Η επόμενη μέρα μετά την προσάρτηση των 4 ουκρανικών περιοχών από τη Ρωσία: Ποιος ο στόχος του Πούτιν

Υπάρχει ένα κανόνας στο σκάκι που λέει ότι «οι σωστές τοποθετήσεις δεν κερδίζουν παιχνίδια, οι σωστές κινήσεις το κάνουν».

Ως καλός γνώστης του επονομαζόμενου παιχνιδιού του πολέμου ο Βλαντιμίρ Πούτιν προσπαθεί να κάνει ακριβώς αυτό στην Ουκρανία και ο στόχος του είναι διττός. Έτρεξε δηλαδή την προσάρτηση του Ντόνετσκ, του Λουχάνσκ και μεγάλου τμήμα της Χερσώνας και της Ζαπορίζιας στην ανατολή και το νότο θέλοντας αφενός να εκβιάσει στο εξωτερικό τις ΗΠΑ και την ΕΕ για έναν συμβιβασμό που θα φέρει το τέλος του πολέμου προς όφελος του και αφετέρου να εξασφαλίσει στο εσωτερικό της Ρωσίας τη σταθεροποίηση της κοινής γνώμης πίσω από τον στρατιωτικό βηματισμό του.

Να σημειωθεί ότι οι προαναφερόμενες περιφέρειες αντιπροσωπεύουν το 15% της ουκρανικής επικράτειας, συμπεριλαμβανόμενης μιας έκτασης άνω των 90.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων πλούσιας σε μεταλλεύματα, ενέργεια και φαρμακευτική παραγωγή, η οποία εκτείνεται κατά μήκος της ουκρανορωσικής μεθορίου και των ακτών της Μαύρης Θάλασσας, σπάζοντας έτσι τη γεωγραφική «απομόνωση» της προσαρτημένης από τη Ρωσία χερσονήσου της Κριμαίας το 2014.

Αυτός είναι ο χάρτης με τις περιοχές που προσάρτησε η Ρωσία

Επιπλέον, τμήματα των παραπάνω περιοχών είναι καλλιεργήσιμη γη, που είναι ιδανικά για φυτική και κτηνοτροφική παραγωγή, ενώ δίνουν στον Ρώσο πρόεδρο το αβαντάζ της αύξησης του πληθυσμού της αχανούς χώρας του που μαστίζεται από τεράστιο δημογραφικό πρόβλημα με επιπλέον 4 εκατομμύρια ανθρώπους.

Με δεδομένο ότι για τον Βλαντιμίρ Πούτιν τα κέρδη είναι σημαντικά, εξ ου και οργάνωσε μεγάλη φιέστα στο κέντρο της Κόκκινης Πλατείας στη Μόσχα, δεν αποτελεί έκπληξη ότι έχει ήδη προειδοποιήσει για τη χρήση ακόμη και πυρηνικών όπλων, εφόσον απειληθεί η ασφάλειά τους. Όσον αφορά όμως τον βασικό στόχο, της μεγαλύτερης προσάρτησης εδαφών από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αυτός σύμφωνα με τον Ανατόλ Λίβεν, διευθυντή του Προγράμματος Eurasia στο Ινστιτούτο Quincy, ο οποίος μίλησε σχετικά στο CNN είναι ο εξής: «να πείσει τις ΗΠΑ ή/και τους Ευρωπαίους να πάρουν στα σοβαρά τη διαπραγμάτευση μιας συμβιβαστικής λύσης για τον τερματισμό του πολέμου, δείχνοντας ότι διαφορετικά, η Ρωσία θα πραγματοποιήσει ριζικά βήματα κλιμάκωσης τα οποία όχι μόνο θα αναγκάσουν τη Δύση να κλιμακώσει με τη σειρά της, αλλά θα αποκλείσει επίσης οποιαδήποτε πιθανή ειρήνη για μεγάλο χρονικό διάστημα».

Κι ενώ η Δύση δεν δείχνει σημάδια υποχωρητικότητας, αφού οι ΗΠΑ μόλις ανακοίνωσαν άλλη μια παρτίδα όπλων υψηλής τεχνολογίας για την Ουκρανία, που άλλαξαν την ισορροπία δυνάμεων τις τελευταίες εβδομάδες στα πεδία των μαχών και η ΕΕ παραμένει όρθια απέναντι στη Ρωσία παρά τον ενεργειακό τυφώνα που ετοιμάζεται να αντιμετωπίσει εξαιτίας της, ο Economist σημειώνει ότι η ενδοτικότητα στον πυρηνικό εκβιασμό θα ενθαρρύνει περισσότερο ακόμη εκβιασμό.

Με απλά λόγια η Δύση πρέπει να διδαχτεί από το λάθος αυτό που έκανε το 2014, αποδεχόμενη την κλοπή της Κριμαίας από τον Βλαντιμίρ Πούτιν, και να του αντιταχθεί με όλες της τις δυνάμεις για να μην βρεθεί απέναντι σε ακόμα χειρότερα ή περισσότερους κλώνους του Ρώσου προέδρου.