Όποιος δεν θέλει να ζυμώσει

Η γρήγορη διερεύνηση για τα αίτια της εθνικής τραγωδίας και η άμεση απόδοση ευθυνών είναι αυτό που ενδιαφέρει τώρα τους πολίτες, για να μην μείνει ατιμώρητο το έγκλημα των Τεμπών. Και βέβαια, για ακόμη μία φορά τα κόμματα δείχνουν ότι δεν θέλουν να ομονοήσουν για το κοινό καλό.

Οι πρώτες εβδομάδες μετά το πολύνεκρο δυστύχημα στα Τέμπη, περνούν βασανιστικά. Η θλίψη, ο πόνος, και η οργή εξακολουθούν να κυριαρχούν στους πολίτες, και αυτό φάνηκε στις μεγάλες συγκεντρώσεις που έγιναν και γίνονται σε πολλές πόλεις σε όλη την Ελλάδα.

Οι οικογένειες των θυμάτων και όσοι σωθήκαν βρίσκονται σε κατάσταση σοκ και κανείς δεν μπορεί να τους παρηγορήσει. Όσο και αν προσπαθούν κάποιοι να εκφράσουν δημόσια αυτούς τους χαροκαμένους που πενθούν τα παιδιά τους ή τους συγγενείς τους, δεν τα καταφέρνουν. Κανείς δεν χρειάζεται να πει το οτιδήποτε σε κάποιον που έχασε το παιδί του, γιατί, πολύ απλά, η ζωή τελείωσε για όλους αυτούς. Δεν υπάρχει αύριο για κάποιον που έχασε τον ή τη σύντροφό του ή το παιδί του. Η ζωή δεν συνεχίζεται για αυτούς τους ανθρώπους . Η ζωή σταμάτησε στα Τέμπη το βράδυ εκείνο, λίγο μετά τις έντεκα. Γι’ αυτό και στο δημόσιο λόγο πολλές φορές η υποκρισία περισσεύει. Κάποιοι άλλοι προσπαθούν να επωφεληθούν μικροκομματικά από αυτό το κλίμα και εμφανίζονται πιο θυμωμένοι και οργισμένοι ακόμη και από τις οικογένειες των θυμάτων.

Οι δικαστές και οι εμπειρογνώμονες έπιασαν δουλειά για να προχωρήσουν γρήγορα τα πορίσματα που θα φωτίσουν τα αίτια του πολύνεκρου δυστυχήματος. Θα χρειαστούν αρκετές εβδομάδες, ίσως και αρκετοί μήνες, για να ολοκληρωθούν οι έρευνες και, ακόμη περισσότερο, για να ξεκινήσουν οι δίκες των υπευθύνων. Μέχρι πού, όμως, θα φτάσουν οι ευθύνες των ανευθυνο-υπευθύνων; Θα την πληρώσουν μόνο ο σταθμάρχης, ο επόπτης και τρεις συνάδελφοί τους; Ο πρωθυπουργός και οι αρμόδιοι υπουργοί δεσμεύονται πως η έρευνα αυτή τη φορά δεν θα αφήσει κανέναν ατιμώρητο όσο ψηλά και αν βρίσκεται. Και αυτό μένει να αποδειχθεί στην πράξη. Γιατί μεγάλα λόγια ακούμε ύστερα από κάθε μεγάλη τραγωδία. Οι ευθύνες δεν είναι απρόσωπες. Όταν μειώνεις τα κονδύλια και τα συστήματα ασφαλείας των δρομολογίων, όταν αφήνεις τους σταθμούς χωρίς έμπειρους σταθμάρχες και τα τρένα χωρίς εκπαιδευμένους μηχανοδηγούς, τότε έχεις ευθύνη.

Οι περισσότερες περιπτώσεις σιδηροδρομικών δυστυχημάτων «κουκουλώθηκαν» με τη συμμετοχή Διοικήσεων, συνδικαλιστών και υπεύθυνων Αρχών. Τελευταία περίπτωση το δυστύχημα στο Άδενδρο, όπου χάθηκαν 4 άνθρωποι και η υπόθεση μπήκε στο αρχείο. Άμοιροι ευθυνών δεν είναι ούτε οι πολιτικοί που πέρασαν από τα εποπτεύοντα υπουργεία και νομιμοποιούσαν με διατάξεις τη συνεχή απαξίωση του Οργανισμού την τελευταία δεκαετία. Λόγω των μεγάλων ελλειμάτων, 14 δισ. ευρώ, του ΟΣΕ η Ελλάδα δεν μπορούσε να έχει αξιόπιστο σιδηροδρομικό έργο. Την περίοδο των Μνημονίων έπρεπε αυτή η παροχή υπηρεσιών ή να κλείσει ή να περιορισθεί δραστικά. Και έγιναν με το χειρότερο τρόπο, από όλες τις κυβερνήσεις, και η συρρίκνωση του σιδηροδρομικού έργου και η ιδιωτικοποίηση του Οργανισμού. Και χρόνο με το χρόνο η κατάσταση πήγαινε από το κακό στο χειρότερο. Μέχρι που μοιραία φτάσαμε στην εθνική τραγωδία. Και παρότι ευθύνες για την απαξίωση του σιδηροδρόμου εκτός από την παρούσα κυβέρνηση έχουν και όλα τα κόμματα που κυβέρνησαν, εντούτοις βλέπουμε και πάλι να συνεχίζουν την ίδια τακτική. Δεν φταίμε εμείς, φταίνε οι άλλοι. Επί των ημερών μας όλα έγιναν τέλεια, επί των ημερών σας διαλύθηκαν τα πάντα.

Τίποτα δεν αλλάζει σε αυτή τη χώρα όσα χρόνια και αν περάσουν. Αντί να καθίσουν κυβέρνηση και αντιπολίτευση σε ένα τραπέζι και να χαράξουν μία εθνική γραμμή την οποία θα υπηρετήσουν τα επόμενα χρόνια από κοινού, προσπαθούν να βρουν αστείες δικαιολογίες για να μην αναλάβουν τις ευθύνες τους. Για να αποκτήσει η χώρα ένα σύγχρονο σιδηρόδρομο και για να μην ξαναθρηνήσουμε τραγωδίες πρέπει, καταρχήν, τα δύο μεγάλα κόμματα να βάλουν στην άκρη τις μικροκομματικές σκοπιμότητες. Αλλιώς το πάρτι εκατομμυρίων στο σιδηρόδρομο θα συνεχιστεί, και θα εξακολουθεί να βασιλεύει ένα σάπιο πελατειακό σύστημα που παραμένει ατιμώρητο, χρόνια τώρα, λόγω της πολυνομίας, της έλλειψης κανόνων και ουσιαστικο