Πειραιώς Σεραφείμ: Η Εκκλησία απομόνωσε και κατήγγειλε τους αρνητές
Συνέντευξη του Μητροπολίτη Πειραιώς στη Βραδυνή της Κυριακής
Για την στάση της Εκκλησίας έναντι του κορωνοϊού, τους αρνητές και συνωμοσιολόγους, τη Θεία Κοινωνία, τον εμβολιασμό και το μεγάλο οικονομικό πρόβλημα εκατοντάδων ναών σε όλη τη χώρα, μιλάει στη «Βραδυνή της Κυριακής» ο μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ.
«Η Εκκλησία συνέβαλε στην αποδοχή και διαπαιδαγώγηση του λαού μας για τα μέτρα αποτροπής της πανδημίας», επισημαίνει ο άγιος Πειραιώς και καυτηριάζει τη λειτουργία της αγοράς σε αντιδιαστολή με το κλείσιμο των ναών, λέγοντας: «Βιώσαμε την παράνοια οι ίδιοι άνθρωποι να αντιμετωπίζονται στις υπεραγορές ως έχοντες υπευθυνότητα και στους ναούς να μεταβάλλονται σε ανεύθυνους και επικίνδυνους». Όσο αφορά, δε, στους συνωμοσιολόγους στέλνει ένα μήνυμα λέγοντας ότι «είναι αφελές να ισχυρίζεσαι αναπόδεικτα ότι απαιτείται η χρήση κυττάρων εκτρωμένων εμβρύων»..!
Σεβασμιώτατε, καθημερινά τους τελευταίους μήνες βλέπουμε μία επίθεση - αμφισβήτηση στην Εκκλησία σε σχέση με τη στάση της έναντι των υγειονομικών περιορισμών για τον Covid-19. Έχετε κάποιες σκέψεις γιατί συμβαίνει αυτό;
«Στην μετανεωτερική εποχή μας έχει διαστραφεί η ανθρώπινη οντολογία και η μεταφυσική αναγωγή έχει υποβαθμιστεί, με πρόδηλο αποτέλεσμα την ενδοκοσμικότητα και την άρνηση του ιερού και του υπερβατικού στη ζωή μας. Ο ευτελισμός του ανθρωπίνου βίου επακολουθεί, και με τον τρόπο αυτό, ό,τι εκφράζει το ιερό και το όσιο, βάλλεται. Η Εκκλησία, ως κιβωτός ελευθερίας και διαγγελέας της ιερότητος του ανθρωπίνου βίου, γίνεται έκδηλη προσπάθεια να απομειωθεί στις συνειδήσεις των ανθρώπων, γι’ αυτό και η απόλυτη ταύτισή της με τους υγειονομικούς όρους της επιστημονικής κοινότητος όπως προκύπτει κατά καιρούς από τα συνοδικά της έγγραφα, παροράται και αποσιωπάται εντέχνως».
Θεωρείτε ότι υπάρχει έστω ένα μικρό μερίδιο ευθύνης στην «διοικούσα» Εκκλησία; Υπήρξε μία «καθυστέρηση», μία αδράνεια, έστω και από αιφνιδιασμό, λόγω των καταιγιστικών εξελίξεων που έφερε η πανδημία;
«Από της πρώτης ώρας που ενέσκηψε η πανδημία στην ευρωπαϊκή ήπειρο κατόπιν της αποδεδειγμένης αδυναμίας του Παγκοσμίου Οργανισμού Υγείας και των σχετικών υπηρεσιών των Ηνωμένων Εθνών να επιβάλουν απαγορευτικό στίς μετακινήσεις των πολιτών από τις μολυσμένες περιοχές σε άλλες και της μη διασποράς της λοιμώξεως στον πλανήτη, η Αγία μας Εκκλησία, δια της Ιεράς Αυτής Συνόδου, άμεσα συνέβαλε στην αποδοχή και στην διαπαιδαγώγηση του λαού μας για τα μέτρα αποτροπής της πανδημίας. Από του Μαρτίου έως του Μαΐου 2020, ενθυμούμεθα όλοι την απαγόρευση της Θείας Λατρείας για την αποτροπή συνωστισμού και συναθροίσεων και την στήριξη της Ιεράς Συνόδου παρ’ ότι εδέχετο από ανησυχούντας πιστούς καταιγισμό εναντιώσεων. Ιδιαιτέρως πρέπει να επισημανθεί ότι η Αγία μας Εκκλησία δια της Ιεράς Συνόδου απεμόνωσε και ουσία κατήγγειλε στον λαό μας το συνωμοσιολογικό κίνημα αρνητών της πανδημίας».
Πώς κρίνετε την στάση της Πολιτείας έναντι της Εκκλησίας με αφορμή τους περιορισμούς της θρησκευτικής λατρείας;
«Όπως προανέφερα, στην μετανεωτερική εποχή έχει απομειωθεί η ιερότητα του ανθρωπίνου προσώπου. Η προσοχή στρέφεται στο χοϊκό μας περίβλημα και στην διάσωσή του και όχι στον όντως άνθρωπο που είναι η κατ’ εικόνα Θεού αθάνατη πνευματική μας υπόσταση. Απόδειξη αυτού είναι το ότι επετρέπετο η λειτουργία των υπεραγορών, καταστημάτων τροφίμων, φαρμακείων, λαϊκών αγορών, Μέσων Μαζικής Μεταφοράς κ.λπ., και απηγορεύετο η λειτουργία των χώρων λατρείας θεωρουμένων των συναθροίσεων για αγορές ειδών διατροφής ως ακινδύνων, και για την πνευματική αναγωγή του ανθρώπου και την ενίσχυση των ψυχικών αντοχών του στην αντιμετώπιση της πανδημίας, ως επικινδύνων. Βιώσαμε την παράνοια οι ίδιοι άνθρωποι να αντιμετωπίζονται στις υπεραγορές ως έχοντες υπευθυνότητα και στους ιερούς Ναούς να μεταβάλλονται σε ανεύθυνους και επικίνδυνους».
Γενικότερα σεβασμιώτατε, τα τελευταία χρόνια βλέπουμε μία τάση απομάκρυνσης του κόσμου από την Εκκλησία. Ως μητροπολίτης, πώς το «εισπράττετε» αυτό, αλλά και πώς μπορεί να αλλάξει;
«Έχω την ευλογία να διακονώ στην Μητρόπολη του επινείου της Πρωτευούσης της Πατρίδος μας και ως πρεσβύτερος επί εικοσαετία στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών. Μπορώ λοιπόν μετ’ επιγνώσεως να καταθέσω ότι διαχρονικά ο άνθρωπος δονείται από τα υπαρξιακά ερωτήματα της ζωής και επιδιώκει να ερμηνεύσει το μυστήριο της ύπαρξης και του θανάτου. Επομένως, η Εκκλησία, που στον λαό μας συνάπτεται άρρηκτα με την ιδιοπροσωπία του, απαντά σε αυτά τα κολοσσιαία ερωτήματα και οι άνθρωποι καλής θελήσεως ακούουν την φωνής της. Επειδή, όμως, “επ’ ελευθερία εκλήθημεν”, θα υπάρχουν πάντοτε και εκείνοι οι οποίοι είτε στρατεύονται σε συγκεκριμένες ιδεολογικές πλατφόρμες είτε αρέσκονται να ζουν “βοσκηματώδη” βίον».
Θεωρείτε ότι η αδυναμία του ανθρώπου να αμυνθεί απέναντι σε έναν τόσο μικρό και αόρατο εχθρό όπως ο Covid-19, ενισχύει τις τάσεις αποστασιοποίησης του κόσμου από την Πίστη και την Εκκλησία;
«Το αντίθετο. Θεωρώ ότι ο αδιόρατος αυτός μικροοργανισμός που συνέτριψε ολόκληρο τον πλανήτη, την προηγμένη μας τεχνολογία, την τεχνητή νοημοσύνη, την αυτοεπιβεβαίωση και αυτονόμησή μας, οδηγεί κάθε καλής προαιρέσεως άνθρωπο σε θερμότερη σχέση με τον Λόγο της ζωής, την αυτοζωία, που είναι ο Δημιουργός Θεός. Κατανοεί, δε, την φθαρτότητα του κόσμου μας ως σχάση από την αειφόρο κοινωνία με το Πανάγιο Πρόσωπό Του. Μέσα στην Εκκλησία βιώνουμε την Χάρη, η οποία, βεβαίως, δεν εἰναι απροϋπόθετη, και ζούμε το θαύμα, χωρίς τα οποία η ζωή αποβαίνει απλή επιβίωση. Επομένως, στην πρόκληση του κορωνοϊού η Εκκλησία απαντά με την ελπίδα της νίκης κατά της φθαρτότητας και την τελεσίδικη καταδίκη της ματαιότητας, με την είσοδο του ανθρωπίνου προσώπου στην πνευματική διάσταση της υπάρξεως».
Τι θα μπορούσε να είναι αυτό που οραματίζεστε για την Ελλάδα και τους νέους μας;
«Έχοντας ζήσει, πλέον, σε δύο γενιές, ταπεινά μπορώ να εισφέρω ότι το βιωτικό επίπεδο της Πατρίδος μας έχει ουσιαστικά αναβαθμιστεί σε σχέση με το παρελθόν, και ασφαλώς ευθύνονται οι πολιτικές αγκυλώσεις και στρεβλώσεις για την οικονομική κρίση που σοβεί, αλλά πιστεύω ότι η καρδιά της Ελλάδος ανατροφοδοτείται από τις ρίζες του Γένους, που είναι το κατασυκοφαντημένο τρίπτυχο της πιστότητας στο Ιερό και το Θείο, στην έννοια του υγιούς εθνισμού και της Πατρίδος, και στην θαλπωρή και ασφάλεια της οικογένειας, που κατά τον μεγαλειώδη ορισμό του Μοδεστίνου είναι “ανδρός και γυναικός συνάφεια, θείου και ανθρωπίνου δικαίου κοινωνία και συγκλήρωσις του βίου παντός”. Οραματίζομαι, λοιπόν, μία νέα γενιά πρωτοπόρων στην επιστημονική έρευνα και στην επιστημονική καταξίωση, που δεν θα χρειάζεται να μετοικίσει σε άλλες χώρες για την επαγγελματική της επιβίωση, και ταυτόχρονα θα έχει πνευματική αναγωγή από την κτιστή πραγματικότητα στην Άκτιστη Αλήθεια της υπάρξεως».
Τους τελευταίους 12 μήνες, λόγω κορωνοϊού, τα έσοδα των Ενοριών, και, ως εκ τούτου, των Μητροπόλεων, έχουν μειωθεί. Πόσο επιδρά ή θα επιδράσει αυτό στο κοινωνικό σας έργο;
«Ασφαλώς επιδρά στο κοινωνικό μας έργο όταν λάβετε υπ’ όψιν ότι έχομε το ιερό χρέος να προσφέρουμε καθημερινώς στα 30 συσσίτια της Ιεράς Μητροπόλεως 7.500 μερίδες φαγητό αδιακρίτως, θρησκείας, εθνοτικής καταγωγής και προελεύσεως των ενδεών».
Μήπως θα έπρεπε να υπάρξει μία «κεντρική» αντιμετώπιση του προβλήματος αυτού, ώστε να βοηθηθούν οι «φτωχές» Μητροπόλεις, οι οποίες θα αντιμετωπίσουν και μεγαλύτερο πρόβλημα;
«Η Εκκλησία μας δια της Ιεράς Συνόδου και των οικονομικών υπηρεσιών της ενισχύει τις Ιερές Μητροπόλεις που έχουν την σχετική αναγκαιότητα. Πολλές φορές ως συνοδικό μέλος υπήρξα μάρτυς πολλών τέτοιων επιχορηγήσεων. Ειδικότερα, κατ’ αυτή την περίοδο της υγιεονομικής και οικονομικής κρίσεως θεωρώ ότι η ενίσχυση των οικονομικώς εμπεριστάτων Μητροπόλεων είναι επιβεβλημένη».
Από ό,τι φαίνεται με την πανδημία δεν θα ξεμπερδέψουμε εύκολα. Ποια είναι η «συμβουλή» την οποία θα θέλατε να μεταφέρετε στους πιστούς;
«Είναι η διαχρονική παρότρυνση της Εκκλησίας να αγαπούμε εν αληθεία και να αληθεύουμε εν αγάπη. Όταν αυτό συμβαίνει, κάθε είδους δαιμονικό περίπαιγμα, όπως είναι και η συγκεκριμένη πανδημία, χάνει την δύναμή του. Χρειάζεται επαναπροσδιορισμός των αξιών του ανθρωπίνου βίου και οριοθέτηση των προταγμάτων μας, ενότητα, τήρηση των προβλέψεων της επιστημονικής κοινότητος, αποφασιστικότητα και βαθιά πίστη στο άπειρο έλεος και την προστασία του Κυρίου μας, που προϋποθέτουν, βέβαια, την απόλυτη μετάνοια από την αποστασία και τον εκχυδαϊσμό του μεγάλου δώρου της ζωής».
Από την έντυπη έκδοση της «Βραδυνής της Κυριακής»