Η υπόθεση Πάτση και το «καλάθι του νοικοκυριού»
«Η Ν.Δ. μετά την υπόθεση των υποκλοπών, περνά το δεύτερο μεγάλο κάβο με έντονες αναταράξεις»
Να έχεις διαχειριστεί την κρίση της πανδημίας, τις επιπτώσεις από τον πόλεμο στην Ουκρανία, να έχεις απομονώσει διπλωματικά τον Ερντογάν, και να απολογείσαι για τις δουλειές του Πάτση. Τα έχει αυτά η πολιτική, θα πει κάποιος, όμως η Ν.Δ. μετά την υπόθεση των υποκλοπών, περνά το δεύτερο μεγάλο κάβο με έντονες αναταράξεις.
Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο η υπόθεση του βουλευτή Γρεβενών Α. Πάτση έχει πάρει το δρόμο της και όλα τα υπόλοιπα θα τα βρει η Δικαιοσύνη. Έτσι κι αλλιώς, ο συγκεκριμένος βουλευτής δεν θα μπορούσε να είναι ξανά υποψήφιος στις επόμενες εκλογές επειδή έχει πολλά ανοιχτά μέτωπα. Αυτό ήταν γνωστό. Όπως γνωστό ήταν πως η Ν.Δ. θα τα έβρισκε όλα αυτά μπροστά της τον τελευταίο μήνα της προεκλογικής περιόδου. Γι’ αυτό και ίσως έχουν δίκιο αυτοί που λένε ότι καλυτέρα που άνοιξε τώρα και ξεκαθάρισε αυτή η υπόθεση.
Για μία ακόμη φορά έρχεται στην επιφάνεια τόσο ο τρόπος επιλογής των υποψηφίων όσο και το μεγάλο κενό που υπάρχει στον έλεγχο του πόθεν έσχες των βουλευτών. Οι μονοεδρικές περιφέρειες αποτελούν πάντα ένα μεγάλο στοίχημα για τα κόμματα εξουσίας, γιατί εκεί μπορεί να κριθεί η εκλογική μάχη και το συνολικό ποσοστό που θα πάρει το πρώτο κόμμα το βράδυ των εκλογών. Δεν είναι η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που σε μία μονοεδρική περιφέρεια μπαίνει στο ψηφοδέλτιο υποψήφιος χωρίς να ελεγχθούν οι «σκελετοί» που τυχόν να έχει στην ντουλάπα του, για έναν και μοναδικό λόγο. Γιατί είναι αυτός που μπορεί να κερδίσει την έδρα. Το είδαμε και στο παρελθόν να συμβαίνει πολλές φορές και να εκλέγονται σε μονοεδρικές περιφέρειες στελέχη που στη συνέχεια της βουλευτικής τους θητείας εκθέτουν το κόμμα και την κυβέρνηση. Έτσι έγινε και με την περίπτωση Πάτση, που επιλέχθηκε γιατί θεωρήθηκε ο ικανότερος να κερδίσει τη μονοεδρική των Γρεβενών. Και τότε, αυτοί που έπρεπε, δεν είδαν ή δεν θέλησαν να δώσουν σημασία στην προϊστορία και τις δραστηριότητές του.
Για τον έλεγχο του πόθεν έσχες δεν χρειάζεται να γραφτούν περισσότερα πράγματα, γιατί είναι, πια, κοινό μυστικό όλων στην πολιτική ζωή, πως κανένα κόμμα δεν έχει δείξει την πολιτική βούληση να αλλάξει το υπάρχον καθεστώς. Και όποιος το επιχειρήσει, θα βρει απέναντί του την αντιπολίτευση. Φαύλος κύκλος. Η αποπομπή Πάτση έκανε μεγάλο θόρυβο γιατί ακουμπούσε ένα ευαίσθητο θέμα, όπως είναι οι πλειστηριασμοί κατοικιών και τα «κόκκινα» δάνεια.
Το άλλο μεγάλο θέμα της επικαιρότητας που απασχολεί περισσότερο την καθημερινότητα όλων είναι το θέμα της ακρίβειας και το «καλάθι του νοικοκυριού» που θα εφαρμοστεί από τις αρχές Νοεμβρίου. Σε πρώτη φάση η προσπάθεια της κυβέρνησης να τιθασεύσει την ανεξέλεγκτη άνοδο των τιμών δεν έφερε αποτελέσματα, γιατί η αύξηση στις τιμές των καυσίμων και της Ενέργειας παγκοσμίως, προκάλεσε το πρώτο μεγάλο τσουνάμι στο ράφι του καταναλωτή. Οι τιμές σε όλα τα βασικά καταναλωτικά αγαθά πήραν από 20% έως 30%. Πολλοί αύξησαν τις τιμές τους, προληπτικά, εν όψει των αυξήσεων που θα γίνονταν στο μέλλον. Στο όνομα του πολέμου στην Ουκρανία και των αυξήσεων στα καύσιμα, γιγαντώθηκε κύμα κερδοσκοπίας σε πολλά προϊόντα, και τώρα επιχειρείται να ελεγχθεί η ακρίβεια με το καλάθι του καταναλωτή, το οποίο θα περιέχει 51 προϊόντα. Έτσι, όμως, όπως πάει να εφαρμοστεί το νέο μέτρο, μοιάζει να μην μπορεί να προσφέρει φθηνά προϊόντα στους καταναλωτές, και, κυρίως, στα νοικοκυριά που δυσκολεύονται να αντιμετωπίσουν το υψηλό κόστος ζωής.
Με βάση την εγκύκλιο που έχει εκδοθεί, και για να το πούμε απλά, τα σούπερ μάρκετ θα πρέπει να προσφέρουν συγκεκριμένα προϊόντα σε συγκρατημένες τιμές. Ούτε μειωμένες θα είναι οι τιμές ούτε «παγωμένες» θα είναι. Και αυτός ο κατάλογος θα αλλάζει σε τακτά χρονικά διαστήματα. Είναι τόσο ασαφής αυτή η διάταξη που δεν αποκλείει να υπάρξουν και νέες αυξήσεις σε βασικά προϊόντα. Ας δούμε ένα παράδειγμα. Τα μακαρόνια πριν από την έκρηξη τιμών, στο ράφι έφτανε η τιμή τους 0,90 λεπτά. Με την κρίση, μέσα σε μερικούς μήνες έφτασε το 1,20, με την αιτιολογία πως ανέβηκε η τιμή των μεταφορικών και των δημητριακών.
Αυτές οι αυξήσεις δεν έγιναν από τις εταιρίες σούπερ μάρκες, τις οποίες ο νόμος επιτρέπει να προσθέσουν μία μικρή λελογισμένη αύξηση σε σχέση με το περιθώριο κέρδους που είχαν την περσινή χρονιά. Έτσι λοιπόν, για να επανέλθουμε στο παράδειγμά μας, ένα πακέτο μακαρόνια που πέρσι είχε 0,90 και σήμερα έφτασε το 1,20, ενδέχεται να φτάσει το 1,25 αν το σούπερ μάρκετ επιβάλλει μία λελογισμένη αύξηση 0,5 για τα έξοδά του. Και αυτό το προϊόν μπορεί να είναι στο «καλάθι του νοικοκυριού» και να πουλιέται ως ένα είδος ανάμεσα στα άλλα 51 με τις συγκρατημένες τιμές.
Καταλαβαίνουμε, λοιπόν, όλοι ότι ο νέος αυτός θεσμός είναι διάτρητος από παντού, γιατί δεν επιβάλλει στην αγορά αυστηρά και ουσιαστικά μετρά συγκράτησης ή και μείωσης, των τιμών. Αφού, άλλωστε, είναι γνωστό πως στην Ελλάδα, «ό,τι ανεβαίνει, δεν κατεβαίνει».