Από τη «Βραδυνή της Κυριακής» - Φωτεινή Μπαξεβάνη: Εκτιμώ τους ταπεινά μεγάλους
«Ποτέ δεν ξέρεις ποιος θα σε μεταμορφώσει με την πίστη του»
Η Φωτεινή Μπαξεβάνη γεννήθηκε στις 3 Ιουλίου στην Καλλιθέα, και είναι απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου. Έχει συμμετάσχει σε πολλές τηλεοπτικές σειρές, ταινίες και αξιόλογες θεατρικές παραστάσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Το 2009 έκανε το ντεμπούτο της σαν σκηνοθέτις στην Αμερική, με το μυθιστόρημα του Γιάννη Σκαραγκά «Ρrime Νumbers», που ανέβηκε στη Νέα Υόρκη από το Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού. Μαζί με τον σαξοφωνίστα Δημήτρη Τσάκα ίδρυσαν τη δισκογραφική εταιρεία FAOS Music, η οποία ασχολείται με την κυκλοφορία κομματιών που συνοδεύουν κυρίως θεατρικές παραστάσεις.
Φέτος το καλοκαίρι, θα περιοδεύσει με την sold out παράσταση «Το παγκάκι» με τον Γιώργο Κιμούλη, αλλά και με τη μεγάλη προσωπική της επιτυχία «Η Κυρά της Ρω» σε σκηνοθεσία του Σταύρου Λίτινα, και τα δύο παραγωγές του Θανάση Κάτσικα.
Κυρία Μπαξεβάνη, τα είχαμε ξαναπεί όταν ερμηνεύσατε συγκλονιστικά τον τόσο δύσκολο ρόλο της «Κυράς της Ρω», που νομίζω θα μείνει στην ιστορία του Θεάτρου. Τώρα συναντιόμαστε με την ευκαιρία της περιοδείας που θα κάνει «Το παγκάκι», με τον Γιώργο Κιμούλη, και ήταν sold out όταν παίχτηκε προ διετίας. Μιλήστε μας για το ρόλο σας στο έργο, και την υπόθεση.
«Πρώτα απ’ όλα, θέλω να δηλώσω τη μεγάλη μου χαρά που βρίσκομαι επί σκηνής, για πρώτη φορά, μαζί με τον σπουδαίο Γιώργο Κιμούλη! Ο ρόλος μου είναι μία γυναίκα η οποία διεκδικεί, έστω και σε βάρος της, μία δεύτερη ευκαιρία στον έρωτα. Ξέρει από την αρχή με ποιον έχει να κάνει και προσφέρει τον εαυτό της στη μία ελάχιστη πιθανότητά να διαψευστεί, και αυτό είναι που αγαπάω σ’ αυτό το ρόλο. Είναι μια κωμικοτραγική ιστορία δύο μοναχικών ανθρώπων που συναντιούνται τυχαία σ’ ένα παγκάκι. Στην προσπάθειά τους να είναι μαζί, χτίζουν τη σχέση τους σε απελπισμένα ψέματα».
Πού θα περιοδεύσετε;
«Ελπίζω σε όλη την Ελλάδα, και είναι αυτό που αγαπώ στις καλοκαιρινές περιοδείες».
Το κοινό εκτός Αθηνών είναι πιο θερμό, πιο εκδηλωτικό;
«Έχω ζήσει τις αντιδράσεις του κοινού εντός και εκτός Ελλάδας. Ανεξάρτητα από το αν μιλάμε για την Αθήνα, την επαρχία, την Ομογένεια ή για ένα διεθνές κοινό, αυτό που με συγκινεί πάντα είναι η ανάγκη του κοινού να πιστέψει την ιστορία που πας να του πεις. Και εκεί είναι ο δικός μου βαθμός ευθύνης. Αισθάνομαι πάντα “γυμνή”, γιατί νιώθω ότι έχω το χρέος να τους πω μια ιστορία από την αρχή. Είναι σα να τους περιγράφω την ανθρώπινη ψυχή από τα πιο σκοτεινά της βάθη».