Ο διχασμός και οι ανύπαρκτες διαδικτυακές πραγματικότητες…

Για τους πολιτικούς η προεκλογική περίοδος ξεκινά αμέσως, δηλαδή την επομένη των εκλογών, λένε πάντοτε εκείνοι που βρίσκονται κοντά τους, περισσότερο από κάθε άλλον. Παρ΄όλα αυτά είναι δεδομένο πως η τελευταίες 365 ημέρες, πριν από την επόμενη κάλπη, αποτελούν την «τελική ευθεία!».

Υπάρχουν ασφαλώς…ευθείες πολλών και διαφορετικών ερμηνειών, όμως εκείνη που αντιστοιχεί στο διάστημα το οποίο οδηγεί στις κάλπες στο τέλος της πρώτης θητείας κάθε νέας κυβέρνησης, είναι πάντοτε η εντονότερη. Διότι αυτή (η νέα κυβέρνηση) τότε κρίνεται με βάση τα πεπραγμένα της, σε σχέση με όσα υποσχέθηκε.

Όχι, δεν θα επιχειρήσουμε να… ανακαλύψουμε την Αμερική σε αυτό το κείμενο. Αξίζει όμως να παρατηρήσει κανείς τι συμβαίνει σε ολόκληρο τον «πολιτικό» κόσμο αυτού του πλανήτη την τρέχουσα περίοδο, ώστε να καταλάβει ότι τα πράγματα ξεφεύγουν. Σε μία στιγμή όπου η έννοια της δημοκρατίας χάνει πολλά από εκείνα τα κοινωνικά συστατικά που κάποτε την υπαγόρευαν ως αναγκαία στις ζωές μας.

Το ζήτημα είναι οικουμενικό. Το πρόβλημα, όχι το ζήτημα, διορθώνω, αφορά ωστόσο περισσότερο στις φιλελεύθερες δημοκρατίες της δύσης. Με κοινωνίες πλέον που δεν είναι απλά διχασμένες αλλά κομμένες στα δύο και επικοινωνούν αποκλειστικά προκειμένου να μεταφέρουν το εκπεφρασμένο μίσος τους η μία για την άλλη.

Που, εκτός από διαφορετικές αφετηρίες ιδεών και αξιών, ταυτόχρονα αντιπροσωπεύουν ακόμη και διαφορετικές φυλές. Που ορίζουν διαφορετικά την έννοια της ηθικής, γι’ αυτό και απορρίπτουν με ευκολία το, κάποτε αυτονόητο για τους πιο πολλούς από εμάς, δημοκρατικό πλαίσιο.

Ο Τραμπ ήταν εκείνος που άναψε για τα καλά το ζήτημα αμφισβήτησης των εκλογικών αποτελεσμάτων, αποδίδοντας την ήττα του σε νοθεία. Ακολούθησε ο Μπολσονάρο στη Βραζιλία, ζητώντας από τον στρατό να παρέμβει, προκειμένου να μην επιτρέψει την αλλαγή στην εξουσία! Τους ακούνε, τους ακολουθούν και τους χειροκροτούν. Και άμα λάχει μπουκάρουν και στο Καπιτώλιο…

Η εικόνα της πόλωσης άνευ ορίων είναι πιο έντονο ως φαινόμενο τα τελευταία χρόνια. Οι μεγάλες ανισότητες των δυτικών κοινωνιών έχουν αυξητική τάση, την ώρα που τα κίβδηλα βήματα έκφρασης του εύκολου διαδικτύου, διαμορφώνουν ανύπαρκτες στην αληθινή ζωή πραγματικότητες. Οδηγώντας τους χρήστες-εκφραστές σε υποτιθέμενη γλώσσα μηδενικής ανοχής, στο παραμικρό.

Σε αυτό το «γήπεδο» ο λαϊκισμός βρίσκει μεγάλο χώρο, ξεκινώντας μία αναμέτρηση απέναντι στους θεσμούς και τις αντιστάσεις της κοινωνίας. Αυτή μοιάζει πως είναι η ώρα και για εμάς και τις παρατάξεις που θέλουμε να επιλέξουμε. Οι εκπρόσωποι των οποίων καλούνται να : κάνουν και αυτοκριτική, να αναδείξουν τις εσωτερικές διαφωνίες, να αντισταθούν στην παραπληροφόρηση και να σεβαστούν τους θεσμούς. Λέμε τώρα…