Μιχάλης Μαρκάτης: «Η απληστία θα καταστρέψει τον κόσμο»

Τι να πούμε για εσάς, κ. Μαρκάτη, και την τόσο αξιόλογη και «γεμάτη» πορεία σας... Επίδαυρος, Θέατρο κλασικό και σύγχρονο, ταινίες, bar theater, σίριαλ, αλλά και αγαπητός στον «κύκλο» σας.

Θα μας αποκαλύψετε κάτι για το ρόλο σας στο σπουδαίο «Κόκκινο Ποτάμι» του αγαπημένου Μανούσου Μανουσάκη; Θα βρει ο Λάζος, εσείς δηλαδή, τελικά τη Μάρθα, τη γυναίκα του, που υποδύεται η Φαίη Βώκου;

«Ευχαριστώ πολύ. Προσπαθώ όλα αυτά τα χρόνια να κάνω τις καλύτερες, κατά την κρίση μου, επιλογές. Το “Κόκκινο Ποτάμι” είναι σίγουρα μία από αυτές. Όσο για τον Λάζο, έχει ένα “χρέος” που τον βασανίζει καιρό. Αναγκάστηκε να αφήσει την γυναίκα του πίσω στην Τουρκία, του την άρπαξαν μέσα απ’ τα χέρια! Αυτός είναι ο εφιάλτης του και θα προσπαθήσει να επιστρέψει στην Τουρκία, που… βράζει, για να τη βρει. Η Φαίη, που την υποδύεται, είναι εξαιρετική συνάδελφος και έχουμε υπέροχη συνεργασία!».

Πώς είναι να συνεργάζεσαι με έναν τόσο σπουδαίο και μεγάλο δάσκαλο όπως ο Μανούσος Μανουσάκης;

«Είναι φανταστικό. Όπως το είπατε ακριβώς, σπουδαίος και μεγάλος δάσκαλος, που την ώρα της δουλειάς είναι στρατιώτης και παίρνει από τους ηθοποιούς του το καλύτερό τους!! Είναι αποτελεσματικός, έχει πλάκα και σε κάνει να νιώθεις ασφάλεια. Αυτή είναι η δεύτερη συνεργασία μας, και ελπίζω και σε άλλες».

Η Τηλεόραση ανοίγει πόρτες;

«Η Τηλεόραση είναι ένα μέρος της δουλειάς μας. Ναι, εάν παίζεις σε επιτυχημένο σίριαλ, μπορεί να έχεις περισσότερες προτάσεις. Αυτό που θα κρατήσει, όμως, τις πόρτες ανοιχτές είναι το να είσαι καλός στη δουλειά σου! Να προσπαθείς, κάθε φορά, να είσαι καλύτερος».

Παίζετε, όμως, και στην παράσταση «Άκρως Συμπαντικό», στο Σύγχρονο Θέατρο. Μιλήστε μας για το έργο και το χαρακτήρα που υποδύεστε.

«Είναι ένα υπέροχο έργο, γεμάτο χιούμορ και ανατροπές, που φωτίζει την απλότητα και τη σοφία της Φύσης σε σχέση με την πολυπλοκότητα των ανθρώπων. Ο Τζορτζ, που υποδύομαι, είναι ένας σημερινός αυτοδημιούργητος άνθρωπος που θέλει να περνάει καλά τη ζωή του. Η φιλοσοφία του είναι “Ζήσε την κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία”, όμως πέφτει κι αυτός θύμα της “αράχνης” που παγιδεύει τους πάντες. Η σκηνοθεσία είναι της Κωνσταντίνας Νικολαΐδη και συμπλέουμε με τους εξαίρετους συναδέλφους Μπέσυ Μάλφα, Φωτεινή Ντεμίρη, Τζούλι Τσόλκα, Κώστα Καζανά και Κωσταντίνο Μουταφτσή».

Η αγάπη σας για την Υποκριτική πότε και πώς ξεκίνησε;

«Ξεκίνησε από τα μαθητικά μου χρόνια. Στο Γυμνάσιο είχα την τύχη να πάρω μέρος στις θεατρικές παραστάσεις του σχολείου και ένιωθα σαν να μπήκε μέσα μου ο σπόρος του Θεάτρου. Ποτίστηκε τα επόμενα χρόνια με τις εμπειρίες των σπουδών, του Στρατού, του μεροκάματου, του ερασιτεχνικού Θεάτρου, και αποφάσισα να πάω στη Δραματική Σχολή Αθηνών “Γ. Θεοδοσιάδη”, όπου και φοίτησα. Από εκεί ξεκίνησε το ταξίδι μου σε αυτόν τον υπέροχο κόσμο του Θεάτρου!».

Βιοπορίζεται μόνο από το επάγγελμά του στις μέρες μας ένας ηθοποιός;

«Δύσκολα»…

Βοήθεια, συμπαράσταση από την Πολιτεία υπάρχει;

«Χα χα χα!»

Αριστούχος απόφοιτος, νέος και γοητευτικός, όταν ξεκινήσατε. Δεχθήκατε κάποια απρεπή συμπεριφορά;

«Βρέθηκα κάποιες φορές σε δύσκολη θέση, αλλά ποτέ δεν έτυχε να ξεπεραστούν τα όρια. Ήμουν τυχερός; Ίσως…».

Το Θέατρο καθορίζει και ωριμάζει έναν ηθοποιό;

«Το Θέατρο εκπαιδεύει τον ηθοποιό, είναι σπουδή κατά τη διάρκεια της πορείας του. Εξαρτάται από τον κάθε ηθοποιό πόσο θα το χρησιμοποιήσει για να προοδεύσει, να εξελιχθεί, ώστε να υπηρετεί με συνέπεια μία από τις αρχαιότερες τέχνες, το Θέατρο. Αυτή η “διαδικασία ωρίμανσης” δεν νομίζω ότι σταματάει ποτέ».

Ηθοποιός, και στις μέρες μας εξακολουθεί να σημαίνει φως;

«Ό,τι μέρες και να έρθουν, ο ηθοποιός πάντα θα σημαίνει φως. Τουλάχιστον με τον τρόπο που εννοεί το τραγούδι του Χατζιδάκι. “Ένα παιδί που καρτερεί… κάτι να δει”».

Έχετε μία όμορφη γυναίκα την Έλενα και τρία παιδιά. Ποιες αξίες θέλετε να τους περάσετε;

«Με την Έλενα προσπαθούμε να μεγαλώσουμε τρία αγόρια. Αυτό από μόνο του είναι πολύ δύσκολο, στη σημερινή εποχή της έλλειψης αξιών, της ταχύτητας και του internet. Με την στάση μας τους δείχνουμε ότι ο σεβασμός είναι πολύτιμο αγαθό. Σεβασμός στη Φύση, στον άνθρωπο, και, φυσικά, στον εαυτό μας. Τους δίνουμε όλη μας την αγάπη και στεκόμαστε δίπλα τους».

Τι απεχθάνεστε, τι εκτιμάτε, τι φοβάστε;

«Απεχθάνομαι την αγένεια σε όλες τις μορφές της. Από τη λεκτική έως την αγένεια του Ελληνάρα οδηγού ή του ξεπουλημένου πολιτικού. Φοβάμαι ότι θα δούμε τον κόσμο μας να καταστρέφεται από την απληστία, την έλλειψη αξιών και το κυνήγι του “εύκολου” σε όλα τα επίπεδα. Εκτιμώ τους ανθρώπους που προσφέρουν, βοηθούν τους συνανθρώπους τους και αντιμετωπίζουν τη ζωή απλά, με αγάπη και εντιμότητα».

Ένα απραγματοποίητο όνειρό σας;

«Να παίξω σε μία ταινία του Hollywood... Αλλά πού θα μου πάει... Δεν χάνω την ελπίδα μου!».

Λίγα λόγια για τον Μιχάλη Μαρκάτη

Ο Μιχάλης Μαρκάτης γεννήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου και αποφοίτησε από τη Σχολή Δραματικής Τέχνης «Γ. Θεοδοσιάδη». Έχει συμμετάσχει σε πολλά θεατρικά, στην Επίδαυρο, σε σίριαλ, σε κινηματογράφο. Πιστεύει ότι ένα διαχρονικό ηθοποιό διακρίνει η ικανότητά του να εξελίσσεται υποκριτικά, να καταφέρνει να «μεταμορφώνεται» από ρόλο σε ρόλο και να βρίσκει νέους τρόπους έκφρασης, ώστε να αποφεύγει να παίζει συνεχώς με τις ευκολίες του, τη λεγόμενη μανιέρα. «Οφείλεις να βελτιώνεσαι μέσω της σκληρής δουλειάς», λέει. Πριν γίνει ηθοποιός έκανε διάφορες δουλειές. Όταν τελείωσε τη Σχολή ασχολήθηκε αποκλειστικά με την Υποκριτική. Όμως, με τον ερχομό της οικογένειας απ’ τη μία, και της οικονομικής κρίσης απ’ την άλλη, το 2011 μαζί με τον αδερφό του Φώτη για… στήριξη, άνοιξαν ένα all day καφέ, το «Intermedio»», κοντά στην πλατεία Ν. Σμύρνης.