Γιώτα Αγγελοπούλου: Αρκεί μια μικρή λεπτομέρεια να με ενθουσιάσει, για να αρχίσω να δημιουργώ

Η Γιώτα Αγγελοπούλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Είναι απόφοιτη Οικονομικών Επιστημών με μεταπτυχιακό στο Μarketing.

Η επαγγελματική της σταδιοδρομία ξεκίνησε από το χώρο της Διαφήμισης σε μεγάλες διαφημιστικές εταιρίες, ελληνικές και πολυεθνικές.

Τα τελευταία χρόνια εργάζεται ως concept maker σε edutainment projects και τηλεοπτικά formats µε σημαντικές διακρίσεις και διεθνείς βραβεύσεις. Από τις Εκδόσεις Αγγελάκη κυκλοφορεί το ιστορικό της μυθιστόρημα «Το Νησί πέρα από την Ακτή» (2017) και στα αγγλικά, και τώρα από τις Εκδόσεις Αγγελάκη το «Επανάσταση 1821 - Γένους θηλυκού».

Έχει δύο παιδιά και ζει στην Αθήνα με την οικογένειά της. Όταν γράφει, ζει τη ζωή των ηρώων της σε σημείο τραγικό, αφού μπαίνει στο πετσί του ρόλου κάθε ενός και βιώνει καταστάσεις της ζωής του, περπατά στα μέρη του, νιώθει μυρωδιές και ήχους.

Κυρία Αγγελοπούλου, τελευταία κυκλοφόρησε το βιβλίο σας «Επανάσταση 1821 - Γένους Θηλυκού». Μιλήστε μας γι’ αυτό, πώς ξεκινήσατε να το γράψετε;

«Κάποιοι μπορεί να το χαρακτηρίσουν χόμπι, για μένα είναι πάθος να αφιερώνω χρόνο για να συλλέγω ηλεκτρονικά γκραβούρες και εικόνες από την Ελλάδα του 18ου και 19ου αιώνα. Περίπου τρία χρόνια πριν, ψάχνοντας πορτρέτα γυναικών εκείνης της εποχής, είδα ένα μίας άγνωστης Ελληνίδας με το παιδί της, από την Ελληνική Επανάσταση, σε μία σκηνή απελπισίας και αυτοθυσίας, που με καθήλωσε. Αυτή ήταν η αφορμή για να γράψω το βιβλίο “Επανάσταση 1821- Γένους Θηλυκού”. Ηρωίδες του βιβλίου μου είναι Ελληνίδες γυναίκες, γνωστές και άγνωστες,που αντιτάχθηκαν στον τουρκικό ζυγό και τη φοβερή βαρβαρότητα των Τούρκων και αγωνίστηκαν με ασύλληπτο θάρρος για ελευθερία. Η δράση τους εξελίσσεται μέσα από αληθινές ιστορίες, που τις αφηγείται ο Πέτρος Μέγκους, ένας νεαρός στρατιώτης από τη Σμύρνη, που πήρε μέρος στην Επανάσταση του ‘21 και είχε καταγράψει ο ίδιος τις συγκλονιστικές μαρτυρίες του σε ένα βιβλίο που εκδόθηκε στην Αμερική το 1830».

Στο τέλος κάθε κεφαλαίου κλείνετε με ένα δημοτικό ποίημα ή άσμα για το ’21, μαζί με έναν πίνακα ενός μεγάλου καλλιτέχνη, με θέμα τη γυναίκα της Επανάστασης. Εξαιρετικό!

«Όταν έγραφα το βιβλίο, οι σκηνές από τις αληθινές ιστορίες των γυναικών της Επανάστασης ήταν τόσο έντονες και δραματικές, που σκέφτηκα ότι με κάποιο τρόπο θα έπρεπε να μεταφέρω οπτικά στον αναγνώστη τις τραγικές συνθήκες που βίωναν οι Ελληνίδες γυναίκες επί Τουρκοκρατίας. Οι πίνακες καλλιτεχνών της εποχής ήταν το τέλειο και αυθεντικό μέσο για να εκφράσω αυτό που ήθελα. Με το δημοτικό άσμα και τη δημοτική ποίηση, που ήταν απόλυτα συνδεδεμένα με την Επανάσταση του 21, ολοκληρώθηκε το έργο. Έτσι, κατάφερα να έχω στο βιβλίο λόγο, εικόνα και έμμετρο ρυθμό, που σε πολλά σημεία καταλήγει σε θρήνο».

Ιστορικό μυθιστόρημα και αυτό, όπως και το πρώτο σας «Το Νησί πέρα από την Ακτή». Τα ιστορικά θέλουν πολλή αναζήτηση, πληροφορία, βιβλιογραφία, δεν είναι πιο δύσκολο;

«Πραγματικά, είναι εξαιρετικά δύσκολη και χρονοβόρα η αναζήτηση των στοιχείων που χρειάζονται για τη συγγραφή ενός ιστορικού βιβλίου. Ειδικά, μιλώντας για τον 18ο και αρχές με μέσα του 19ου αιώνα, απαιτείται έρευνα σε ξένη βιβλιογραφία, και κυρίως περιηγητική, που δεν περιορίζεται μόνο στην αγγλική γλώσσα, καθώς υπάρχουν σημαντικές αναφορές στη γερμανική, γαλλική και ιταλική, γεγονός που κάνει την έρευνα ακόμη πιο δύσκολη».

Πώς προέκυψε η συγγραφή; Ήταν εσωτερική σας ανάγκη, λύτρωση, τι;

«Η συγγραφή κειμένων, είτε αφορά διαφήμιση είτε αρθρογραφία, είναι το επάγγελμά μου. Με τη συγγραφή λογοτεχνικών κειμένων ήθελα να ασχοληθώ καιρό πριν, αλλά δεν υπήρχε αυτό το κάτι που θα με έκανε να πω “Τώρα είναι η ώρα να γράψω ένα βιβλίο!” Ο σύζυγός μου στάθηκε το ερέθισμα για το πρώτο βιβλίο μου και τον ευχαριστώ γι’ αυτό. Και φυσικά, ήταν να μη γίνει η αρχή».

Τα θέματά σας τα εμπνέεστε από πού;

«Λόγω της δουλειάς μου, η άμεση επαφή με την αναζήτηση στοιχείων και με την έρευνα υφίσταται σε ημερήσια βάση. Έτσι, ανακαλύπτω θέματα και ιστορίες που μου προκαλούν το ενδιαφέρον. Αρκεί μία μικρή λεπτομέρεια να με ενθουσιάσει, για να αρχίσω να δημιουργώ. Φυσικά, πρώτα βεβαιώνομαι για την αυθεντικότητα και την πρωτοτυπία του βιβλίου που θέλω να γράψω».

Εκτός από ιστορικά θα ασχοληθείτε & με διαφορετικό είδος;

«Πιθανώς. Προς το παρόν, με έχει συνεπάρει το ιστορικό. Η έρευνα για τη συγγραφή ενός ιστορικού βιβλίου βγάζει στην επιφάνεια κρυμμένα μυστικά και ανεξάντλητους θησαυρούς γνώσης που με καθηλώνουν».

Τα συναισθήματά σας όταν τελειώσετε ένα βιβλίο και το παραδώσετε στον αναγνώστη;

«Μεγάλη χαρά που το βλέπω να ξεκινάει το ταξίδι του και πολύ άγχος για το αν θα το καλωσορίσουν οι αναγνώστες».

Ποια στοιχεία πρέπει να έχει ένα βιβλίο για να γίνει επιτυχία και πόσο σας… παιδεύει ο τίτλος;

«Ο Αλμπέρ Καμί, ο νομπελίστας Γάλλος συγγραφέας, είχε πει πως αυτοί που γράφουν ξεκάθαρα έχουν αναγνώστες, ενώ εκείνοι που γράφουν δυσνόητα, έχουν σχολιαστές. Γενικά, για να είναι καλοτάξιδο ένα βιβλίο πρέπει οι επιλογές που κάνει ο συγγραφέας, αλλά και ο εκδότης του, να είναι οι σωστές, με πρώτο και καλύτερο τον τίτλο του βιβλίου. Ο τίτλος μαζί με το εικαστικό αποτύπωμα του εξωφύλλου είναι το πρώτο που θα τραβήξει την προσοχή. Ο τίτλος πρέπει να είναι σύντομος και εντυπωσιακός. Είναι γεγονός πως αρχίζεις να γράφεις με κάποιον δεδομένο τίτλο στο μυαλό, και όταν φτάσεις στο τέλος, καταλήγεις σε κάποιον τελείως διαφορετικό. Υπάρχουν, ωστόσο, φορές που ο πρώτος τίτλος είναι ο ιδανικός».

Μπορεί να βιοποριστεί κάποιος μόνο από το επάγγελμα του συγγραφέα;

«Νομίζω ότι οι περισσότεροι συγγραφείς κάνουν και κάποιο άλλο επάγγελμα παράλληλα, εκτός εάν και αν έχουν το οικονομικό υπόβαθρο. Χρειάζεται μεγάλη υπομονή, επιμονή και μπόλικη τύχη για να μπορέσει κάποιος να πει ότι ζει άνετα εκείνος και η οικογένειά του από την έκδοση των βιβλίων του. Όμως, αξίζει να βρει τον τρόπο για να κυνηγήσει το όνειρό του».

Τώρα ετοιμάζετε κάτι καινούργιο;

«Έχω σχεδόν τελειώσει το επόμενο βιβλίο μου, ιστορικό και αυτό, και έχω αρχίσει να οργανώνω το υλικό για αναζήτηση πληροφοριών και βιβλιογραφίας για το αμέσως επόμενο έργο μου, που γνωρίζω από τώρα ότι θα με δυσκολέψει αρκετά, λόγω του ιδιαίτερου περιεχομένου του. Ωστόσο, περιμένω με ανυπομονησία να ξεκινήσω τη συγγραφή του».

Από την έντυπη έκδοση της «Βραδυνής της Κυριακής»