Οι κυβερνήσεις δεν εκλέγονται (ευτυχώς ακόμη) από κινητά, μπορούν όμως να πέσουν…
Ο Αντώνης Κατσαρός γράφει στο Vradini,.gr με αφορμή την ιστορία των παρακολουθήσεων του κινητού του Νίκου Ανδρουλάκη, για την ώριμη αντίδραση του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ και την ευκαιρία που προσφέρεται στην Πολιτεία.
Στην επιστολή που συνέταξαν οι βουλευτές ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, ώστε να προχωρήσει η σύγκλιση της επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, προκειμένου να συζητηθεί το ζήτημα του προέκυψε με την παρακολούθηση του κινητού του Νίκου Ανδρουλάκη, αναφέρεται ότι : «Η απόπειρα παγίδευσης του κινητού τηλεφώνου του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ - Κινήματος Αλλαγής Νίκου Ανδρουλάκη, που πιστοποιήθηκε από ειδική υπηρεσία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, αποτελεί μείζον πολιτικό και ηθικό θέμα».
Αγαπητοί, ωραία όλα αυτά όμως, πριν απ’ όλα, το θέμα είναι πολύ πιο μεγάλο! Και αφορά στην κοινωνία, στο σύνολό της. Στην ίδια επιστολή άλλωστε αναφέρεται, στη συνέχεια του κειμένου, πολύ πιο σωστά, ότι : «Η Δημοκρατία, το Κράτος Δικαίου και τα Ατομικά Δικαιώματα τελούν εν διακινδυνεύσει».
Τώρα, καλό θα είναι κάποια στελέχη του νέου ΠΑΣΟΚ, να έχουν παράλληλα στην άκρη του μυαλού τους ότι η πολιτική στην Ελλάδα έχει υπάρξει και πριν από αυτούς! Τι εννοώ; Μα όταν λένε ότι : «κάποιοι θέλουν να μας γυρίσουν στην εποχή των κοριών», δείχνουν πως δεν θυμούνται ότι το 1985, στην παντοδυναμία του ΠΑΣΟΚ δηλαδή, ο κ. Θεοφάνης Tόμπρας είχε ταυτιστεί με τους κοριούς και τις παρακολουθήσεις…
Από εκεί και πέρα, οι καταγγελίες του κ. Ανδρουλάκη συνιστούν μεγάλο ζήτημα. Ασφαλώς και πολιτικό. Διότι ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε λεπτή ισορροπία, ακόμη δεν ανέλαβε! Καθώς σε μία από τις σπάνιες πολιτικές εξαιρέσεις της Ελλάδας, καλείται πριν ακόμη γίνουν οι εκλογές με την απλή αναλογική, να διαχειριστεί το επικοινωνιακό μέρος, στο οποίο βρίσκει εις βάρος του προειδοποιήσεις εκ των προτέρων!
Από τη μία ακούει ότι εάν συνεργαστεί με τον Μητσοτάκη θα είναι τελειωμένος (…) και από την άλλη πως δεν έχει δικαίωμα να αφήσει τη χώρα ακυβέρνητη.
Προφανώς αυτή η ιστορία με τις παρακολουθήσεις των συνομιλιών του δεν είναι συγκυριακά άσχετη. Το ερώτημα είναι, ποιος είχε να κερδίσει περισσότερο εκείνη την περίοδο, ακούγοντας τον (υποψήφιο τότε) Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ.
Μπορεί να μη μάθουμε ποτέ. Ο κ. Ανδρουλάκης πάντως έπραξε έξυπνα, για να μη πω σοφά. Καθώς, με τη δημοσιοποίηση της ιστορίας, επέλεξε να κάψει τα μετεκλογικά σενάρια, ώστε να πάψει να είναι όμηρος μελλοντικών αποκαλύψεων, οι οποίες θα περιόριζαν την ανεξαρτησία των επιλογών του, όπως και την πορεία του κόμματός του. Η και να τον αναγκάσουν με ποιους θα πάει μετά το εκλογικό αποτέλεσμα και ποιους θα αφήσει.
Στη μεγάλη εικόνα, η ιστορία Ανδρουλάκη αποτελεί μεγάλη ευκαιρία προκειμένου να θωρακιστεί η Πολιτεία. Μία από τις τελευταίες, σε μία εποχή που ευτυχώς ακόμη δεν ανεβαίνουν- εκλέγονται κυβερνήσεις από τα κινητά. Κατεβαίνουν ωστόσο ήδη εύκολα…