Γιάννης Αγγελάκης: «Αξίζει να τα δίνεις όλα για έναν μεγάλο έρωτα»

Κύριε Αγγελάκη, σκηνοθετήσατε το έργο του Δημήτρη Κουρούμπαλη «R.I.P.», που παίζεται στο θέατρο «Επί Κολωνώ», με τους Πηνελόπη Σαραφίδη και Δημήτρη Χριστοφορίδη, τα Σάββατα 7 & 14/1, στις 21.30, και τις Κυριακές 8 & 15/1, στις 18.30. Πείτε μας πώς προέκυψε η συνεργασία αυτή, τι σημαίνουν τα αρχικά και ποια είναι η υπόθεση;

«Τον Νοέμβριο του 2019 ξεκινούσα να κάνω ένα σεμινάριο με τον Δημήτρη. που είναι ο συγγραφέας του “R.I.P.”. Εκείνη την περίοδο, μόλις είχα τελειώσει την πρώτη μου σκηνοθεσία, οπότε έψαχνα ένα καινούργιο έργο για να σκηνοθετήσω. Θυμόμουν ότι ο Δημήτρης είχε κάνει αυτή τη διασκευή πάνω στο έργο “Ρωμαίος και Ιουλιέτα” του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, και του ζήτησα αν είχε κάποιο αντίτυπο που θα μπορούσε να μου δώσει, ούτως ώστε να το διαβάσω, όπως και έγινε. Αμέσως με συνεπήρε ο τρόπος γραφής του Δημήτρη και το πόσο ωραία έφερε στο σήμερα την ιστορία αυτών των δύο νέων ανθρώπων, και του ζήτησα, αν μου επιτρέπει, να το παρουσιάσω ξανά με την ΑντιΤέχνη, την ομάδα μου. Ο πλήρης τίτλος του έργου είναι “R.I.P. Romeos Ioulieta Panta”, αλλά εξίσου διάσημο με την ιστορία του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας είναι το “Rest In Peace”, που πιστεύω ότι ταιριάζει πολύ στο έργο, μιας και όλοι γνωρίζουμε την κατάληξη της ιστορίας των δύο νέων. Μία πολύ σύγχρονη ματιά στην ιστορία αυτών των δύο νέων ανθρώπων που έρχονται κοντά, αφού συναντιούνται μέσα σε ένα εγκαταλελειμμένο καφέ, και ερωτεύονται ο ένας τον άλλον παρότι ανήκουν σε διαφορετικές κοινωνικές τάξεις».

Στην τόσο πεζή εποχή μας μπορεί να υπάρξουν έρωτες σαν του Ρωμαίου και της Ιουλιέττας;

«Είναι δύσκολο, αλλά όχι αδύνατο».

Πόση δύναμη δίνει ο έρωτας και πόση σού απορροφά;

«Ο έρωτας σου δίνει όση δύναμη σου απορροφά».

Εσείς τι θέλετε να περάσετε στο κοινό με τη σκηνοθεσία σας;

«Ότι αξίζει να τα δίνεις όλα για έναν μεγάλο έρωτα».

Πώς ξεκινά η διαδικασία της σκηνοθεσίας μετά την ανάθεση του έργου; Απομόνωση και σκέψη;

«Μετά την επιλογή των ηθοποιών ακολουθούν τραπέζι, συζήτηση και ανάλυση».

Τους ηθοποιούς σας με τι κριτήρια τους επιλέγετε;

«Δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο κριτήριο, καθώς κάθε παράσταση είναι διαφορετική. Για τη συγκεκριμένη όμως παράσταση, με την Πηνελόπη γνωριζόμαστε από παλιά και συζητώντας ότι σκέφτομαι να ανεβάσω το “R.I.P.” μού εξέφρασε την επιθυμία να παίξει και πρότεινε και τον Δημήτρη, με τον οποίο έχουν τελειώσει την ίδια σχολή».

Εκτός από σκηνοθέτης όμως, έχετε γράψει και εσείς κάποιο έργο…

«Ναι, έχω γράψει –και σκηνοθετήσει– το “Μέχρι να μας ενώσει ο θάνατος”, ένα παραμύθι-μαύρη κωμωδία, που μιλάει για μία πριγκίπισσα, ένα σκιάχτρο και ένα κοράκι».

Για την επιτυχία ενός θεατρικού ποιος ευθύνεται τελικά; Ο/οι ηθοποιός/οί ή ο σκηνοθέτης;

«Όλοι βάζουν από ένα λιθαράκι για την επιτυχία μίας παράστασης, όχι μόνο ο σκηνοθέτης ή οι ηθοποιοί, αλλά και οι υπόλοιποι συντελεστές».

Η αγάπη σας γι’ αυτή τη δουλειά πώς και πότε ξεκίνησε; Από μικρός είχατε επαφή με τις τέχνες;

«Όχι, δεν μπορώ να πω ότι μικρός είχα πολλή επαφή με τις τέχνες. Αλλά το 2008 είδα μία παράσταση που με συνεπήρε, και από τότε είδα πολλές ακόμα παραστάσεις όλα αυτά τα χρόνια και γνώρισα και καλλιτέχνες που τους εκτιμώ πολύ. Όλη αυτή η επαφή με το χώρο του Θεάτρου μού γέννησε την ανάγκη να ασχοληθώ και εγώ».

Υπάρχουν πάρα πολλά θέατρα. Είναι και πάρα πολλά τα αξιόλογα έργα που ανεβαίνουν;

«Εν αρχή ην ο λόγος. Πρώτα απ’ όλα είναι το κείμενο. Αν έχεις ένα δυνατό κείμενο μπορείς να έχεις και μία αξιόλογη παράσταση».

Η Πολιτεία στέκεται αρωγός στην Τέχνη;

«Δυστυχώς, βοηθάει ελάχιστα. Τα ποσά των επιχορηγήσεων μειώνονται αντί να αυξάνονται, για παράδειγμα. Η προηγούμενη κυβέρνηση είχε κάνει ένα θετικό βήμα για τη στήριξη των νέων καλλιτεχνών οργανώνοντας την πλατφόρμα ενίσχυσης νέων δημιουργών “Ανοιχτές Πόρτες. Από την πρόβα στη σκηνή”, αλλά, δυστυχώς, δε συνεχίστηκε αυτή η πρωτοβουλία».

Και ο Γιάννης τι εκτιμά; Τι απεχθάνεται; Τι φοβάται;

«Εκτιμώ τη φιλία, το σεβασμό, την καλοσύνη. Απεχθάνομαι το γεγονός ότι οι Έλληνες οδηγοί δε σέβονται τον Κ.Ο.Κ. και ότι δεν έχουμε οδική παιδεία ως λαός. Θα απαντήσω με έναν στίχο του Ανδρέα Πανταζή από ένα τραγούδι που μας συντροφεύει εδώ και σαράντα χρόνια: “Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα…”».

Στη συνέχεια, τι να περιμένουμε από εσάς;

«Αυτή την περίοδο γράφω ένα καινούργιο θεατρικό παραμύθι, θα κάνω οργάνωση παραγωγής στην παράσταση “Πέτια”, που αφορά τη ζωή της Βουλγάρας ποιήτριας Πέτια Ντουμπάροβα, το οποίο θα ανέβει την άνοιξη, και ίσως παρουσιάσω ένα παλαιότερο κείμενό μου σε ένα φεστιβάλ, επίσης την άνοιξη. Σας ευχαριστώ πολύ για την κουβέντα μας, και να ευχηθώ σε εσάς και τους αναγνώστες σας μία καλή χρονιά με τύχη, υγεία και ειρήνη».

Βιογραφικό

Ο Γιάννης Αγγελάκης γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στα Σούρμενα. Έχει πιστοποιητικό επιτυχούς παρακολούθησης της θεματικής ενότητας «Η σκηνοθεσία στο θέατρο», στο πλαίσιο του προγράμματος εξ αποστάσεως εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, και πιστοποιητικά επιμόρφωσης για τα προγράμματα του Πανεπιστημίου Αθηνών «Πρακτικές Ασκήσεις Δημιουργικής Γραφής» και «Παραμύθι και Θεατρική Παράσταση». Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια συγγραφής θεατρικού έργου, σεμινάριο δημιουργικής γραφής με τον Δημήτρη Κουρούμπαλη, σεμινάρια αυτοσχεδιασμού, σεμινάρια Υποκριτικής και σεμινάριο Φωτισμών με εισηγητή τον Νίκο Σωτηρόπουλο στο Εθνικό Θέατρο. Ως ηθοποιός έχει συμμετάσχει σε πολλά θεατρικά και είναι ιδρυτικό μέλος της ομάδας ΑντιΤέχνη. Το «R.I.P.» παρουσιάστηκε τον Ιούνιο του 2022 στο «Off Off Athens theater festival» του θεάτρου «Επί Κολωνώ» και διακρίθηκε ως μία από τις τρεις καλύτερες παραστάσεις του.