Στην Πατησίων, μέρα μεσημέρι, δεν βγάζεις πιστόλι

Όσα χρόνια και αν περάσουν το πρόβλημα με τους κουκουλοφόρους των πανεπιστημίων δεν πρόκειται να λυθεί, γιατί πρωτίστως είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο που παρατηρείται και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Όχι τόσο στα πανεπιστήμια όσο σε άλλους χώρους.

Γι’ αυτό και η αντιμετώπισή του από την Πολιτεία και τις διωκτικές Αρχές δεν μπορεί να γίνεται με αστυνομικούς που το πρώτο πράγμα που κάνουν όταν απειλούνται, είναι να βγάζουν το περίστροφο.

Το θλιβερό επεισόδιο έξω από την ΑΣΟΕΕ, επί της Πατησίων, ξύπνησε κακές μνήμες και τρόμαξε αρκετούς και στη Βουλή και στην Ελληνική Αστυνομία, αλλά, κυρίως, τρόμαξε τους πολίτες, που βλέπουν ότι υπάρχει πάλι μία εύθραυστη ισορροπία στα δημόσια πράγματα. Τρεις αστυνομικοί εγκλωβίζονται σε ένα περιπολικό έξω από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο, αφού έχουν αγνοήσει τις εντολές του κέντρου να μην κινηθούν στη συγκεκριμένη περιοχή, όπου πρόκειται να επιχειρήσει άλλη ομάδα των ειδικών δυνάμεων καταστολής. Επικρατεί πανικός και δύο από τους τρεις αστυνομικούς εγκαταλείπουν το περιπολικό. Ο οδηγός δέχεται επίθεση από κουκουλοφόρους, οι οποίοι του πετούν πέτρες και ετοιμάζονται να πετάξουν και μολότοφ. Βλέποντας τα «σκούρα» ο αστυνομικός βγάζει το περίστροφο και πυροβολεί τέσσερις φορές στον αέρα, για εκφοβισμό. Με αυτόν τον τρόπο καταφέρνει να απεγκλωβίσει το περιπολικό και να διαφύγει. Μία νέα τραγωδία μόλις έχει αποφευχθεί.

Γιατί κάτι να είχε πάει στραβά, τώρα θα θρηνούσαμε ή έναν αστυνομικό νεκρό, ή κάποιον περαστικό που θα έτρωγε μία σφαίρα κατά λάθος, ή θα είχαμε νέα υπόθεση Καλτεζά – Γρηγορόπουλου. Και είναι απολύτως βέβαιο πως αν οι κουκουλοφόροι χτυπούσαν τον αστυνομικό με τις πέτρες ή έβαζαν φωτιά στο περιπολικό και το έκαιγαν μαζί με τον οδηγό, δεν θα γινόταν τίποτα και οι αντιδράσεις θα ήταν σε επίπεδο πάνδημης καταδίκης. Αν, όμως, στην αντίθεση περίπτωση η σφαίρα του αστυνομικού τραυμάτιζε κάποιον κουκουλοφόρο ή, ακόμη χειροτέρα, τον σκότωνε, τότε η Αθήνα θα ζούσε μέρες του 2008. Θα καίγονταν τα πάντα για αρκετές εβδομάδες. Γι’ αυτό και στην Ελληνική Αστυνομία οι επιτελείς, οι ανώτατοι και οι κατώτατοι αξιωματικοί, αλλά και οι απλοί φρουροί, πρέπει να καταλάβουν ότι η μάχη με τους κουκουλοφόρους έχει κάποιες ιδιαιτερότητες και χρειάζεται ειδική εκπαίδευση και επιχειρησιακή ετοιμότητα για να τα βγάλουν πέρα.

Κανόνας πρώτος. Έξω από τα πανεπιστήμια, τις εστίες, στα Εξάρχεια και στις πορείες διαμαρτυρίας, απαγορεύεται να βγαίνει όπλο για οποιοδήποτε λόγο, πολύ, δε, περισσότερο να πυροβολεί κάποιος κατ’ επανάληψη, όπως έγινε στην Πατησίων. Στη χώρα που κάηκε τόσες φορές λόγω της αστυνομικής αυθαιρεσίας, είναι αυτονόητο, πλέον, πως οι μπαχαλάκηδες και οι κουκουλοφόροι δεν αντιμετωπίζονται όπως το κοινό ποινικό έγκλημα και οι συμμορίες ληστών και κακοποιών.

Θα πει κάποιος: «Όταν κινδυνεύει η ζωή του αστυνομικού δεν έχει δικαίωμα στην αυτοάμυνα;». Κάνεις δεν λέει το αντίθετο, όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση και αφού εξαντλούσε όλα τα νόμιμα μέσα που προβλέπει το πρωτόκολλο, θα μπορούσε να παρατήσει το περιπολικό και να απομακρυνθεί για να σωθεί. Είναι δυνατόν, όμως, η κοινή γνώμη να έχει συμβιβαστεί με την ιδέα πως οι αστυνομικοί πρέπει να υποχωρούν μπροστά στο μένος και τη βία των κουκουλοφόρων; Οι γνωστοί-άγνωστοι υπάρχουν στα ελληνικά πανεπιστήμια και στις πορείες πάνω από 40 χρόνια. Παλιά λέγονταν «οι αναρχικοί», μετά «οι αντιεξουσιαστες», μετά «τα Εξάρχεια», και τα τελευταία χρόνια «κουκουλοφόροι» και «μπαχαλάκηδες». Όπως αλλάζουν οι εποχές έτσι αλλάζουν και οι συνθέσεις των ομάδων αυτών. Η αντιμετώπισή τους, όμως, από την Αστυνομία και τις διωκτικές Αρχές, πάντα πρέπει να γίνεται με συγκεκριμένο τρόπο, για να έχει αποτέλεσμα η προσπάθεια διάλυσης αυτών των ομάδων.

Και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να περιλαμβάνει χρήση όπλων μέρα μεσημέρι στο κέντρο της Αθήνας. Η επανεμφάνιση, το τελευταίο διάστημα, των κουκουλοφόρων στα πανεπιστήμια έχει να κάνει με την υπαναχώρηση των πρυτανικών Αρχών να βάλουν σε λειτουργία τα ειδικά συστήματα ασφάλειας και ελέγχου στην είσοδο των πανεπιστήμων, κάτι που θα διευκόλυνε και την ενεργοποίηση της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας. Και όλοι καταλαβαίνουμε πως σε μία εκλογική χρονιά είναι απολύτως φυσιολογικό όλα να πηγαίνουν πιο πίσω και η υλοποίηση των εξαγγελιών να μετατίθεται για μετά τις εκλογές.