Εδώ Λόντονγκραντ

Από τις πρώτες ημέρες της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία, οι Δυτικοί ηγέτες αγγέλλουν δημοσίως, ορισμένοι με κομπασμό, μία σειρά κυρώσεων κατά των Ρώσων ολιγαρχών.

Οι Αμερικανοί επιδεικνύουν, ίσως, τον περισσότερο ζήλο, ακολουθούμενοι από τους Γάλλους, ενώ οι Γερμανοί είναι κάπως πιο διστακτικοί, λόγω της εξαρτήσεως της Οικονομίας τους από το ρωσικό φυσικό αέριο. Εκείνοι που αναδεικνύονται πρωταθληταί της υποκρισίας, παρά την αντίθετη ρητορική του συμπαθούς, κατά τα άλλα, Μπόρις Τζόνσον, είναι οι Βρεταννοί. Ο λόγος; Απλός. Από της καταρρεύσεως της Σοβιετικής Ενώσεως, οι διαδοχικές κυβερνήσεις της Αυτού Μεγαλειότητος έχουν δημιουργήσει ένα φιλόξενο περιβάλλον για όσους θέλουν να επενδύσουν τα νομίμως ή παρανόμως αποκτηθέντα πλούτη τους.

Το περίφημο «πόθεν έσχες» είναι ανύπαρκτο, ενώ υπάρχει, αυτό που λέμε, μία γενικώτερη αγγλοσαξωνική διακριτικότης ως προς την ταυτότητα και το επάγγελμα των «επενδυτών». Εντός τριών δεκαετιών, οι Ρώσοι ολιγάρχες έχουν αγοράσει το «ήμισυ» του Λονδίνου, εκτινάσσοντας τις τιμές των ακινήτων σε δυσθεώρητα ύψη, όχι όπου να ‘ναι, αλλά στις λεγόμενες αριστοκρατικές συνοικίες. Παραλλήλως, μετά χαράς οι Εγγλέζοι τούς πώλησαν ποδισφαιρικές ομάδες (την Chelsea στον Ρομάν Αμπράμοβιτς), εφημερίδες (την «Independent» και την «Evening Standard» στον Εβγένυ Λεμπέντεφ), αλλά και τους «απένειμαν» τίτλους, ενίοτε αστείους (λόρδος Λεμπέντεφ του Χάμπτον και της Σιβηρίας).

Μπορεί η Βρεταννική Αυτοκρατορία ως οντότης να έχει πάψει να υφίσταται, αλλά το CITY, ο οικονομικός της πνεύμων, συνεχίζει να αποτελεί το κέντρο των χρηματιστηριακών συναλλαγών του πλανήτου. Μία από τις ιδιοφυείς ιδέες των Εγγλέζων, την οποία εμιμήθησαν, στην συνέχεια, και άλλες χώρες, όπως και η Ελλάς, ήταν η «χρυσή βίζα», που με κατώτατο όριο τις 2.000.000 στερλίνες (2,5 εκατ. ευρώ), επέτρεπε την μόνιμη διαμονή στην Βρεταννία, ακόμη και την απόκτηση της βρεταννικής υπηκοότητος. Η Tier 1, όπως είναι το όνομα της βίζας, επέτρεψε την εγκατάσταση στην χώρα, εκατοντάδων φίλων του Βλαδίμηρου Πούτιν, με τις επιβληθείσες κυρώσεις εναντίον τους να ακολουθούν έναν αργό ρυθμό, «ληθαργικό» τον χαρακτηρίζουν οι «Financial Times».

Xαρακτηριστική είναι η αργοπορία στην επιβολή κυρώσεων στον πλέον προβεβλημένο, ίσως, Ρώσο ολιγάρχη του Λονδίνου, τον Ρομάν Αμπράμοβιτς, ο οποίος, όπως λένε οι «κακές γλώσσες», πρόλαβε να αδειάσει τους λογαριασμούς του, να γεμίσει ικανού αριθμού τριαξονικά οχήματα με μετρητά, και να μεταφέρει τον πλούτο του σε άγνωστο προορισμό. Είναι χαρακτηριστικό το σχόλιο του συγγραφέως Όλιβερ Μπιούλοου στο βιβλίο του «Butler to the World: How Britain became the servant of tycoons, tax dodgers, kleptocrats and criminals», «Μπάτλερ του Κόσμου: Πώς η Βρεταννία έγινε ο υπηρέτης των μεγιστάνων, της φοροαποφυγής, των κλεπτοκρατών και των εγκληματιών»: «Ο Πούτιν επί χρόνια μας εξουδετέρωνε σαν απειλή χρησιμοποιώντας την απληστία μας εναντίον μας».

Ο εξάδελφος της βασιλίσσης

Ο πατέρας του ήταν ο πρίγκηψ Γεώργιος, δούκας του Κεντ, ενώ η μητέρα της ήταν η πριγκίπισσα Μαρίνα της Ελλάδος, κόρη του πρίγκηπος Νικολάου και της Μεγάλης Δουκίσσης Έλενας Βλαδιμήροβνα της Ρωσίας.
Θυμάμαι, στα πρώτα μου βήματα στο βασιλικό ρεπορτάζ, πριν από τρεις δεκαετίες, ότι ο πρίγκηψ Μάϊκλ του Κεντ ήταν μεταξύ αυτών που επελέγησαν για να δώσουν δείγμα του DNA τους, ούτως ώστε να διαβεβαιωθεί εάν τα οστά που ευρέθησαν σε μία τάφρο στο Αικατερίνενμπουργκ, ανήκαν πράγματι στον δολοφονηθέντα τσάρος της Ρωσίας και την οικογένειά του.

Όπερ και εγένετο το 1991, με τον πρώτο εξάδελφο της βασιλίσσης να την εκπροσωπεί στην κηδεία των Ρομανώφ, το 1998, στην Αγία Πετρούπολη. Παρατηρώντας σήμερα τις φωτογραφίες του και συγκρίνοντάς τες με το πορτραίτο του τσάρου Νικολάου Β’ παρατηρεί κανείς την εντυπωσιακή ομοιότητα.

Το 1978 ενυμφεύθη μία καθολική βαρώνη, την Μαρί-Κριστίν φον Ρίμπνιτ, με αποτέλεσμα να απωλέσει την θέση του στην διαδοχή του Θρόνου, την οποία ανεκατέλαβε το 2015, ύστερα από νέο βασιλικό διάταγμα. Με την όμορφη Γερμανίδα αριστοκράτισσα απέκτησαν δύο τέκνα, τον λόρδο Φρέντερικ Ουΐνδσωρ και την λαίδη Γαβριέλλα, σήμερα Κίνγκστον.

Ο ομιλών απταίστως την ρωσική και πρόεδρος του Ρωσοβρεταννικού Εμπορικού Επιμελητηρίου, ο πρίγκηψ του Κεντ, ήλθε στο επίκεντρο της δημοσιότητος μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.

Τότε έγιναν ευρέως γνωστές οι στενές του σχέσεις με την ηγεσία του Κρεμλίνου, με ορισμένα δημοσιεύματα να διαδίδουν ότι εχρηματίζετο για να κλείνει σε Βρεταννούς επιχειρηματίες που ήθελαν να κάνουν δουλειές στην Ρωσία, συναντήσεις με υψηλά στελέχη του καθεστώτος, ακόμη και με τον πρόεδρο Βλαδίμηρο Πούτιν. Ανακοίνωσις του Γραφείου Τύπου του διέψευσε την φήμη, τονίζοντας ότι η τελευταία του συνάντησις με τον νέο «τσάρο» της Ρωσίας χρονολογείται από το 2003 και ουδεμία σχέση είχε, έκτοτε, μαζί του.

Επονομαζόμενος ως ο «ανεπίσημος πρέσβης της Αυτής Μεγαλειότητος στην Ρωσία», ο πρίγκηψ Μάϊκλ δεν πληρώνεται από την βασιλική λίστα και κερδίζει τον επιούσιο από μία συμβουλευτική εταιρεία, την Cantium Services. Παραλλήλως, απασχολείται αντιπροσωπεύοντας την βασίλισσα σε εκατοντάδες επίσημες εκδηλώσεις, ανάμεσά τους και στην επέτειο των 150 ετών από τον Πόλεμο της Κριμαίας. Την προηγουμένη εβδομάδα, παρητήθη από το Ρωσοβρεταννικό Επιμελητήριο, ενώ δέχεται πιέσεις να διακόψει κάθε επαφή με την Μόσχα, χωρίς να έχει περιθώρια επιλογής. Για την ιστορία, η προγιαγιά του ήταν η βασίλισσα Όλγα της Ελλάδος, Μεγάλη Δούκισσα της Ρωσίας, εγγονή του αυτοκράτορος Νικολάου Α’ Πασών των Ρωσιών.