Τόλης Παπαδημητρίου: «Μου αρέσει η κωμωδία. Δεν ξέρω τι μυστήρια ηδονή είναι αυτή!»
Γράφει κείμενα για το «Μην Αρχίζεις τη Μουρμούρα», παίζει κείμενα για την εκπομπή του Νίκου Μουτσινά, έγραψε σενάριο για ταινία, θεατρικά έργα, και πρωταγωνιστεί! Ο ταλαντούχος Τόλης Παπαδημητρίου σε μία εφ΄όλης της ύλης συνέντευξη στη «Βραδυνή»
Όλα τα ταλέντα σε εσάς Τόλη, δεν αφήσατε και τίποτα. Εκπληκτικός σεναριογράφος, εκπληκτικός ηθοποιός, εκπληκτικός στιχουργός, σκηνοθέτης… Και για να εξηγήσω, γράφετε κείμενα για το «Μην Αρχίζεις τη Μουρμούρα», και παίζετε κείμενα για την εκπομπή του Νίκου Μουτσινά, και παραφράζετε στίχους για τα τραγούδια που λέει, διαλόγους για stand up comedies, γράψατε σενάριο για ταινία, θεατρικά έργα, και πρωταγωνιστείτε κιόλας. Από τους ευφυέστερους της γενιάς σας! Πόσο δύσκολο να τα κάνετε όλα αυτά μαζί; Δουλεύετε 24ωρο δηλαδή;
«Αρχικά, ευχαριστώ για το “εγκώμιο!”. Εργάζομαι πολύ, ναι. “24 στα 7”, για πολύ καιρό τώρα. Έχω την τύχη να το κάνω, όμως, σε κάτι που αγαπώ και δεν παραπονιέμαι. Έχω, άλλωστε, εμμονή με τη δουλειά – μπορώ, πια, να το παραδεχθώ. Αυτό που προσπαθώ και ελπίζω, είναι ό,τι κάνω, να αξίζει… Και να το κάνω όσο πιο καλά μπορώ».
Από πιτσιρικάς ήσασταν τόσο δραστήριος;
«Η αλήθεια είναι πως από μικρός δεν στεκόμουν πουθενά. Είχα τρελή ενέργεια. Όλο ήθελα κάτι να φτιάχνω. Ή και να χαλάω».
Ήσασταν «πειραχτήρι» στο σχολείο;
«Όχι ακριβώς. Αλλά μου άρεσε πολύ η παρέα και να βρίσκω τρόπους να κάνω τους άλλους να γελάνε. Θυμάμαι ότι έλεγα ένα αστείο και μετά κολλούσαμε και το λέγαμε όλοι για καιρό».
Και με την Τέχνη πότε και πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε;
«Είχα το “ψώνιο” από πολύ μικρός. Έγραφα δικές μου ιστορίες, μου άρεσε να “παίζω”, να βάζω τους άλλους να “παίζουν”… Γενικά είχα την τάση… Και πηγαίνοντας στη Δραματική Σχολή επιβεβαίωσα αυτό που ήδη ένιωθα… Έχω “φτιαχτεί” για να κάνω αυτό που κάνω. Και ευτυχώς το βρήκα».
Μόνον κωμωδία… Γιατί;
«Γιατί μ’ αρέσει. Δεν ξέρω τι μυστήρια ηδονή είναι αυτή! Να, θέλω δηλαδή, να κάνω τον άλλον να γελάει. Αν και υποψιάζομαι το λόγο που το έχω ανάγκη. Η… ψυχοθεραπεία θα μου τα αποκαλύψει αυτά»!
Έχετε πρότυπα κάποιους Έλληνες ή ξένους κωμικούς ηθοποιούς ή και κάποιους κωμικογράφους;
«Πολλούς. Απ’ ό,τι έχω δει, “κλέβω”. Και συγγραφικά και υποκριτικά. Από τους παλιούς μας κωμικούς, πολύ. Είναι άλλωστε στο DNA μας αυτά. Και απ’ “τους έξω” βέβαια. Έχω λατρεία στον Jim Carrey. Τον θαυμάζω τρελά»!
Από τί εμπνέεστε;
«Από τα πάντα. Από ό,τι δω ή ακούσω. Απ’ ό,τι συμβαίνει γύρω μου. Από τη φαντασία μου. Από καλές δουλειές, θεατρικές, τηλεοπτικές και κινηματογραφικές. Και οι ηθοποιοί με εμπνέουν να γράψω γι’ αυτούς».
Μιλήστε μας για το «Μαύρη Σαμπούκα», που παίζεται στο θέατρο «Βεάκη». Το γράψατε, το σκηνοθετήσατε και πρωταγωνιστείτε. 5η σεζόν; Ποια η υπόθεση και ο ρόλος σας;
«Η “Μαύρη Σαμπούκα” είναι μία ιστορία για δύο αγνώστους που από το πουθενά γίνονται κολλητοί. Ο Βλάσης Κουρούπας –ο ρόλος που υποδύομαι– κάνει μία διάρρηξη και μπαίνει σε λάθος όροφο – μιλάμε για τέτοια ιδιοφυΐα. Κι έτσι γνωρίζει τον Διονύσιο Αβέρωφ. Το δημιουργό των μεγάλων σουξέ. Και ενώ οι δυο τους φαίνεται να απέχουν τραγικά πολύ, τελικά ενώνονται βαθιά. Απλώς, θα χρειαστούν ένας φόνος και πολύ αλκοόλ, για να το καταλάβουν. Είπα ήδη πολλά! Ο ρόλος μου, πάντως, είναι ένας πολύ καλός άνθρωπος. Ταξιτζής. Χρυσή καρδιά, στην κοσμάρα του. Θα τον ήθελα οπωσδήποτε για παρέα μου, αν και είμαι σίγουρος ότι θα με τρέλαινε».
Έχουμε ανάγκη από γέλιο με όσα συμβαίνουν. Το εισπράττετε κι εσείς στο θέατρο; Τι σας λέει ο κόσμος στο καμαρίνι σας;
«Το εισπράττω από σκηνής, αρχικά. Από τα γέλια των θεατών. Και από ό,τι μου λένε μετά, και από τα μηνύματα κ.λπ. Τους αρέσει πολύ, γελάνε με την καρδιά τους, και ναι, νομίζω πως το έχουν πολύ ανάγκη αυτό. Το καταλαβαίνω και απ’ τον εαυτό μου».
Έχει τύχει να σας πιάσουν τα γέλια με μία ατάκα σας την ώρα της παράστασης;
«Πολλές φορές. Ειδικά όταν είμαστε χαλαροί πάνω στη σκηνή συμβαίνουν τα καλύτερα. Το eye contact με τον συμπρωταγωνιστή μου, τον Αντώνη, έχει αποβεί πολλές φορές “μοιραίο”. Όταν, δε, το κοινό συμμετέχει ενεργά και το γέλιο είναι πολύ, ξεφεύγουμε κι εμείς. Καμιά φορά είναι λυτρωτικό, αλλά θέλει μέτρο».
Ο Τόλης πώς είναι σαν χαρακτήρας; Χαρούμενος, αισιόδοξος, μαχητής; Τις δυσκολίες με τι μότο τις ξεπερνά;
«Μαχητής, σίγουρα. Από την εμπειρία μου έχω δει πως δεν το βάζω εύκολα κάτω, και αυτό είναι κάτι που μ’ αρέσει σε μένα. Δεν έχω μότο για τις δυσκολίες. Υπομονή προσπαθώ να έχω, στήριξη και να θυμάμαι πως τα πάντα –καλώς ή κακώς– περνάνε».
Χρόνος για προσωπική ζωή; Κάποιος έρωτας υπάρχει;
«Χρόνος για προσωπική ζωή ελάχιστος, αλλά όλο και κάπως βρίσκεται. Έρωτας, ευτυχώς, υπάρχει, ναι»!
Αν είχατε τη δύναμη τι θα αλλάζατε στην κοινωνία μας;
«Θα έδινα σε όλους τους ανθρώπους την ικανότητα της ενσυναίσθησης. Αυξημένη κιόλας. Έτσι, μάλλον θα γλιτώναμε το κακό που κάνουμε ο ένας στον άλλο».
-Υπάρχει μυστικό για την επιτυχία;
«Ναι… αλλά σιγά μην το πω (γέλια)».
Τι άλλα σχέδια έχετε για το άμεσο μέλλον;
«Πολλά. Θέατρο, σίγουρα. Και τηλεόραση. Τα περισσότερα project θα συνεχίσουν, και μαζί ετοιμάζω και κάτι άλλο θεατρικά – που θέλω πολύ. Επίσης, επιμένω για μια δική μου σειρά στην τηλεόραση, που πιστεύω ότι θα κάνει χαμό. Ανυπομονώ».
Βιογραφικό
Από τους πιο ταλαντούχους της νέας γενιάς ο Τόλης Παπαδημητρίου γεννήθηκε στις 3 Απριλίου 1990 στην Άρτα, αλλά μεγάλωσε στη Χαλκίδα. Από μικρός έδειξε κλίση προς την Τέχνη, έγραφε δικά του σενάρια και τα σκηνοθετούσε “ανεβάζοντας” τις πρώτες του παραστάσεις, στην αυλή του σχολείου. Παιδί φιλολόγων, διάβαζε θεατρικά και λογοτεχνικά έργα. Φοίτησε στη Δραματική Σχολή «Ίασμος» του Βασίλη Διαμαντόπουλου, πήρε το 2012 υποτροφία και ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη σχολή. Το 2015 αποφοίτησε με άριστα και από την αναγνωρισμένη από το υπουργείο Πολιτισμού, Ανώτερη Σχολή Καλών Τεχνών «Ιάκωβου Καμπανέλλη». Έχει γράψει, διασκευάσει και σκηνοθετήσει θεατρικά έργα, σίριαλ, έγραψε το σενάριο της ταινίας «Αιγαίο SOS» το 2018. Τώρα έγραψε, σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί στη «Μαύρη Σαμπούκα» στο Θ. Βεάκη, έως 17/4.