Γαλλία: Στις 14 Απριλίου οι αποφάσεις για το συνταξιοδοτικό

Το Συνταγματικό Συμβούλιο στη Γαλλία ανακοίνωσε ότι θα εκδώσει τις αποφάσεις του για τη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος της χώρας στις 14 Απριλίου.

Όπως αναφέρει το Συμβούλιο θα υπάρξουν δύο αποφάσεις: μία για τη συνταγματικότητα του νομοσχεδίου που εγκρίθηκε μετά από προσφυγή στο άρθρο 49.3 του Συντάγματος της Γαλλίας και μία για το παραδεκτό του αιτήματος για δημοψήφισμα που υπέβαλε η Αριστερά.

Υπενθυμίζεται ότι η πρωθυπουργός Ελιζαμπέτ Μπορν είχε παραπέμψει το θέμα στο Συνταγματικό Συμβούλιο στις 21 Μαρτίου.

Στο μεταξύ, μέχρι χθες πάνω από 7.300 τόνοι απορριμμάτων παρέμεναν στοιβαγμένοι στα πεζοδρόμια της γαλλικής πρωτεύουσας, καθώς συνεχιζόταν η απεργία των εργαζομένων στην αποκομιδή των σκουπιδιών.

Στις απεργιακές κινητοποιήσεις της Τρίτης συμμετείχαν εργαζόμενοι στις δημόσιες συγκοινωνίες, τα πανεπιστήμια, τα σχολεία και τις δημόσιες υπηρεσίες.

Συνταξιοδοτικό: Η φλεγόμενη Γαλλία και τα ηλικιακά όρια στην Ευρώπη

Το «καυτό» συνταξιοδοτικό ζήτημα έχει έρθει στην πρώτη γραμμή της διεθνούς επικαιρότητας λόγω των καθημερινών διαδηλώσεων στη Γαλλία, που για κάποιους αναλυτές, έχουν πλέον χαρακτήρα εξέγερσης.

Ο Εμανουέλ Μακρόν, από τη στιγμή που δεν έχει το δικαίωμα να διεκδικήσει τρίτη θητεία στην προεδρία της Γαλλίας, τα παίζει όλα για όλα προκειμένου να αυξήσει το όριο συνταξιοδότησης από τα 62 στα 64 χρόνια, με το επιχείρημα ότι αν οι Γάλλοι δουλέψουν αυτά τα δύο παραπάνω χρόνια το συνταξιοδτικό σύστημα της χώρας θα πάρει σημαντική παράταση ζωής.

Μάλιστα, ο ίδιος και η κυβέρνηση του επιχειρηματολογούν ότι οι Γάλλοι άνδρες συνταξιοδοτούνται δύο χρόνια νωρίτερα από τον μέσο όρο της ΕΕ και οι Γαλλίδες ένα χρόνο νωρίτερα. Τονίζουν δε ότι οι δημογραφικές αλλαγές καθιστούν αναπόφευκτη την αλλαγή, αφού ενώ υπήρχαν 2,1 εργαζόμενοι για κάθε συνταξιούχο το 2000, η αναλογία ήταν 1,7 το 2020 και αναμένεται να φτάσει το 1,2 έως το 2070.

Οι Γάλλοι όμως είναι ιδιαίτερα προστατευτικοί προς το συνταξιοδοτικό σύστημα, που θεωρείται ο ακρογωνιαίος λίθος του λατρεμένου μοντέλου κοινωνικής προστασίας της Γαλλίας. Σε αντίθεση με το σύστημα του Ηνωμένου Βασιλείου που καθοδηγείται από την αγορά, η Γαλλία διαθέτει ένα συνταξιοδοτικό σύστημα, που έχει δεχθεί τα εύσημα γι αυτό που οι πολιτικοί αποκαλούν «αλληλεγγύη μεταξύ των γενεών».

Σύμφωνα με αυτό, οι εργαζόμενοι καταβάλλουν υποχρεωτικά ασφαλιστικές εισφορές για να χρηματοδοτήσουν αυτούς που συνταξιοδοτούνται. Όλοι οι Γάλλοι εργαζόμενοι λαμβάνουν κρατική σύνταξη. Επιπλέον, η Γαλλία διαθέτει το χαμηλότερο όριο ηλικίας συνταξιοδότησης μεταξύ των βασικών ευρωπαϊκών οικονομιών, ταυτόχρονα όμως δαπανά σημαντικά ποσά για την υποστήριξη του συστήματος. Δηλαδή, ο ενεργά εργαζόμενος πληθυσμός καταβάλλει υψηλές μισθολογικές εισφορές και βλέπει τις συντάξεις ως το θεμέλιο λίθο του τρόπου λειτουργίας της κοινωνίας.

Για το λόγο αυτό, κάθε Γάλλος πρόεδρος τα τελευταία 40 χρόνια έχει προσπαθήσει να περάσει αλλαγές στους νόμους περί συνταξιοδότησης, προκαλώντας κατά κανόνα την οργή των πολιτών και επαναλαμβανόμενες διαδηλώσεις στους δρόμους της χώρας. Τέτοια γεγονότα πρόκειται να συμβούν και σε άλλες πρωτεύουσες τα επόμενα χρόνια, προειδοποιεί ο Guardian επικαλούμενος την πρόβλεψη του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας ότι ο πληθυσμός άνω των 60 ετών θα διπλασιαστεί μέχρι το 2050.

Στο ίδιο μήκος κύματος και η τελευταία έκθεση του ΟΟΣΑ που υπογραμμίζει συγκεκριμένα για την Ελλάδα ότι μέχρι το 2035 εξαιτίας του μειωμένου αλλά και γερασμένου πληθυσμού της χώρας η Ελλάδα θα υποχρεωθεί σε αύξηση των ορίων ηλικίας κατά 1.5 χρόνο και κατά 2.8 έτη έως το 2050.

Την εξέλιξη αυτή αυτή υπαγορεύει αφενός η αναμενόμενη αύξηση του προσδόκιμου ζωής και αφετέρου η μείωση του πληθυσμού που είναι σε εργασιακή ηλικία, δηλαδή 20 με 64 ετών, που στην Ελλάδα θα φθάσει έως και το 35%. Η έκθεση κρούει τον κώδνα του κινδύνου ότι τα επόμενα χρόνια θα είναι δύσκολα, αφού έως το 2050 θα διπλασιαστεί ο αριθμός των συνταξιούχων που αντιστοιχεί σε κάθε 100 εργαζομένους.

Δηλαδή, ενώ το 1990 η αναλογία ήταν 22,9 άτομα άνω των 65 ετών ανά 100 εργαζομένους, το 2020 η αναλογία βρέθηκε στο 37,8 και το 2050 θα φτάσει στο 75. Τη βόμβα που βάζει στο ασφαλιστικό το δημογραφικό “πυροδοτούν” τα στοιχεία σύμφωνα με τα οποία, εάν δεν επιλυθεί το οξύτατο εθνικό δημογραφικό πρόβλημα, το 2070 κάθε ένα άτομο ηλικίας άνω των 65 ετών θα αντιστοιχεί σε ένα – ίσως και λιγότερο – άτομο σε ηλικία εργασίας, δηλαδή οικονομικά ενεργό.

Τα ηλικιακά όρια συνταξιοδότησης στην ΕΕ

Να σημειωθεί ότι στην ΕΕ το μέσο όριο συνταξιοδότησης για τους άνδρες είναι τα 62.54 χρόνια και για τις γυναίκες τα 64.46 χρόνια και στην ευρωζώνη τα 64.99 και 64.74 αντίστοιχα. Στη Γαλλία τα 62 χρόνια πριν από τη μεταρρύθμιση του Μακρόν, στη Γερμανία τα 65.83 χρόνια, στην Ιταλία και την Ελλάδα τα 67 χρόνια, στη Νορβηγία και τη Σουηδία τα 62 χρόνια, στην Ισπανία, την Ιρλανδία, τη Βρετανία τα 66 χρόνια, στηνΠορτογαλία τα 66.58 χρόνια, στο Λουξεμβούργο, στην Ουγγαρία και το Βέλγιο τα 65 χρόνια, στη Φιλανδία, που για έκτη συνεχόμενη φορά έχει ανακυρηχτεί η χώρα με τους πιο ευτυχισμένους ανθρώπους στον κόσμο, στη Σλοβακία και το Λιχτενστάιν τα 64 χρόνια, στην Ελβετία και την Πολωνία τα 65 χρόνια για τους άνδρες και τα 60 χρόνια για τις γυναίκες, στην Ολλανδία τα 66.58 και στη Δανία τα 67 χρόνια, στη Λετονία και την Εσθονία τα 64.25 χρόνια, στην Κροατία και τη Σερβία τα 65 χρόνια για τους άνδρες και τα 63.33 χρόνια για τις γυναίκες, στη Ρουμανία τα 65 χρόνια για τις γυναικες και τα 61.92 για τις γυναίκες, στη Βουλγαρία τα 64.42 για τους άνδρες και τα 61.83 για τις γυναίκες, στη Ρωσία τα 61.5 για τους άνδρες και τα 56.5 για τις γυναίκες και στην Τουρκία τα 60 χρόνια για τις γυναίκες και τα 58 για τις γυναίκες.