Διαφάνεια στις εταιρίες άσκησης επιρροής μέσω lobbying

Τέλος στις αδιαφανείς διαδικασίες των «αετονύχηδων» που επιχειρούν, πολλές φορές μάλιστα με επιτυχία, να αποσπάσουν χρηματικά ποσά από ορισμένους που θέλουν να κάνουν δημόσιες σχέσεις κτίζοντας τις επιχειρήσεις τους μέσα από lobbying, βάζει ο υπουργός Εσωτερικών Μάκης Βορίδης.

Όπως αποκάλυψε ο ίδιος μέσα από την παρέμβασή του στη διάσκεψη του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), με θέμα: «Το lobbying στον 21ο αιώνα: Διαφάνεια, Ακεραιότητα, Πρόσβαση», έρχεται νομοθετική ρύθμιση με στόχο να μπουν κανόνες σε ένα θέμα που για πολλά χρόνια είναι αρρύθμιστο.

Ο κ. Βορίδης ανέφερε ότι η σχετική νομοθετική πρωτοβουλία στηρίζεται στη θέσπιση ενός ρυθμιστικού πλαισίου το οποίο θα θέσει τις υγιείς βάσεις για την ανάπτυξη του lobbying στη χώρα μας, μέσα από δύο σημαντικούς άξονες. Τη διασφάλιση της ακεραιότητας σε κάθε στάδιο της διαδικασίας και τη θωράκιση της διαφάνειας στην άσκηση επιρροής.

Στην κατεύθυνση αυτή, ο υπουργός προανήγγειλε τη σύσταση ενός Εθνικού Μητρώου Διαφάνειας που θα επιτηρείται από την Εθνική Αρχή Διαφάνειας και στο οποίο θα οφείλουν υποχρεωτικά να εγγραφούν οι ενδιαφερόμενοι, υποβάλλοντας ένα ετήσιο καταστατικό, που θα περιγράφει τις ακριβείς δραστηριότητές τους στο θέμα της άσκησης επιρροής. Μάλιστα, ο υπουργός επεσήμανε ότι απουσία σχετικού ρυθμιστικού πλαισίου ευνοεί την ανάπτυξη φαινομένων διαφθοράς, τα οποία έρχεται να καταπολεμήσει το υπό επεξεργασία σχέδιο νόμου.

Στόχος του νομοσχεδίου είναι η διακριτή οριοθέτηση της νόμιμης προσπάθειας που επιχειρείται στην επιρροή του σχεδιασμού, της εφαρμογής, της εκτέλεσης και της αξιολόγησης δημόσιων πολιτικών και κανονισμών που διαχειρίζονται φορείς νομοθετικής, εκτελεστικής ή δικαστικής εξουσίας σε εθνικό, τοπικό ή περιφερειακό επίπεδο.

Συγκεκριμένα, επιδιώκονται:

• Η θωράκιση της διαδικασίας χάραξης αποτελεσματικών δημόσιων πολιτικών.
• Η διασφάλιση πρόσβασης στην πληροφορία και στα κέντρα λήψης αποφάσεων με όρους διαφάνειας.
• Η αποτροπή φαινομένων «αιχμαλωσίας ρυθμίσεων και δημόσιων πολιτικών».
• Η πρόληψη φαινομένων σύγκρουσης συμφερόντων και «περιστρεφόμενης πόρτας».
• Η αντιμετώπιση προκλήσεων άσκησης πίεσης από ομάδες συμφερόντων, ιδίως σε περιπτώσεις όπου απαιτούνται γρήγορη λήψη αποφάσεων και υψηλές δημόσιες δαπάνες.
• Η θεσμοθέτηση μηχανισμού και διαδικασιών εποπτείας και επιβολής κυρώσεων.