Οι παθογένειες, το βαθύ κράτος και η πολιτική βούληση

Στη Βουλή μεταφέρεται αυτή την εβδομάδα η πολιτική αντιπαράθεση για την τραγωδία των Τεμπών, και όλα τα κόμματα θα προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν την «παγωμάρα» που υπάρχει στους πολίτες και καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις των τελευταίων ημέρων.

Και μακάρι να βρεθεί άκρη και να συμφωνήσουν όλοι για το τι συνέβη εκείνο το μοιραίο βράδυ. Μόνο έτσι θα υπάρξει ελπίδα ότι κάτι μπορεί να αλλάξει και να βελτιωθεί.

Το πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα άνοιξε τον ασκό του Αίολου στο πολιτικό σύστημα και έβαλε σε μεγάλη κρίση αξιοπιστίας τους θεσμούς και τα Όργανά τους. Υπουργοί, Ανεξάρτητες Αρχές, Διοικήσεις Οργανισμών, συνδικαλιστές επόπτες, υπεύθυνοι χωρίς καμία ευθύνη, και μόλις γίνει το μοιραίο λάθος την πληρώνει ο απλός πολίτης που καταβάλλει φόρους δισεκατομμυρίων, οι οποίοι χάνονται στη «μαύρη τρύπα» ενός υποτιθέμενου σύγχρονου σιδηροδρόμου.

Με τα χρήματα του Έλληνα φορολογούμενου όλοι αυτοί σχεδιάζουν και εκτελούν δρομολόγια τρένων χωρίς καμία ασφάλεια. Υπάλληλοι, σταθμάρχες προϊστάμενοι, υπεύθυνοι ασφάλειας, διοικητικά συμβούλια Οργανισμών και υπουργοί τοποθετούνται σε υπεύθυνες θέσεις, με στόχο να βελτιώνουν την παροχή υπηρεσιών προς τους πολίτες, αλλά, τελικά, μόνο αυτό δεν κάνουν. Και αυτό που αποδεικνύεται είναι πως απλά έβλεπαν τα τρένα να περνούν και δεν μπορούσαν καν να φανταστούν πόσο κοντά ήταν η τραγωδία. Αυτό που κάνει εντύπωση είναι πως και στις επιτροπές της Βουλής αλλά και στα γραφεία των ανακριτών και εισαγγελέων θα κληθούν να καταθέσουν οι αρμόδιοι για το τι ακριβώς συνέβαινε στον ελληνικό σιδηρόδρομο και γιατί φτάσαμε να θρηνούμε 57 αθώες ψυχές. Όσο και αν ακούγεται τρελό, αλλά και μακάβριο, αυτοί οι άνθρωποι που είχαν τοποθετηθεί στα επίμαχα πόστα, αν κοιτάξουμε μία μία τις περιπτώσεις θα δούμε ότι οι ίδιοι είναι μέρος του προβλήματος και απλά αδιαφορούσαν.

Καταρχήν, ένα είναι βέβαιο, ο σταθμάρχης δεν ήξερε να δουλέψει την κονσόλα που είχε μπροστά του και έδινε εντολές στους υφιστάμενούς του για χειροκίνητες κινήσεις. Γι’ αυτό και στην κυβέρνηση λένε πως για τα πρώτα χιλιόμετρα πριν και μετά τη Λάρισα λειτουργούσαν η τηλεδιοίκηση και το ηλεκτρονικό σύστημα και θα μπορούσε να διορθωθεί το αρχικό του λάθος, το οποίο ούτε που το κατάλαβε. Η δε αντιπολίτευση προσπαθεί να αποδείξει πως επί των ημερών της Ν.Δ. τίποτα δεν δούλευε, και γι’ αυτό δεν φταίει ο σταθμάρχης. Ό,τι, δηλαδή, βολεύει τον καθένα. Αυτή θα είναι και η εικόνα της αντιπαράθεσης στις επιτροπές της Βουλής όλο το επόμενο διάστημα.
Μαζί με τον μοιραίο σταθμάρχη υπάρχουν και οι άλλοι δύο συνάδελφοί του που τον εγκατέλειψαν και τον άφησαν να διαχειριστεί την κυκλοφορία, ενώ ήξεραν ότι κάνει πολλά λάθη. Ο ένας, μάλιστα, είπε χαρακτηριστικά λίγο πριν φύγει, «πόσο ακόμη να καθίσω και να ασχολούμαι με αυτόν;». Άφησε έναν από τους σημαντικότερους συγκοινωνιακούς κόμβους της χώρας στα χέρια ενός άπειρου, αδιαφορώντας για το εάν αφήνει στην τύχη τους 400 ψυχές που ήταν συνολικά πάνω στο τρένο εκείνο το βράδυ. Έτσι γινόταν χρόνια στην υπηρεσία, έτσι έγινε και τώρα. Πού να φανταστεί ότι ο άπειρος θα φτάσει στο σημείο να βάλει δύο τρένα στην ίδια γραμμή. Ο δεύτερος σταθμάρχης που σχόλασε και έφυγε είναι αμφίβολο αν ήταν κατάλληλα εκπαιδευμένος και αν ήξερε περισσότερα από τον μοιραίο σταθμάρχη. Ο επόπτης είναι ο άνθρωπος που έλυνε και έδενε στην περιοχή του. Ισχυρός συνδικαλιστής, που δεν τον κουνούσε τίποτα. Αυτός έπαιρνε τις αποφάσεις για το ανθρώπινο δυναμικό και τις βάρδιες. Αυτά μπορώ να κάνω με αυτούς που μου στέλνουν. Είναι η κλασική συμπεριφορά των ανθρώπων που αποτελούν μέρος αυτού που ονομάζεται «παθογένεια του βαθέος κράτους».

Αυτό που προσπάθησαν να αλλάξουν 4 πρωθυπουργοί και κυβερνήσεις, και δεν τα κατάφεραν. Στο τέλος, πάντα οι χρόνιες παθογένειες του συστήματος νικούν τον εκσυγχρονισμό. Το ίδιο συμβαίνει και στις πιο ψηλές βαθμίδες της ιεραρχίας. Από τα στελέχη μέχρι τα μέλη των Δ.Σ. των Οργανισμών που μπαίνουν σε αυτές τις θέσεις επειδή ο κάθε υπουργός και η κάθε κυβέρνηση πρέπει να τοποθετήσει ημέτερους.

Στην τραγωδία των Τεμπών όλα δείχνουν πως θα αναζητηθούν και ποινικές ευθύνες σε πολιτικά πρόσωπα. Αυτό, βέβαια, θα γίνει μετά τις εκλογές και ανάλογα του πώς θα διαμορφωθεί ο νέος κοινοβουλευτικός χάρτης. Ο αρμόδιος υπουργός και οι προκάτοχοί του που θα πάνε στη Βουλή για να μιλήσουν για τα πεπραγμένα τους, θα παρουσιάσουν τα στοιχεία που θα τους δώσουν οι υπηρεσιακοί παράγοντες, οι διευθυντές των υπουργείων και τα στελέχη των Οργανισμών που έχουν στην ευθύνη τους. Τι ακριβώς γνωρίζουν οι πολιτικοί προϊστάμενοι των υπουργείων για την ασφάλεια των δρομολογίων; Ό,τι τους μεταφέρουν οι έμπειροι και άπειροι σταθμάρχες, ο επόπτης και οι υπεύθυνοι του Οργανισμού. Και αυτό δεν ισχύει μόνο για τα τρένα αλλά και για όλα τα μέσα μεταφοράς. Και δεν συμβαίνει μόνο αυτή την περίοδο σε αυτή την κυβέρνηση. Συνέβαινε πάντα διαχρονικά σε όλες σχεδόν τις κυβερνήσεις. Άρα, τι ακριβώς περιμένουμε να εξηγήσουν στη Βουλή ο κ. Καραμανλής και οι άλλοι πρώην υπουργοί για την ασφάλεια των μεταφορών;

Γι’ αυτό και όλες οι ελπίδες στρέφονται στα πορίσματα των ειδικών και στην έρευνα της Δικαιοσύνης.