Αφιέρωμα στον Γιάννη Πουλόπουλο στην «Αυλή των χρωμάτων»

Στον Γιάννη Πουλόπουλο, έναν αξεπέραστο, πολύ μεγάλο ερμηνευτή, συνθέτη και στιχουργό, που με τη βαθιά μελωδική φωνή και τις εκπληκτικές ερμηνείες του σημάδεψε ανεξίτηλα τον χώρο του τραγουδιού και του κινηματογράφου, είναι αφιερωμένη η εκπομπή «Η αυλή των χρωμάτων».

Η δημοσιογράφος Αθηνά Καμπάκογλου και ο συνθέτης Χρήστος Νικολόπουλος κάνουν ένα μουσικό ταξίδι… στον «ευαίσθητο», ρομαντικό κόσμο του ανεπανάληπτου βάρδου.

Ο Γιάννης Πουλόπουλος από μικρός θέλει να γίνει τραγουδιστής. Παράλληλα με τα επαγγέλματα που κάνει περιστασιακά για να βγάλει το μεροκάματο, δουλεύοντας ως ελαιοχρωματιστής, οικοδόμος… ποδοσφαιριστής, κυνηγά με πειθαρχία και ευλάβεια το όνειρό του, ώσπου κάποια στιγμή, διακρίνεται σε μία ακρόαση.

Εδώ αρχίζει η ανοδική του πορεία. Με την ψυχή, την αισθαντική, υπέροχη χροιά στη φωνή και τον δικό του αυθεντικό τρόπο, ερμηνεύει μοναδικά δεκάδες κομμάτια και ηχογραφεί ανελλιπώς, δίσκους που «γράφουν» τεράστια επιτυχία. Το ίδιο μοναδικά στέκεται στα έντεχνα, στα ελαφρολαϊκά, στα τραγούδια του νέου κύματος και στις ξένες διασκευασμένες επιτυχίες.

Ιστορική η μουσική σύμπραξη των Μίμη Πλέσσα, Λευτέρη Παπαδόπουλου, στον θρυλικό, όπως αποδεικνύεται, δίσκο «Ο Δρόμος», όπου ο Πουλόπουλος ερμηνεύει δέκα από τα δώδεκα τραγούδια. Αμέσως οι πωλήσεις «χτυπούν κόκκινο» και γίνεται μάλιστα το πιο επιτυχημένο σε πωλήσεις άλμπουμ στην ιστορία της ελληνικής δισκογραφίας, φτάνοντας τα 3.000.000 αντίτυπα!

Ο φακός στον «χρυσό κινηματογράφο» λατρεύει τον Γιάννη Πουλόπουλο. Έντονα χαρακτηριστικά, τα κοντινά πλάνα στις ταινίες της Φίνος Φιλμ -στα μιούζικαλ, τις τρανές επιτυχίες του Δαλιανίδη- στο όμορφο παλικάρι με την κιθάρα που με τα πυκνά καστανά μαλλιά, τα μεγάλα γαλάζια εκφραστικά μάτια και τη γλυκιά μελαγχολία, τραγουδά τον έρωτα, την αγάπη, τη χαρά, τον πόνο, τον χωρισμό, τη φτώχεια…! Συνοδεύει με περίσσιο συναίσθημα τα σκιρτήματα της έφηβης και ενήλικης ψυχής…

«Απόψε κλαίει ο ουρανός», «Έκλαψα χθες», «Θα πιω απόψε το φεγγάρι», «Όλα δικά σου μάτια μου», «Μην του μιλάτε του παιδιού», «Καμαρούλα μια σταλιά», «Ποια νύχτα σ’ έκλεψε», «Το άγαλμα», «Μια φορά μονάχα φτάνει», «Αγάπα με», «Αν θα χωρίσουμε εμείς»…

Αξέχαστα κινηματογραφικά στιγμιότυπα, χαραγμένα στον νου… Όπως στην ταινία «Οι θαλασσιές οι χάντρες» (1966), όπου ο Γιάννης Πουλόπουλος μαζί με τον Φαίδωνα Γεωργίτση αποδίδουν ιδιαίτερα συγκινησιακά το ζεϊμπέκικο «Απόψε κάποιος θα χαθεί» (Στίχοι: Άκος Δασκαλόπουλος. Μουσική: Μίμης Πλέσσας).

Αξεπέραστα κομμάτια, μοναδικές, βαθυστόχαστες εμπνεύσεις που του εμπιστεύθηκαν κορυφαίοι δημιουργοί: Θεοδωράκης, Πλέσσας, Λευτέρης Παπαδόπουλος, Ζαμπέτας, Σπανός, Γλέζος, Βίρβος, Κινδύνης, Κατσαρός, Κόκοτος, Μαμαγκάκης, Άκος Δασκαλόπουλος και… και… και… Ο Πουλόπουλος κάνει μια λαμπρή καριέρα γεμάτη χρυσούς και πλατινένιους δίσκους, συντροφεύοντας μουσικά τις ιδιαίτερες προσωπικές, ευαίσθητες στιγμές των ανθρώπων.

Στην παρέα της «Αυλής» μας, εκλεκτοί καλλιτέχνες αποδίδουν εξαιρετικά τα διαχρονικά τραγούδια που άφησε παρακαταθήκη, ο «χρυσός ερμηνευτής», όπως χαρακτηρίστηκε. Συγκεκριμένα, τραγουδούν η Πέγκυ Ζήνα, ο Αλέξανδρος Μπουρδούμης, ο Παναγιώτης Πετράκης και ο Σάκης Καραθανάσης.

Συνοδοιπόροι στο «ξεφύλλισμα» του άλμπουμ της ζωής και της πορείας του Γιάννη Πουλόπουλου, η αγαπημένη φίλη και συνεργάτις του, Λουκίλα Καρρέρ-Πλέσσα, η δημοσιογράφος Νίνα Βλάχου (πρόεδρος στο Νομικό Πρόσωπο Πολιτισμού & Αθλητισμού «Δημήτριος Βικέλας» του Δήμου Κηφισιάς) και ο επίσης δημοσιογράφος και βιογράφος καλλιτεχνών, Νίκος Νικόλιζας.

Ο καλλιτεχνικός επιμελητής της εκπομπής, Κώστας Μπαλαχούτης, μέσα από το ένθετό του, «φωτίζει» τις πτυχές της προσωπικότητας και της πορείας του σεμνού, ευαίσθητου, προικισμένου ερμηνευτή.

Στο αφιέρωμα ακούγονται τραγούδια όπως: «Έκλαψα χθες» (1967), «Ποια νύχτα σ’ έκλεψε» (1970), «Μέθυσε απόψε το κορίτσι μου» (1969), «Κι αν περπατώ» (1966), «Γέλαγε η Μαρία» (1969), «Θα πιω απόψε το φεγγάρι» (1968), «Όλα δικά σου μάτια μου» (1968), «Καμαρούλα» (1968), «Παιδί μου ώρα σου καλή» (1967), «Μια φορά μονάχα φτάνει» (1964), «Αγάπα με» (1977), «Ήρθες εψές» (1967), «Ξημερώνει Κυριακή» (1969), «Αυτοί που φεύγουν κι αυτοί που μένουν» (1970), «Γειτονάκι μου» (1968), «Το άγαλμα» (1969) κ. ά.