Δεν θέλουμε…δική μας Βραζιλία!

Οι τραγικές εικόνες από τη Βραζιλία, σίγουρα θυμίζουν τα γεγονότα στο Καπιτώλιο των ΗΠΑ, στις 6 Ιανουαρίου του 2021. Το αμερικανικό περιοδικό «Τhe Atlantic» δημοσιεύει άρθρο, με τίτλο: «Οι Αμερικανοί ταραξίες έδωσαν το παράδειγμα στους Βραζιλιάνους ακροδεξιούς». Ενώ και οι «New York Times», εκτιμούν ότι η επίθεση στην έδρα της κυβέρνησης της Βραζιλίας, μοιάζει με την εισβολή στο Καπιτώλιο των ΗΠΑ.

Οκ, αυτοί…ταιριάζουν! Τίποτα παράξενο. Δυστυχώς. Παρ’ όλα αυτά γεννάται το δικό μας ερώτημα. Μπορεί να γίνει και η Ελλάδα Βραζιλία; Εάν σας μοιάζει υπερβολική αυτή η απορία, θυμηθείτε ότι λίγο έλειψε να μας συμβεί κάτι ανάλογο το 2015. Τότε, ευτυχώς, ο ελληνικός λαός απάντησε με ψυχραιμία και δεν ακολούθησε τις λογικές Τράμπ και Μπολσονάρο.

Δεν είμασταν πάντως πολύ μακριά από τέτοια ακραία φαινόμενα, όμως η Ελλάδα έδειξε πως ακόμη και όταν κάποιες δυνάμεις θέλουν να οδηγήσουν τους πολίτες σε μη κανονικές συμπεριφορές, εδώ υπάρχουν όρια.

Ασφαλώς και δεν είμαστε άτρωτοι! Κινδυνεύουμε, κυρίως πολιτικά. Από αστάθεια και ακυβερνησία, από ενδεχόμενη επιστροφή μιας άλλης ΧΑ, πράγματα που εάν επιτρέψουμε να μας συμβούν, θα δείξουμε να μην καταλαβαίνουμε ότι μπορεί να τα πληρώσει ακριβά ο τόπος.

Ο κόσμος πάντα φταίει; Όχι! Σίγουρα είναι ο εύκολος στόχος. Πριν από όλους όμως, τις μεγαλύτερες ευθύνες τις έχουν οι πολιτικοί. Διότι δεν γίνεται να στήνεις μάχες σε λογική πολέμου πριν τις κάλπες και από την άλλη να κατηγορείς τους πολίτες, όταν αυτοί εξαγριώνονται, μετά την πλύση εγκεφάλου την οποία έχουν υποστεί.

Η εκρηκτική βάση στην κοινωνία έχει εξήγηση και απαξιώνει συλλήβδην την πολιτική. Ο κόσμος δεν ξυπνάει και κοιμάται με την αγωνία της ημερομηνίας των εκλογών, όπως οι εμπλεκόμενοι με τα πολιτικά πράγματα κακώς νομίζουν. Για την τσέπη του νοιάζεται- καίγεται και δεν αποκλείεται να μεγαλώσει τα ποσοστά της αποχής του από τις κάλπες, σε κάθε αναμέτρηση.

Θα ήταν φρόνιμο η πορεία προς τις εκλογές να συνεχιστεί χωρίς ακρότητες, οι οποίες συσπειρώνουν μεν τους κομματικούς στρατούς, όμως απομακρύνουν τους πολίτες από την πολιτική.

Ο διχασμός στη Βραζιλία και την Αμερική δεν έχει αντιστοιχία στη χώρα μας, ευτυχώς, διότι το κοινωνικό - ταξικό άνοιγμα σε εμάς δεν είναι το ίδιο χαοτικό. Είναι όμως απαραίτητο να εφαρμόσουμε πολιτικές που θα θεραπεύσουν τις ανισότητες και δεν θα τις διευρύνουν. Πολιτικές με πρακτικό πρόσημο.

Η κυβέρνηση πρέπει να έχει σε αυτό τον πρώτο λόγο. Για να εφαρμόσει πολιτικές, όχι μόνο που θα φαίνονται αλλά και θα είναι, δίκαιες. Από αυτό θα κριθεί άλλωστε στις κάλπες. Ό,τι καταλαβαίνει θα εισπράξει.

Ας ελπίσουμε ότι οι αντιδράσεις του κόσμου θα παραμένουν αποκλειστικά στο πεδίο της επιλογής της πολιτικής ψήφου. Διότι οποιαδήποτε άλλη μορφή «απάντησης» σε αυτό που ζούμε, είναι άγνωστο τι θα προκαλέσει. Μακριά λοιπόν από κάθε «δική μας Βραζιλία». Να μας λείπουν τέτοιες αντιστοιχίες…