέσβεις των Αθηναίων και τους αντιπροσώπους των Μηλίων, αφού είχαν αποβιβάσει στο νησί χιλιάδες οπλίτες και τοξότες, σε μία επίδειξη δυνάμεως.

Οι Μήλιοι, έχοντας συναίσθηση της αδυναμίας τους, παραδέχθηκαν ότι «σύμφωνα με την κρίση των ανθρώπων το δίκαιο λαμβάνεται υπόψη μόνον όταν τα δύο αντίπαλα μέρη κατέχουν ίση δύναμη για την επιβολή του, και ότι όταν αυτό δεν συμβαίνει, οι ισχυροί υλοποιούν όσα τους επιτρέπει η δύναμή τους», ζητώντας την ειρήνη και την ουδετερότητα. Οι Αθηναίοι ηρνήθησαν την πρότασή τους με το επιχείρημα πως «η έχθρα σας μας βλάπτει πολύ λιγότερο από την φιλία σας. Και τούτο, διότι εις τα όμματα των υπηκόων μας, η φιλία σας θα είναι τεκμήριο αδυναμίας, ενώ το μίσος σας θα είναι τεκμήριο ότι είμαστε ισχυροί».

Η συνέχεια είναι ιστορικώς γνωστή. Οι Αθηναίοι εξολόθρευσαν όλους τους άρρενες, ενώ επώλησαν τα γυναικόπαιδα στα σκλαβοπάζαρα, διαπράττοντας ένα από τα χειρότερα εγκλήματα της Ιστοριάς.

Υ.Γ. Ο «Πελοποννησιακός Πόλεμος» του Θουκυδίδου διδάσκεται στις κορυφαίες στρατιωτικές ακαδημίες του πλανήτη, καθώς και στο μάθημα των Πολιτικών Επιστημών πλειόνων πανεπιστημιακών ιδρυμάτων.

Το ρωσικό «Facebook»

Η είδησις ότι η ρωσική υπηρεσία ελέγχου των τηλεπικοινωνιών απηγόρευσε την χρήση του Facebook στους πολίτες της χώρας του Πούτιν έκανε τον γύρο του κόσμου, δημιουργώντας μία σχετική ικανοποίηση σε όσους υποστηρίζουν το καθεστώς του Κρεμλίνου, αφού επρόκειτο για ένα αντίποινο σε 26 περιπτώσεις διακρίσεων κατά των ρωσικών μέσων ενημερώσεως. Ενδιαμέσως, και οι υπόλοιποι τεχνολογικοί κολοσσοί της Δύσεως είχαν επιβάλει κυρώσεις, όπως π.χ. η Microsoft, που ανέστειλε τις εξαγωγές της.

Εκείνο που είναι λιγότερο γνωστό είναι η ύπαρξις και λειτουργία ενός αντιστοίχου μέσου κοινωνικής δικτυώσεως, το vkontakte (v.k.com). Το νο 1 social media της Ρωσίας, με 100.000.000 εγχώριους χρήστες, όπως διαβάζω σε άρθρο της 3ης Δεκεμβρίου 2021 των «Moscow Times», πέρασε υπό τον έλεγχο του πετρελαϊκού κολοσσού Gazprom. Με δύο λόγια, του Κρεμλίνου.

Ο ιδρυτής της, Πάβελ Ντούρωφ, θεωρείται ο Ρώσος Μαρκ Ζάκερμπεργκ, αλλά η «βασιλεία» του δεν κράτησε επί μακρόν. Σύμφωνα με τον ίδιο, εξεδιώχθη από το περιβάλλον Πούτιν το 2014, μετά την προσάρτηση της Κριμαίας, επειδή ηρνήθη να προσκομίσει τα προσωπικά δεδομένα των χρηστών του v.k., ιδιαιτέρως των αντιφρονούντων του κινήματος διαμαρτυρίας Euromaidan και των υποστηρικτών του ακτιβιστή Αλεξέϊ Ναβάλνυ. Ακόμη και η Κίνα ανεμείχθη στην υπόθεση της εν λόγω ηλεκτρονικής πλατφόρμας το 2016, απαγορεύοντας την λειτουργία της στο έδαφός της, όπου υπήρχαν 300.000.000 χρήστες. Ο λόγος; Η χειραγώγησις από το Κρεμλίνο. Ακολούθησε η Ουκρανία το 2017, με διάταγμα που υπέγραψε ο ίδιος ο πρόεδρος Ποροσένκο, ως μέρος των κυρώσεων μετά την προσάρτηση της Κριμαίας. Την στιγμή εκείνη, το 54% των Ουκρανών, ρωσοφώνων και μη, ήσαν συνδεδεμένοι με το v.k.

Με περίπου 600.000.000 ενεργούς χρήστες, σήμερα το ρωσικό «Facebook» είναι η 16η πιο επισκέψιμη ηλεκτρονική πλατφόρμα παγκοσμίως. Ο πλήρης έλεγχός της από το Κρεμλίνο, όπως γίνεται αντιληπτό, χρησιμεύει σε μεγάλο βαθμό στην τροφοδοσία της προπαγανδιστικής μηχανής του Πούτιν.

Στον επικοινωνιακό πόλεμο που μαίνεται ανάμεσα στους Ρώσους εισβολείς και τους Ουκρανούς αμυνομένους, οι τελευταίοι διαθέτουν όλα τα Δυτικά social media (Facebook, Instagram, You Tube, Twitter, Telegram κ.ά.), ενώ οι πρώτοι αντιπαραθέτουν τα δικά τους, με το vkontakte (ΒΚΟΗΤΑΚΤΕ), να αποτελεί την αιχμή του δόρατος της ρωσικής ψηφιακής προπαγάνδας, αφού ελέγχεται πλήρως από το καθεστώς.