Το ανύπαρκτο «βασιλικό» κόμμα

Η σύμπτωσις της εκδημίας του βασιλέως Κωνσταντίνου, πρώην βασιλέως των Ελλήνων, όπως είναι ο διεθνώς αναγνωρισμένος τίτλος του, με την επίσημη έναρξη της προεκλογικής περιόδου έδωσε την ευκαιρία σε ευφάνταστους σχολιαστάς να συνδέσουν τα γεγονότα και να εικάσουν ότι αναμένεται δημιουργία «βασιλικού» ή, όπως είναι η σωστή διατύπωσις, φιλοβασιλικού κόμματος.

Η παραπληροφόρησις, διότι περί αυτής πρόκειται, ετροφοδοτήθη και από προβεβλημένους τηλεπαρουσιαστάς, οι οποίοι χωρίς να μπουν στον κόπο να διασταυρώσουν την είδηση, ανεκοίνωσαν διάφορα fake news. «Έχω ένα αποκλειστικό.

Ο Παύλος επιστρέφει για να ζήσει μονίμως στην Ελλάδα», είπε ο ένας. «Βρήκαμε το σπίτι που θα αγοράσει ο Παύλος», είπε ο έτερος. Το άκρων άωτον της προβολής μυχίων πόθων ήταν η διάδοσις της φήμης ότι ο Παύλος θα κατέλθει στας επικείμενας εκλογάς.

Μην έχοντας ουδεμία επαφή με τον ενδιαφερόμενο, αλλά θέλοντας να επιδείξουν γνώση και επί αυτού του θέματος, οι εν λόγω σχολιασταί επεδόθησαν στο γνωστό κυνήγι του εντυπωσιασμού, ο οποίος –φευ!– έχει το κοινό του. Στα καφενεία της χώρας, αλλά και στα πολιτικά Γραφεία, το θέμα συνεζητήθη, με τους εχέφρονας να το αποκλείουν, αλλά ορισμένους να διατηρούν επιφυλάξεις.

Η κατάστασις έχει ως εξής. Από τον πατέρα τους οι πρίγκηπες έχουν ανατραφεί με την οδηγία να μην ασχοληθούν ποτέ με την πολιτική. Ο ίδιος είχε απολέσει τον Θρόνο του αναμειγνυόμενος με τις έριδες των κομμάτων και των ηγετών τους.

Πώς να ξεχάσει ο μεταστάς το ρόλο που διαδραμάτισαν στην σύντομη παραμονή του στον Θρόνο ο Γεώργιος και ο Ανδρέας Παπανδρέου, ή, ακόμη, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, και πώς να μην μεταφέρει στα τέκνα του τα διδάγματα που εξήγαγε; Γιατί ο πρωτότοκος υιός του, ο οποίος τον διαδέχεται ως επί κεφαλής της βασιλικής οικογενείας, διότι περί αυτής πρόκειται αφού οι πρόγονοί τους εβασίλευσαν επί έναν αιώνα στην χώρα μας, να ακολουθήσει τα βήματά του;

Για ποιον λόγο να αφήσει μία στρωμένη ζωή, με πολυμελή οικογένεια και επαγγελματική δραστηριότητα υψηλών προδιαγραφών, για να ασχοληθεί με ένα «σπορ» που δεν ταιριάζει ούτε με το προφίλ του ούτε με τον ιστορικό ρόλο της μοναρχίας;

Ομιλούμε μόνον για τον πρωτότοκο, διότι ο άκρως δημοφιλής και διαμένων μονίμως στην Ελλάδα πρίγκηψ Νικόλαος εξαιρείται από την θέση ως δευτερότοκος. Επίδοξος διάδοχος, για όσους ενδιαφέρονται για την σειρά προβαδίσματος, είναι ο πρίγκηψ Κωνσταντίνος-Αλέξιος, πρωτότοκος υιός του Παύλου και της Μαρί-Σαντάλ. Παρένθεσις ρομαντικής φύσεως.

Εάν δεν είχαν υπάρξει τα Ιουλιανά, εάν οι συνταγματάρχες δεν είχαν καταλάβει τη εξουσία την 21η Απριλίου 1967, εάν ο βασιλεύς Κωνσταντίνος δεν είχε αποτύχει στο στρατιωτικό αντικίνημα που διοργάνωσε, λίγους μήνες αργότερα, για να τους ανατρέψει, εάν στο δημοψήφισμα του 1974 οι Έλληνες ψήφιζαν «Ναι» στην Βασιλευομένη Δημοκρατία, τότε η Μαρί-Σαντάλ θα ήταν η βασίλισσα της Ελλάδος. Η Ιστορία, όμως, δεν γράφεται με τα εάν, ούτε με επιστολές νοσταλγών της μοναρχίας που εκλιπαρούν τον Παύλο να δημιουργήσει κόμμα.

Η Ιστορία γράφεται από τους νικητάς, οι οποίοι στην συγκεκριμένη περίπτωση επέλεξαν το πολίτευμα της Προεδρευομένης Δημοκρατίας. Είναι σαφές ότι η κηδεία του Κωνσταντίνου δημιούργησε ένα κύμα συμπαθείας προς το πρόσωπό του, όπως κατεδείχθη από την πρόσφατη δημοσκόπηση της MRB για τον τηλεοπτικό σταθμό OPEN.

Στο ερώτημα για το «Ποια είναι η άποψίς σας για τον τέως βασιλέα της Ελλάδος Κωνσταντίνο», ένα 31,6% απήντησε μάλλον θετική, 45,2% μάλλον αρνητική, και το 23,2% Δεν ξέρω/Δεν απαντώ. Το ποσοστό είναι υψηλότατο εάν λάβει κανείς υπ’ όψιν δύο παράγοντες.

Πρώτον, την ανελέητη προπαγάνδα εναντίον του της Αριστεράς, επί σχεδόν μισό αιώνα, με τον υποτιμητικό επιθετικό προσδιορισμό «τέως» και το κακόηχο όνομα Γκλύξμπουργκ, που είναι ανιστόρητο εφ’ όσον το μόνο επίθετο που είχε είναι της Ελλάδος (σ.σ.: Το Γκλύξμπουργκ ήταν ένα από τα τέσσερα δουκάτα του ιδρυτού της δυναστείας βασιλέως Γεωργίου Α’, μαζί με το Σλέσβιχ-Χολστάιν-Σόντεμπουργκ).

Δευτερευόντως, τον πανδαμάτορα χρόνο, που ταυτίζεται με την λήθη. Δύο γενεές Ελλήνων μεγάλωσαν από το 1967 και μετά, χωρίς βασιλέα στον Θρόνο του, χωρίς αναμνήσεις ούτε του θεσμού ούτε του προσώπου. Το ίδιο περίπου ποσοστό είχε λάβει στο δημοψήφισμα του 1974, αλλά τότε επρόκειτο για ψήφο και όχι για άποψη. Υποθέτει κανείς, λοιπόν, πως εάν ξαναετίθετο θέμα οι ψήφοι θα ήσαν λιγώτεροι, οπότε για να κλείσει η συζήτησις, εφ’ όσον δεν υπάρχει «φωνή λαού» η επιστροφή του πρωτοτόκου και μόνον αυτού, στον δημόσιο βίο της χώρας απομακρύνεται, εάν δεν έχει αποκλεισθεί τελείως.

Ας μου επιτραπεί να κλείσω το σημερινό σημείωμα με επιβεβαιωμένες ειδήσεις.

Ο πρίγκηψ Παύλος, η Crown Prince όπως διεθνώς προσφωνείται, θα συνεχίσει να επισκέπτεται την πατρίδα του (σ.σ.: Γεννήθηκε στην Αθήνα την 20ή Μαΐου 1967), πιο συχνά, τόσο για να βλέπει την μητέρα του όσο και να ασχολείται με τον φιλανθρωπικό Οργανισμό Prince’s Trust International, εις τον οποίον προεδρεύει.

Πρόκειται για ένα Ίδρυμα που δημιούργησε ο θείος του βασιλεύς Κάρολος Γ’ και ασχολείται με την εύρεση εργασίας σε αποσυνάγωγους νέους. Μία άλλη δράσις του αναμένεται να είναι η ενδυνάμωσις του Γραφείου που διατηρούσε ο πατέρας του στην Αθήνα, με κύρια μέριμνα την ανάδειξη της ιστορικής κληρονομιάς και παρακαταθήκης της ελληνικής βασιλικής οικογενείας.