Οι ζωές δεν είναι «άλλων», αλλά δικές μας

«Δεν αλλάζει ο έλληνας!». Ισχυρή διαπίστωση, που εξελίχθηκε σε «μότο» δεκαετιών, το οποίο δεν μας προέκυψε τυχαία. Καταλήξαμε σε αυτό επειδή, κάνοντας την αυτοκριτική μας ως λαός, διαπιστώσαμε πως ό,τι και να μας συμβαίνει τα κουσούρια μας παραμένουν ίδια.

Στην ίδια λογική, ασφαλώς, και οι πολιτικοί μας εκπρόσωποι. Αυτοί που ψηφίζουμε.

Μετράμε αντίστροφα για την κάλπη στις 21 του Μαϊου και η προεκλογική συμπεριφορά των περισσότερων είναι πώς θα εκθέσουν τον αντίπαλο. Δεν υπάρχει υποψήφιος καμίας παράταξης που να μην αφιερώνει το μεγαλύτερο μέρος της ομιλίας του στην ανικανότητα των «άλλων».

Οι ζωές όμως είναι δικές μας, όχι «των άλλων». Η καταπληκτική γερμανική ταινία με αυτό τον τίτλο: «Οι ζωές των άλλων», πράγματι είχε πολιτική χροιά, καθώς αναφερόταν στο καθεστώς της πρώην Ανατολικής Γερμανίας. Όμως στις μέρες μας θα έπρεπε να ζούμε παραγωγικά και όχι…κατασκοπικά! Αναζητώντας τα λάθη και τις αστοχίες των «απέναντι».

Δεν γίνεται δηλαδή το 2023 να συμβαίνει η τραγωδία με το δυστύχημα των τρένων και να τσακώνονται επάνω από τους νεκρούς οι πολιτικοί. Δεν γίνεται στον αιώνα της τεχνητής νοημοσύνης, ο κ. Ανδρουλάκης να μιλά για «τοξικές συμμορίες», αναφερόμενος στα δύο μεγάλα κόμματα, τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτό που οι πολιτικοί στις μέρες μας δεν καταλαβαίνουν είναι πως ο καιρός έχει περάσει που τέτοια «τσιτάτα» έπαιζαν ρόλο.

Οι ζωές όλων εξαρτώνται από τις απολύτως απαραίτητες προϋποθέσεις επιβίωσης, όχι από ευρηματικά «μότο», ούτε από τηλεοπτικά σποτ.

Ο Τσίπρας το αντιλαμβάνεται, όπως και το ικανό επικοινωνιακό του επιτελείο. Γι΄αυτό μπαίνει στην ουσία, προτείνοντας στους πολίτες όχι καλύτερο πρόγραμμα (που να το βρει και πώς να πείσει ότι το έχει;), αλλά να σκεφτούν μήπως αξίζει να δοκιμάσουν να ψηφίσουν πρώτη φορά «αλλιώς», έτσι για το γαμώτο! Κάτι σαν ρουλέτα, τζόγο, τέλος πάντων. Ποντάρει στο κουσούρι του dna μας…

«Αλλάξτε μία φορά να δούμε τι θα ξημερώσει», εννοεί. Οκ, αλλά τι; (θα ξημερώσει;)…

Σε αυτή την εντελώς ρεαλιστική πολιτική συνθήκη (όχι επειδή οι αρχηγοί ωρίμασαν αλλά γιατί η σκληρή πραγματικότητα τους υποχρεώνει), ο Κυριάκος Μητσοτάκης ζητάει κάτι που μπορεί να μοιάζει αλαζονικό, είναι πάντως η αλήθεια. «Δεν έχετε άλλη επιλογή» λέει πίσω από τις λέξεις και αποκαλύπτει την υπάρχουσα κατάσταση στην κοινωνία, υπαινισσόμενος πως «ακόμα κι αν κάνουμε λάθη, μόνο εμείς μπορούμε να κυβερνήσουμε».

Πίσω από τις γραμμές αυτά λέει και καλά κάνει άλλωστε, καθώς αυτή είναι η αλήθεια. Παρ΄όλα αυτά η «άλλη αλήθεια», αυτή των πολιτών, είναι πολύ μακριά από τους γραμμένους λόγους που έχουν πρώτο σκοπό να εκθέσουν τον αντίπαλο στη Βουλή. Αυτό που θα γίνει δηλαδή και στην επερχόμενη τηλεοπτική αναμέτρηση.

Στις 10 Μαϊου, στο ραδιομέγαρο της ΕΡΤ θα γίνει το πολυσυζητημένο debate τριών ωρών μεταξύ των αρχηγών των πολιτικών κομμάτων. Υπάρχει άραγε κανείς που περιμένει να μάθει κάτι ουσιαστικό για τη ζωή του; Να γίνει σοφότερος όταν θα έχει τελειώσει αυτή η μαραθώνια κουβέντα αντιπαραθέσεων;

Επίσης, τα ονόματα στα ψηφοδέλτια επικρατείας είναι μέρος του πολιτικού ρεπορτάζ και οι εκπλήξεις σε κάθε λίστα αποτελούν αντικείμενο συζήτησης. Για το καθημερινό οικονομικό σοκ που υφίσταται κάθε πολίτης, το ενδιαφέρον των στελεχών που τοποθετούνται «ξύλινα» σε ό,τι αφορά στο μέλλον της πατρίδας, ποιος θα κάνει κάτι; Εκτός εάν οι αναφορές στο μέλλον δεν αφορούν στους πολίτες αλλά στους βουλευτές επικρατείας.

Ο στενός κομματικός κύκλος κάθε παράταξης έχει προφανώς για όλους τους εμπλεκόμενους τις δικές του ισορροπίες. Την ίδια ώρα ωστόσο ο κόσμος παλεύει να κρατήσει την ισορροπία στη ζωή του και πουθενά δεν φαίνεται αυτό να είναι το μεγαλύτερο ποσοστιαία μέρος της αγωνίας αρκετών από εκείνους που ζητούν ψήφο για να βρεθούν στη Βουλή. Διότι μπαίνουν (στη Βουλή) προκειμένου να ισορροπήσουν τη ζωή τους. Οι δικές μας, όλων των υπολοίπων δηλαδή, είναι «ζωές άλλων…».