Το πάθημα και το μάθημα των ισχυρών

Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει περάσει πλέον σε άλλο στάδιο. Εκεί που κάθε μέρα όλοι περίμεναν την εισβολή των Ρώσων στο Κίεβο και την Οδησσό, όλα δείχνουν πως ο Πούτιν βρέθηκε μπροστά σε αδιέξοδο και αλλάζει στρατηγική και δίνει χώρο στην διπλωματία.

Κατάλαβε πως η οικονομία του έχει καταρρεύσει πως τα στρατεύματά του έχουν σημαντικές απώλειες και πως με πολύ μεγάλη δυσκολία θα μπορέσει να κρατήσει όλες αυτές τις περιοχές, στις οποίες έφτασε ο ρωσικός στρατός.

Έτσι κι αλλιώς μόνο οι περιοχές των Ρωσόφωνων τον ενδιέφεραν από την αρχή. Αλλά αυτό που δεν περίμενε η Μόσχα, ήταν η σθεναρή αντίσταση των Ουκρανών στο Κίεβο, την Οδησσό, αλλά και στην Μαριούπολη, όπου εκεί οι Ρώσοι πήραν ένα μεγάλο μάθημα.

Από την αρχή πίστευαν πως θα έκαναν περίπατο σε αυτή την πόλη και πως σε μια ημέρα θα την καταλάμβαναν.

Χρειάστηκε όμως να την βομβαρδίζουν 30 ημέρες, να την ισοπεδώσουν για να την κατακτήσουν. Χρειάστηκε να σκοτώσουν και να ξεριζώσουν χιλιάδες κάτοικους για να κάμψουν την αντίσταση των Ουκρανών της περιοχής.

Η Μαριούπολη είναι μια πόλη αγνώριστη πλέον και στο μέλλον δεν θα έχει καμιά σχέση με αυτή που ξέραμε. Άγνωστο είναι πόσοι από τους 120.000 Έλληνες που ζούσαν εκεί, θα παραμείνουν στον τόπο τους.

Και αφού έφτασε σε αυτό το αδιέξοδο ο Πούτιν επιχειρεί τώρα να βγάλει από πάνω του τις ευθύνες και να τις φορτώσει στους συνεργάτες του και στους στρατηγούς του.

«Δεν τον ενημέρωναν σωστά», «ήταν λάθος οι εκτιμήσεις τους», «δεν ήξερε ο Ρώσος πρόεδρος», «του έκρυβαν την αλήθεια» και αλλά τέτοια αναφέρουν καθημερινά τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης.

Αυτό που έχει σημασία πλέον είναι πως θα πρέπει, όσο πιο σύντομα γίνεται, να καθίσουν σε ένα τραπέζι ο Πούτιν με τον Ζελένσκι, να υπογράψουν μια εκεχειρία, μια συμφωνία που θα βάλει τέλος σε αυτή την τραγωδία.

Μια συμφωνία που θα δώσει μεγάλη ανάσα στην παγκόσμια οικονομία, αλλά κυρίως στις ευρωπαϊκές οικονομίες.

Όλοι οι οικονομολόγοι θεωρούν πως μετά από κάθε πόλεμο ακολουθεί περίοδος μεγάλης ανάπτυξης.

Αυτό βέβαια στην περίπτωση της Ουκρανίας μένει να αποδειχθεί στην πράξη γιατί η ανασυγκρότηση της χώρας θα κρατήσει αρκετά χρονιά και είναι άγνωστο πόσοι από τα τρία εκατομμύρια προσφυγές θα ξαναγυρίσουν στον τόπο τους για να ξανακαλλιεργήσουν τα χωράφια τους και να ξαναστήσουν τις περιουσίες τους.

Έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα, είναι δύσκολο να προβλέψει κάποιος ποτέ θα γίνει η αποκλιμάκωση των τιμών του πετρελαίου και του φυσικού αεριού σε διεθνές επίπεδο.

Ορισμένοι αναλυτές υποστηρίζουν πως μέχρι τέλος του 2022 οι υψηλές τιμές στην ενεργεία θα διατηρηθούν για δυο λόγους:

Πρώτον, γιατί η Μόσχα θα θέλει να κάνει απόσβεση της μεγάλης οικονομικής ζημίας που υπέστη στον πόλεμο αλλά και για να δώσει ένα μάθημα στην Ευρώπη, η οποία εναντιώθηκε μαζί του.

Και δεύτερον, γιατί οι άλλες μεγάλες χώρες που εξάγουν πετρέλαιο και φυσικό αέριο θα προσπαθήσουν να επωφεληθούν για να κερδοσκοπήσουν από την στιγμή που δεν υπάρχουν στην αγορά οι ανταγωνιστικές τιμές της Ρωσίας.

Το 2022 ξεκίνησε με τις καλύτερες προβλέψεις για την πορεία τις οικονομίας και κινδυνεύει να εξελιχθεί σε χειρότερη χρονιά από το 2021.

Η Ευρώπη και κυρίως οι χώρες του βορρά πήραν ένα σκληρό μάθημα πως μέσα σε ένα μήνα μπορεί ο εφιάλτης του πληθωρισμού να εμφανιστεί και να τινάξει στον αέρα τους προϋπολογισμούς τους.

Η Γερμάνια, η Ολλανδία, η Γαλλία και οι υπόλοιπες ισχυρές οικονομίες που βρίσκονται στον σκληρό ευρωπαϊκό πυρήνα κατάλαβαν με ωμό τρόπο, μετά την εισβολή του Πούτιν, την μεγάλη αγωνία των χωρών του νότου, οι οποίες σε καιρό ειρήνης παλεύουν διαρκώς με το φάντασμα των ελλειμάτων και του υψηλού πληθωρισμού.

Το πάθημα λοιπόν έγινε μάθημα και ας ελπίσουμε ότι την επόμενη ημέρα του πολέμου στην Ουκρανία οι ισχυρές χώρες να σταματήσουν την αλαζονική τους στάση.

Ο Πούτιν πρέπει να καταλάβει πως με τον πόλεμο και τις διαρκείς απειλές δεν λύνονται τα προβλήματα του με τις χώρες της πρώην Σοβιετικής 'Ενωσης.

Και οι ισχυροί της Ευρώπης να καταλάβουν πως όταν ετοιμάζονται να εφαρμόσουν οικονομικά μοντέλα λιτότητας δεκαετίας, θα πρέπει να υπολογίζουν περισσότερο τις ανίσχυρες ευρωπαϊκές οικονομίες, γιατί μπορεί από την μια ημέρα στην άλλη να βρεθούν οι ίδιοι στην θέση του αδυνάμου.