Βιβλίο: Με τις καλύτερες επιλογές για ένα χιονισμένο τριήμερο

Προ των πυλών η κακοκαιρία κι ευτυχώς έρχεται Σαββατοκύριακο. Τι σημαίνει αυτό; Ώρες θαλπωρής σε ζεστές γωνιές του σπιτιού, με καφέ, ζεστή σοκολάτα, ίσως και κάποιο γλυκάκι - γιατί όχι - και σίγουρα ένα βιβλίο που θα σας κρατήσει συντροφιά και θα αποσπάσει το μυαλό από καθημερινά άγχη και προβληματισμούς.

Καλή ανάγνωση!

«Πηλός και αμαρτία»

Συγγραφέας: Δήμητρα Στάϊκου

Εκδόσεις: Λιβάνη

Λίγα λόγια για το βιβλίο: Σε µια στροφή της µοίρας, ο Αλέξης φεύγει από το Αϊδίνιο µε τη µητέρα του Αντριάνα, ακολουθώντας τη στην ελευθεριάζουσα τότε Σµύρνη, όπου αυτή πάει για να συναντήσει τα όνειρά της. Φτάνοντας εκεί, στα Χιώτικα, όπου είναι συγκεντρωµένοι όλοι οι οίκοι ανοχής, κρυφοί ή φανεροί, τα καφέ αµάν και τα µπαρ, γίνεται κοινωνός ενός άλλου κόσµου, γεµάτου πόρνες και ρεµπέτες, µυρωδιά οπίου και λιβανιού και µιας ασύδοτης διασκέδασης που µέχρι τότε δεν είχε ξανασυναντήσει.

Μεγαλώνει ανάµεσά τους, κοντά στην Ανεσσώ και την Πολυξένη, την Ντυράν, τον Σάββα και την Τασούλα, αλλά κυρίως τη Μαρίκα που διαφεντεύει τα Χιώτικα, µαθαίνοντας από αυτούς τη σχετικότητα του ηθικού και του ανήθικου. Στην καταστροφή της Σµύρνης κατορθώνει να επιβιβαστεί σε ένα πλοίο µε µόνη αποσκευή τη µνήµη.

Άνθρωπος πια χορτάτος από τη ζωή, µε τη σκέψη στη χαµένη αδερφή του, ξεκινά να ξεδιπλώνει µπροστά µας την ιστορία τη δικιά του και µιας πόλης µε πολλά πρόσωπα. Η ζωή ξέρει –και πρέπει να την εµπιστευόµαστε– σε ποιους δρόµους βάζει εµπόδια και ποιους άλλους ανοίγει για να πορευτούµε, αφού, για να φτάσουµε µια µέρα να γίνουµε αυτό που είµαστε προορισµένοι να γίνουµε, πρέπει να περάσουµε από τόσες σκάλες και πατώµατα πολύ πιο ωφέλιµα απ’ ό,τι αν παίρναµε το ασανσέρ για να βρεθούµε µονοµιάς στην πηγή της γνώσης και της ευτυχίας.

Ενώ πίστευα ότι το σχολείο θα µε έκανε συγγραφέα, τελικά ήταν η ζωή και η καθηµερινότητά µου στα Χιώτικα που µε γέµισαν φαντασία και εικόνες για πράγµατα που οι άλλοι που δεν τα έζησαν ήθελαν να τα δουν αποτυπωµένα στο χαρτί.

«Φυλάξου αν μ’ αγαπάς»

Συγγραφέας: Άννα Αδριανού

Εκδόσεις: Λιβάνη

Λίγα λόγια για το βιβλίο: Πόσο μακριά μπορεί να φτάσει μια γυναίκα ώστε να γίνει τιμωρός για να πάρει πίσω τη ζωή της;
Πού μπορεί να την οδηγήσουν τα βήματά της;
Τα μονοπάτια που θα διαλέξει θα της φέρουν τη λύτρωση;

Η Ράνια, μετά από μια σειρά αποτυχημένων και τραυματικών σχέσεων, θέλει να βγάλει την αγάπη από τη ζωή της. Θα γνωρίσει όμως τον άντρα που κατέστρεψε την καλύτερή της φίλη. Αποφασίζει να τον κατακτήσει για να τον τιμωρήσει. Και στο πρόσωπό του να εκδικηθεί όσους πλήγωσαν και την ίδια. Δεν έχει ιδέα όμως ότι πλησιάζοντάς τον μπλέκει σε μια περιπέτεια που θα την οδηγήσει στα άκρα, αλλάζοντας και απειλώντας την ίδια της τη ζωή, γιατί ο άνθρωπος αυτός κρύβει ένα επικίνδυνο μυστικό, που απειλεί πολλούς.

Τα πράγματα περιπλέκονται ακόμα περισσότερο, όταν ο έρωτας παρασύρει και τους δύο, την ώρα που η Ράνια ξεχνά τις υποσχέσεις που έχει δώσει στον εαυτό της και βυθίζεται σε μια δίνη, ξεπερνώντας τα όρια.

Σαν αγρίμι που ήταν, οσμιζόταν κάτω από τον επιτηδευμένο κυνισμό της κοπέλας μια ιδιαίτερη προσωπικότητα. Ίσως και μια καρδιά που θα μπορούσε να ξαποστάσει πάνω της, μια καρδιά στέρεα, αν και ραγισμένη. Όμως ήξερε ότι έπρεπε να προσέξει πολύ για να μην την εκθέσει στους κινδύνους που εξέθεσε τις προηγούμενες.
Η ζωή του δεν είχε χώρο για άλλες τραγωδίες.

Όλα ήταν μπερδεμένα στο κεφάλι της και τόσο αιχμηρά μέσα στην καρδιά της –πόνος, αγάπη, πίκρα, μετάνοια, φόβος, μίσος... οργή–, που της είχαν πάρει μεμιάς όλη της τη δύναμη, αυτή που είχε μαζέψει χρόνια σταγόνα σταγόνα.
Και τον μισούσε διπλά που έκανε τη δύναμή της θρύψαλα και τη μεταμόρφωσε ξανά σ’ αυτό που ήταν: ένα πληγωμένο αδύναμο παιδί, που διψούσε για αγάπη.

«Σιγά μη φοβηθώ»

Συγγραφέας: Σοφία Παράσχου

Εκδόσεις: Ψυχογιός

Λίγα λόγια για το βιβλίο: Στα γενέθλιά του Λευτέρη, μαθητή της τετάρτης δημοτικού, οι γονείς του του χάρισαν ένα κινητό. Όμως, από εκείνη τη στιγμή άρχισαν τα προβλήματά του: μπήκε στο στόχαστρο τριών παιδιών της έκτης που ήθελαν, με κάθε τρόπο, να του το πάρουν. Ο Λευτέρης φοβήθηκε πολύ αλλά δείλιαζε να το πει στον διευθυντή μήπως τα πράγματα γίνονταν χειρότερα. Ώσπου, μια μέρα, μια συγγραφέας επισκέφτηκε το σχολείο τους και τους μίλησε για το βιβλίο της. Τα λόγια της αλλά και η ιστορία του βιβλίου εντυπωσίασαν τον Λευτέρη και τον έκαναν να σκεφτεί μερικά πράγματα για τον εκφοβισμό…
Μια πρωτότυπη ιστορία για τον σχολικό εκφοβισμό αλλά και την ικανότητα της λογοτεχνίας να ενδυναμώσει, να εμπνεύσει και να βοηθήσει τους αναγνώστες, μικρούς και μεγάλους, στη ζωή τους.

«Όλα είναι σκέψεις»

Συγγραφέας: Ελευθέριος Ελευθεριάδης

Εκδόσεις: Ψυχογιός

Λίγα λόγια για το βιβλίο: Γνώρισα ανθρώπους που ντρέπονταν να πουν ότι αγχώνονται. Γνώρισα ανθρώπους που προσπαθούσαν να κρύψουν πάση θυσία τις κρίσεις πανικού τους.
Γνώρισα ανθρώπους υπέροχους, που κλείνονταν στο σπίτι και στον εαυτό τους επειδή φοβούνταν. Φοβούνταν τα ψυχοσωματικά συμπτώματα αλλά και τα περίεργα βλέμματα του κόσμου.
Γνώρισα ανθρώπους που πάλευαν με τις φοβίες και με τους ψυχαναγκασμούς τους.
Γνώρισα ανθρώπους που τους παίδευαν οι σκέψεις τους, ανθρώπους που τους πολεμούσαν λογισμοί, ανθρώπους που μάχονταν μέρα νύχτα το ίδιο το μυαλό τους.
Με αυτούς τους ανθρώπους δουλέψαμε μαζί. Παλέψαμε. Κλάψαμε. Γελάσαμε. Και στο τέλος αναπνεύσαμε ελεύθερα.
Μεγάλο πράγμα η ελευθερία…
Αυτοί οι άνθρωποι στάθηκαν η αφορμή για να γραφτεί τούτο εδώ το μικρό βιβλίο, με την ελπίδα να βοηθηθεί όσο περισσότερος κόσμος γίνεται· με την ελπίδα να μπορέσουν να αναπνεύσουν, ελεύθερα ξανά, άνθρωποι που παλεύουν με τις σκέψεις τους αλλά και με το άγχος…

«Λέγε με Ισμαήλ»

Συγγραφέας: Τέσυ Μπάιλα

Εκδόσεις: Ψυχογιός

Λίγα λόγια για το βιβλίο: Πέρα 1955-1964. Μια ελληνική γειτονιά στην καρδιά της Πόλης, εκεί όπου Έλληνες και Οθωμανοί συνυπάρχουν αρμονικά, ονειρεύονται, αγαπούν, ερωτεύονται και αναπτύσσουν ισχυρούς δεσμούς φιλίας. Ανάμεσά τους ο καλόκαρδος Ισμαήλ με τον καφενέ του, ο μοναχικός Ισίδωρος χωμένος στη σκόνη των βιβλίων του, η λάγνα Αϊσέ που φεύγει αφήνοντας πίσω της ένα παιδί, η αρχόντισσα Καλλιάνθη, ο Ναντίρ που ορέγεται την Ασλίβ, η Εσίν που θα αλλάξει τη μοίρα της και η γριά Γιασεμώ με τον Γιουσούφ σχηματίζουν έναν θίασο που περιφέρεται στα σοκάκια της Πόλης, στους καφενέδες και στα χαμάμ, στα πορνεία, στη θάλασσα του Βοσπόρου και στις μνήμες των πατρίδων που κάποτε χάθηκαν ή ανταλλάχτηκαν.

Κι ενώ αισθάνεται κανείς πως οι άνθρωποι συνεχίζουν να συμβιώνουν αρμονικά στο πολυφυλετικό σκηνικό της Πόλης, τα σύννεφα του εθνικισμού μαζεύονται στον ορίζοντα. Τα Σεπτεμβριανά αλλά και οι απελάσεις του ’64 θα αλλάξουν τη ζωή των ηρώων και της Πόλης για πάντα.

Μια ιστορία για μια ολόκληρη εποχή, τυλιγμένη σε καπνούς και αρώματα της Ανατολής, και για έναν κοσμοπολιτισμό που σβήνει. Ένα μυθιστόρημα για τα πάθη των ανθρώπων στα γρανάζια της Ιστορίας, ένα κείμενο για τη δύναμη της αγάπης και της ανθρωπιάς που αντέχουν στον χρόνο.

«Μια ατέλειωτη φυγή»

Συγγραφέας: Αλκυόνη Παπαδάκη

Εκδόσεις: Διόπτρα

Λίγα λόγια για το βιβλίο: Πάντα ήθελα να φεύγω. Να πετάει η ψυχή μου σαν τα πουλιά. Να νιώθω τη γλύκα μιας ατέλειωτης φυγής. Όχι να φεύγω γι’ άλλους τόπους. Από την ίδια τη ζωή μου να φεύγω. Να ρίχνω τα «στοπ» στον δρόμο μου. Να γκρεμίζω τις πινακίδες που σηματοδοτούσαν διαδρομές. Να πατάω στις διαχωριστικές γραμμές.
Ν’ αψηφώ τα όρια της ταχύτητας. Να φεύγω χωρίς προορισμό. Μια φυγή μέσα στην ίδια τη φυγή. Σα να με κυνηγούσε πάντα ο εαυτός μου. Και μόλις έβρισκα ένα ξέφωτο, να πάρω μια ανάσα, βρε αδερφέ, να στήσω μια σκηνή να ξαποστάσω, βαρούσε ο συναγερμός μέσα μου και με ξεκούφαινε. Φεύγοντας, άφησα πίσω μου πολλά σκουπίδια. Άφησα όμως, στη φούρια μου, και πράγματα πολύ σημαντικά. Κάτι κοσμήματα, ας πούμε, ακριβά, που κάποιοι μου είχαν χαρίσει για να στολίσω την ψυχή μου...

«Αμάν… αμάν!»

Συγγραφέας: Αλκυόνη Παπαδάκη

Εκδόσεις: Διόπτρα

Λίγα λόγια για το βιβλίο: Ήταν η μικρή αράχνη που στήριζε μια μεταξωτή κλωστή σ’ ένα φύλλο του γιασεμιού κι ύστερα κρεμόταν πάνω της και νανούριζε τους πόθους της.
Ήταν η ανόητη σαύρα που κρύφτηκε στη ρίζα του αλεξανδρινού, γιατί φοβήθηκε τη σκιά της ερημιάς.
Ήταν η φτερούγα από τ’ όνειρο του Σέβη, που καρφώθηκε σαν τον σουγιά σε μια γινωμένη ρώγα σταφυλιού.
Ήταν όλ’ αυτά ανακατωμένα.
Ποιος μπορούσε να τα ξεχωρίσει – και προς τι…
Αμάν αμάν, καρδούλα μου! Ένας σεβντάς είν’ όλα.