Μια συνηθισμένη ιστορία δηλητηρίασης αλά… ρωσικά;
O Ρώσος ολιγάρχης έφαγε λίγη σοκολάτα και μπόλικο νερό, όμως το καλό/κακό με το δηλητήριο ως φονικό όπλο, είναι ό,τι και μια μπουκιά, είναι αρκετή για να έρθει το τέλος
Άλλοι προτιμούν τα χέρια, οι περισσότεροι τα όπλα και οι Ρώσοι ανέκαθεν το δηλητήριο στην άκρη μιας ομπρέλας ή μέσα σε ένα φλιτζάνι τσάι για να εξαφανίσουν τους εχθρούς τους γρήγορα, αναίμακτα και τελειωτικά.
Ο Ρόμαν Αμπράμοβιτς, ο αλλοτινός πανίσχυρος ιδιοκτήτης της Τσέλσι και σήμερα φιλόδοξος μεσολαβητής υπέρ της λήξης του πολέμου ανάμεσα στη Ρωσία και την Ουκρανία, θα πρέπει να νιώθει πολύ τυχερός που δεν την πάτησε όπως ο Μεγάλος Δούκας της Μόσχας, Ντμίτρι Σαμεγιάκα, ο οποίος το 1453, αφού έφαγε ένα λουκούλλειο γεύμα, έπεσε νεκρός από το δηλητήριο που έβαλε μέσα στο πιάτο του ο προσωπικός του μάγειρας κατ’ εντολή πολιτικού του αντιπάλου.
Βέβαια, ο Ρώσος ολιγάρχης, που μεγάλωσε με ψωμί και μουστάρδα, για να φτάσει να έχει σήμερα προσωπική περιουσία 9.4 δισ. δολάρια, δεν έφαγε όλων των ειδών τα κρέατα του κόσμου, όπως έκανε ο προαναφερθείς, αλλά μόνο λίγη σοκολάτα και μπόλικο νερό, όμως το καλό/κακό με το δηλητήριο ως φονικό όπλο είναι ό,τι και μια μπουκιά, είναι αρκετή για να έρθει το τέλος.
Σε κάθε περίπτωση, τα συμπτώματά που εκδήλωσε, κόκκινα εξανθήματα στο δέρμα και έντονη φαγούρα στα μάτια, υποχώρησαν γρήγορα, κάνοντας τους αναλυτές να πουν άμεσα ότι δύσκολα θα μπορέσει κάποιος να καταλήξει, αν πρόκειται για μια δηλητηρίαση αλά ρωσικά ή ένα τυχαίο γεγονός που πήρε φονικές διαστάσεις λόγω της προϊστορίας των συμμετεχόντων.
Είναι νωπές, άλλωστε, ακόμα οι μνήμες της δηλητηρίασης του Αλεξέι Ναβάλνι, του σφοδρού επικριτή του Βλαντιμίρ Πούτιν, από τις μυστικές υπηρεσίες της FSB, της διαδόχου της τρομερής και φοβερής KGB, κατά τη διάρκεια πτήσης του το καλοκαίρι το 2020.
Κι ενώ ο 45χρονος δικηγόρος και πολιτικός ακτιβιστής κατάφερε να επιζήσει, επειδή είχε την ευκαιρία να λάβει θεραπεία από ειδικούς ιατρούς στη Γερμανία, άλλοι δεν τα κατάφεραν, όπως ο πρώην πράκτορας της KGB, Αλεξάντρ Λιτβινένκο, ο οποίος δηλητηριάστηκε με πολώνιο στο τσάι του το 2006. Ανάλογη κακή τύχη είχε και ο Βούλγαρος «αποστάτης» Γκιόργκι Μαρκόφ, ο οποίος έπεσε θύμα μιας δηλητηριασμένης ομπρέλας το 1970.
Το δίχως άλλο εξίσου τυχερός με τον Αμπράμοβιτς ήταν και ο βουλευτής των Εργατικών Κρις Μπράιαντ, ο οποίος αρρώστησε με τροφική δηλητηρίαση κατά τη διάρκεια επίσημης επίσκεψης στη Μόσχα το 2009, αλλά και ο αποστάτης Σεργκέι Σκρίπαλ και η κόρη του Γιούλια στο σπίτι των οποίων στο Σαλισμπέρι της Βρετανίας ανιχνεύτηκε ο νευροτοξικός παράγοντας Novichok, κρυμμένος σε ένα μπουκάλι με άρωμα, αφού πρώτα είχε ψεκαστεί στο πόμολο της εξώπορτας, όπως υπενθυμίζει σχετικό άρθρο του Guardian.
Ανάλογα περιστατικά έχουν σημειωθεί και στην Ουκρανία με πιο γνωστό όλων τη δηλητηρίαση το 2004 με διοξίνη του τότε προεδρικού υποψηφίου, του φιλορώσου, Βίκτορ Γιανούκοβις που άλλαξε το πρόσωπο του για πάντα. Και το ερώτημα, σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα, είναι στην περίπτωση που τελικά το συμβάν με τον Αμπράμοβις ήταν απόπειρα δηλητηρίασης από σκληροπυρηνικούς της Μόσχας που «ήθελαν να σαμποτάρουν τις συνομιλίες για τέλος του πολέμου», ποιος θα μπορούσε να έχει δώσει την εντολή για μια τέτοια επιχείρηση. Το Κρεμλίνο, όπως είναι λογικό και επόμενο, αρνείται κατ’ επανάληψη και κατηγορηματικά οποιαδήποτε συμμετοχή σε περιστατικά δηλητηριάσεων.
Ωστόσο, μόνο το κράτος έχει την εξουσία να χρησιμοποιεί τόσο σύνθετες και φονικές ουσίες. Επιπλέον, όπως προσθέτει με νόημα ο Guardian, η ολοένα και πιο ισχυρή υπερσυγκέντρωση εξουσιών στην ρωσική πολιτεία υπό τον Ρώσο πρόεδρο, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι θα ήταν ιδιαίτερα τολμηρή μια τέτοια κίνηση με στόχο έναν τόσο επιφανή ολιγάρχη χωρίς το πράσινο φως από την κορυφή της πυραμίδας. «Μια θολή υπόθεση, από όπου κι αν την πιάσει κανείς», καταλήγει το βρετανικό δημοσίευμα.