Δημήτρης Καλαντζής: «Είμαστε ακόμα στο στάδιο της ημιμάθειας»

Κύριε Καλαντζή, να ξεκινήσουμε από το ρόλο σας στην τηλεοπτική σειρά του βραβευμένου Γιάννη Σκαραγκά «Κάνε ότι κοιμάσαι», που παίζεται στην ΕΡΤ 1, με ένα καστ σπουδαίων ηθοποιών. Περί τίνος πρόκειται;

«Η νέα αυτή σειρά μυθοπλασίας της ΕΡΤ, είναι μία αστυνομική-ψυχολογική σειρά με αναπτυγμένο το στοιχείο του κοινωνικού νουάρ και πολλές ανατροπές. Υποδύομαι τον Παύλο Καλφόπουλο, έναν δικηγόρο ο οποίος ακολουθεί διαδρομές σκοτεινές και επικίνδυνες».

Τί σας προκαλεί στο ρόλο σας;

«Το ότι με οδηγεί σε πολύ δύσκολα και ενδιαφέροντα μονοπάτια της Υποκριτικής. Για να αποφύγεις τις προφανείς και κοινότοπες επιλογές, πρέπει πρώτα να μπορείς να τις αναγνωρίσεις και στη συνέχεια να τις απορρίψεις. Χρειάζεται δουλειά και αφοσίωση για να αφήσουμε πίσω αυτό που είμαστε και να γίνουμε κάτι άλλο, που να πείθει τον θεατή. Αυτή είναι η μόνη μου αγωνία. Ο κάθε ήρωας που δουλεύω, να παρουσιάζεται στο κοινό σαν ένας ολοκληρωμένος και με αληθοφάνεια χαρακτήρας. Δεν βάζω ταμπέλες στους ρόλους που πλάθω, δεν τους κρίνω. Εμπλέκομαι».

Έχετε συμμετάσχει σε πολλά αξιόλογα θεατρικά έργα, δίνοντας ρεσιτάλ ερμηνείας. Είναι μεγαλύτερη η δύναμη του ηθοποιού στο σανίδι;

«Είναι διαφορετική τεχνική. Είναι άλλος τρόπος δουλειάς. Και, φυσικά, είναι και άλλος ο τρόπος με τον οποίον επικοινωνείται το αποτέλεσμα στον θεατή. Αυτός είναι, όμως, που κάνει και τη διαφορά. Στο Θέατρο, ο θεατής

είναι πάντα παρών. Ακόμα και στις πρόβες. Αυτό είναι το μεγαλειώδες. Η συνύπαρξη ανθρώπων – δημιουργών και θεατών – και η επιρροή της θεατρικής πράξης».

Είναι μία μυστικιστική τέχνη η Υποκριτική; Τι είναι για εσάς; Τι σας ώθησε σε αυτή;

«Η Τέχνη είναι άρρηκτα δεμένη με τη δημιουργία. Για να μπορέσεις να δημιουργήσεις, πρέπει να σκάψεις βαθιά μες στην ψυχή σου. Και αυτό, από μόνο του αποτελεί ένα είδος υπερβατικής πνευματικότητας. Η Υποκριτική είναι ένα ταξίδι προς την αναζήτηση της ταυτότητας. Οδηγήθηκα προς αυτήν από μία τεράστια εσωτερική επιθυμία για επικοινωνία, από μία απορία για τη ζωή».

Τι ζητά η Υποκριτική από τον ηθοποιό και τι ο ηθοποιός από εκείνη;

«Η Υποκριτική από τον ηθοποιό ζητά να έχει περιέργεια για οτιδήποτε συμβαίνει γύρω του και μέσα του. Ο ηθοποιός ζητά να του εκχωρήσει το δικαίωμα της αντίστασης στο πεπρωμένο».

Όταν σας γίνεται πρόταση συμμετοχής σε μία παράσταση, τι προϋποθέσεις πρέπει να πληροί για να την αποδεχθείτε;

«Είναι το επάγγελμα από το οποίο βιοπορίζομαι. Και είναι το μέσον που έχει επιλέξει η ψυχή μου για να κάνει το εσωτερικό της ταξίδι. Άρα, πρέπει να υπάρχει ανταποδοτικότητα, τόσο οικονομική όσο και καλλιτεχνική. Και για να γίνουν αυτά, το σημαντικότερο είναι οι άνθρωποι και οι συναντήσεις της ζωής».

Πότε μία παράσταση είναι καλή; Τι πρέπει να «περνάει» στο θεατή;

«Όταν η μνήμη και η φαντασία συνδυάζονται. Όταν οι λέξεις χρησιμοποιούνται έτσι, ώστε να σημαίνουν κάτι που βρίσκεται πέρα από αυτές. Όταν οι ηθοποιοί και οι θεατές βγαίνουν από το θέατρο και αισθάνονται ότι μόλις έκαναν ένα ταξίδι αναζήτησης στα τοπία της ψυχής τους».

Πριν ενσαρκώσετε έναν χαρακτήρα πώς τον προσεγγίζετε; Τον ερευνάτε σε βιβλία, στην εποχή που αναφέρεται το έργο, σε παραστάσεις που τον έχουν παίξει άλλοι ηθοποιοί, είτε στην Ελλάδα είτε στο εξωτερικό;

«Δουλεύω πάρα πολύ στο σπίτι. Συλλέγω πληροφορίες που θα με βοηθήσουν να φτιάξω το ψυχολογικό προφίλ του ρόλου. Αν είναι ιστορικό - υπαρκτό πρόσωπο κάνω έρευνα για τη ζωή του. Μελετώ το κοινωνικό - πολιτικό πλαίσιο της εποχής που έζησε. Και προσπαθώ να καταλάβω τον τρόπο σκέψης του, ο οποίος θα με οδηγήσει σε σωματικές αντιδράσεις και συμπεριφορές».

Ο πιο δύσκολος ρόλος που υποδυθήκατε;

«Αυτός που δεν έχω κάνει ακόμα».

Η «δουλειά» του ηθοποιού είναι;

«Να ενημερώνεται, να εξασκεί τα εκφραστικά του μέσα, να ανανεώνει συνεχώς τις αποθήκες των γνώσεών του, να διατηρεί το πνεύμα του και το σώμα του σε ετοιμότητα».

Πώς εξηγείτε ότι πολλοί ξένοι γνωρίζουν καλύτερα από εμάς τις αρχαίες τραγωδίες μας;

«Διδάσκονται στα σχολεία τους και μαθαίνουν να αντιμετωπίζουν με σεβασμό, αλλά χωρίς φόβο, τα αρχαία κείμενα. Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι η παιδεία τους είναι ολοκληρωμένη και η καλλιέργειά τους επαρκής. Εμείς είμαστε ακόμα στο στάδιο της ημιμάθειας, γι’ αυτό ειδικευόμαστε στα κακέκτυπα»!

Τι θα λέγατε σε ένα νέο που θέλει να γίνει ηθοποιός;

«Να ψάξει βαθιά μέσα του για να καταλάβει το μέγεθος της επιθυμίας του. Γιατί μόνο αν αυτό είναι τόσο μεγάλο που να τον ξεπερνά, θα κατακλύζει την ψυχή του μια εσωτερική δύναμη που θα τον οδηγεί στα δύσκολα. Αλλιώς, θα τα παρατήσει».

Βιβλία διαβάζετε;

«Είναι μέρος της δουλειάς μου, εκτός από τρόπος ζωής. Και είναι και ο καλύτερος τρόπος για να αρχίσεις να ονειρεύεσαι».

Αγαπημένο μότο;

«Δεν είναι ο δρόμος που είναι δύσκολος, είναι το δύσκολο που είναι δρόμος».

Ο Δημήτρης είναι ρομαντικός ή ρεαλιστής; Τι απεχθάνεται; Τι θαυμάζει; Τι φοβάται; Τι αγαπάει;

«Η ζωή μού έχει ρίξει κάμποσα χαστούκια, για να με τιμωρήσει για το ότι είμαι αθεράπευτα ρομαντικός. Απεχθάνομαι τη βλακεία των ανθρώπων όταν μου δείχνουν το περιττό. Θαυμάζω την καλλιέργεια του νου και της ψυχής και την πολυπλοκότητα της σκέψης. Φοβάμαι το πώς θα γίνει η ζωή μας, με τη Φύση παντελώς κατεστραμμένη. Αγαπώ την Τέχνη γιατί μου προσφέρει το αναπάντεχο».

Βιογραφικό

Ο ταλαντούχος Δημήτρης Καλαντζής γεννήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 1970 στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Θεάτρου Τέχνης Κάρολος Κουν και της Σχολής Κρουστών και Ελληνικής Ρυθμολογίας του Μιχάλη Κλαπάκη. Έχει συμμετάσχει σε πολλές παραγωγές με το Θέατρο Τέχνης για το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, αλλά και για τις σκηνές του «Υπογείου» και της «Φρυνίχου», καθώς και σε άλλες παραγωγές με άλλα θέατρα, σε έργα της ελληνικής και παγκόσμιας δραματουργίας. Στον κινηματογράφο έχει παίξει σε ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους, στην τηλεόραση έχει εμφανιστεί σε πολλές σειρές. Έχει σκηνοθετήσει τη μουσικοθεατρική παράσταση «Κρητομυθία» για παιδιά και μεγάλους, διδάσκει Υποκριτική σε σχολές Δραματικής, μιλάει αγγλικά και ιταλικά. Έχει πει: «Θέλω οι ρόλοι να με κάνουν να τρέμω από το φόβο μου».