Η κυβέρνηση απέναντι στον εαυτό της, υπό το…βλέμμα της μεσαίας τάξης

Το ακούμε, το εμπεδώσαμε, το γνωρίζουμε πλέον άριστα! Η μεσαία τάξη είναι η ευρύτερη ομάδα ψηφοφόρων στο εκλογικό σώμα και οι…διαθέσεις της αποφασίζουν τις κυβερνήσεις.

Αυτό είναι κάτι τόσο συγκεκριμένο ώστε καμία παράταξη, από αυτές που διεκδικούν την πρωτιά, να μη μπαίνει στη διαδικασία να το αμφισβητήσει. Αντί μάλιστα να χάνουν χρόνο με τέτοιες περιττές σκέψεις, επικεντρώνονται σε εκείνες με τις οποίες θα κερδίσουν ψηφοφόρους από αυτό το χώρο. Τη μεσαία τάξη δηλαδή, στα μάτια της οποίας ακόμη κι αν κάποιες φορές ξεφτιλίζονται με επικοινωνιακά τρικ που δεν ταιριάζουν πάντα στην ιδεολογική τους προέλευση, προτιμούν να την απασχολούν από το να μην τους αφορά καθόλου.

Η «μεσαία τάξη» είναι το κοινωνικό αποτέλεσμα της μεταπολίτευσης και δεν ορίζεται αυστηρά μόνο από τα εισοδηματικά κριτήρια. Αυτή είναι ασφαλώς μία σημαντική παράμετρος που την αφορά, χωρίς όμως να περιγράφει με ακρίβεια την ταυτότητά της.

Η κατηγορία των πολιτών που τη σχηματοποιούν, προσδιορίζεται από το μορφωτικό επίπεδο, τον πολιτισμό τους, τις αξίες στη ζωή και τον ορίζοντα σε κάθε επίπεδο. Ατομικό και συνολικό. Από τα χέρια αυτών των ανθρώπων στην κάλπη κρίνονται οι εκλογικές μάχες από το 1974 και μετά.

Επειδή λοιπόν δεν πρόκειται για συγκεκριμένες κομματικοποιημένες στρατιές ανθρώπων, αλλά για εκείνους της εργασίας, με παραγωγή έργου και απόδοση που κρίνεται από την αγορά κάθε επαγγέλματος, οι τάσεις στην κάλπη διαφοροποιούνται.

Μετά το μνημόνιο η μεσαία τάξη κινήθηκε προς τα αριστερά. Μετά τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, κεντροδεξιά. Αυτή τη φορά η διάθεσή της μοιάζει περισσότερο προβλέψιμη, καθώς καμία μέτρηση των τάσεων αυτών των πολιτών δεν μαρτυρά αλλαγή κατεύθυνσης. Καταρχάς είναι νορμάλ έως και φυσιολογικό διότι, από τη μία ο Μητσοτάκης δεν είναι εκείνος που ετοιμάζεται να ρίξει τη χώρα στα βράχια, όπως ο προκάτοχός του! Κάθε άλλο. Αυτό διαβάζεται στις απαντήσεις των ερωτώμενων για την ποιότητα της υπάρχουσας διακυβέρνησης.

Κάτι επίσης πολύ σημαντικό έχει να κάνει με την ανυπαρξία αντιπάλου στο μεσαίο χώρο. Το ΠΑΣΟΚ δεν έχει κάνει βήματα προς την πραγματική εγκαθίδρυσή του, με όλα όσα θα σήμαινε κάτι τέτοιο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει σε άλλο κόσμο να βαδίζει, αναζητώντας τρόπους για να επικοινωνήσει τις θέσεις του, χωρίς ωστόσο να έχει προηγουμένως αποφασίσει σε ποιους απευθύνεται! Κάποιες φορές τα μέλη του εκτοξεύουν απειλές, εκτιμώντας ότι φοβίζοντας τον κόσμο, θα τρέξει να τους ψηφίσει! Οκ…

Σε μία εποχή που η τωρινή κυβέρνηση προσπαθεί, (όχι πάντοτε με επιτυχία, πάντως παλεύει), για τη σταθερότητα και την εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια στη χώρα, ο μόνος σοβαρός αντίπαλος στις εκλογές που έρχονται δείχνει να είναι ο εαυτός της. Πιο πολύ με αυτόν θα αναμετρηθεί στις κάλπες, σύντομα. Αυτό για εκείνη είναι σίγουρα καλό. Για τους πολίτες θα φανεί…