Γιώργος Βάλαρης: «Ο Μίκης μου άλλαξε πορεία ζωής»

Από τη Βενεζουέλα στο Αγρίνιο κι από την Αγγλική φιλολογία στη Δραματική του Εθνικού Θεάτρου. Δηλώνει σκηνοθέτης, ηθοποιός, συγγραφέας, μεταφραστής και παραγωγός στο Θέατρο, που είναι μέγας έρωτας ζωής.

Ο Γιώργος Βάλαρης σε μια συνέντευξη - εξομολόγηση ψυχής τονίζει πως εξακολουθεί να ονειρεύεται κι εύχεται να είναι γερός για να μπορεί να υπηρετεί την τέχνη του θεάτρου.

Κύριε Βάλαρη, τη φετινή σεζόν ανεβάσατε στο θέατρο «Πειραιώς 131» τον «Μπακαλόγατο», τη μεγάλη κινηματογραφική επιτυχία σε σενάριο Ντίνου Κατσουρίδη, από το θεατρικό έργο των Χρήστου και Γιώργου Γιαννακόπουλου, με τον Κώστα Χατζηχρήστο, αξέχαστο Ζήκο. Τι σας παρακίνησε γι’ αυτό το έργο;

«Κατ’ αρχήν, η μεγάλη μου αγάπη για τις κινηματογραφικές επιτυχίες, εξ ου και πολύ συχνά βλέπετε κυρίως σε μουσικές διασκευές μου, έργα που μας έχουν συντροφεύσει δεκαετίες τώρα». 

Πρόσφατα όμως, ανεβάσατε, με μία πλειάδα σπουδαίων καλλιτεχνών, και το θρυλικό έργο του Αλφρέντ Ζερί «Το έκτο πάτωμα», σε διασκευή Άννας Παναγιωτοπούλου, μουσική Σταμάτη Κραουνάκη, στίχους Λίνας Νικολακοπούλου, στο ιστορικό «Ακροπόλ». Πώς νιώθετε και γι’ αυτό;

«Υπέροχα! Είναι μία παράσταση που είχα δει όντας μαθητής στο Εθνικό, με είχε εντυπωσιάσει και χαράχτηκε στη μνήμη μου. Φέτος είχα αυτή την ιδέα, πιστός στο μουσικό έργο που υπηρετώ και ενθουσιασμένος από την αγάπη που με περιέβαλαν ο Σταμάτης και η Λίνα, καθώς και όλοι συντελεστές, οι οποίοι είναι οι κορυφαίοι αγαπημένοι μου και αγαπημένοι στο κοινό. Δουλέψαμε μήνες γι’ αυτό το αποτέλεσμα, που θεωρώ πως μας δικαίωσε, αφού ο κόσμος φεύγει τραγουδώντας τις σπουδαίες μελωδίες».

Έχετε προσαρμόσει την υπόθεση στο σήμερα; 

«Όχι. Κρατάω πάντα σε αυτά τα έργα την εποχή και το άρωμά της».
 
Στο «Έκτο πάτωμα» η ιστορία διαδραματίζεται σε μία περίοδο ξένη προς τη νεολαία, τότε που ακόμη υπήρχαν γειτονιές και πολυκατοικίες, που οι ένοικοι γνωρίζονταν μεταξύ τους. Τι απήχηση πιστεύετε ότι θα έχει στους νέους;

«Μεγάλη, γιατί το θέμα είναι εξαιρετικά επίκαιρο, μιας και αναφέρεται σε μία χούφτα ανθρώπους που αντιμετωπίζουν πολύ γνώριμες καταστάσεις, σε μία εποχή κρίσης». 

Καλό είναι ν’ ανεβαίνουν τέτοια έργα, για να θυμούνται οι μεγαλύτεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι πως υπήρχαν εποχές πιο ανθρώπινες, και σχέσεις πιο ειλικρινείς, απ’ ό,τι σήμερα. Σωστά;

«Αυτός είναι και ο στόχος μου και κάτι που μου δημιουργεί μεγάλη συγκίνηση και αγάπη. Έτσι, θέλω να χτυπήσω το “καμπανάκι”, μιας και ο κορωνοϊός μάς έφερε όλους πιο κοντά, θυμίζοντας πως πρώτα απ’ όλα πρέπει να είμαστε άνθρωποι και πως διατηρώντας τη δύναμη και την αλληλεγγύη μας μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τα πάντα».

Είστε μετρ στα μιούζικαλ. Σας εκφράζουν καλύτερα;

«Είναι το είδος που υπηρετώ πολλά χρόνια και θα υπηρετήσω, εύχομαι, για πολλά ακόμη, μέχρι να καταπιαστώ με το κλασικό ρεπερτόριο και τους αγαπημένους μου Σαίξπηρ, Τσέχοφ και Ουίλιαμς. Το έχω σπουδάσει πρακτικά και έχω παρακολουθήσει δεκάδες παραστάσεις μιούζικαλ στο εξωτερικό! Αυτή την εμπειρία και αγάπη μου θέλω να μεταδώσω στο κοινό, με παραστάσεις υψηλού επιπέδου!». 

Τι θέλετε να πάρει μαζί του το κοινό όταν πέσει η αυλαία;

«Συγκίνηση, αλήθεια, συναίσθημα και δυνατές εικόνες, που θα του μείνουν για καιρό».

Είστε συγγραφέας, ηθοποιός ή σκηνοθέτης;

«Θεωρώ τον εαυτό μου, πια, περισσότερο σκηνοθέτη, χωρίς να διαχωρίζω ιδιαίτερα αυτές τις ιδιότητες, μιας και η μία ενυπάρχει στην άλλη».

Γεννηθήκατε στη Βενεζουέλα και βρεθήκατε στο… Αγρίνιο. Έχετε αναμνήσεις από τη Βενεζουέλα;

«Ναι, πατρίδα μου θεωρείται η Βενεζουέλα, αφού γεννήθηκα εκεί και έμεινα μέχρι πέντε ετών. Η αλήθεια είναι ότι έχω ελάχιστες μνήμες. Οι πρώτες μου δυνατές μνήμες έχουν να κάνουν με τον τόπο που μεγάλωσα, το Αγρίνιο, τους παππούδες, τη γιαγιά μου και το περιβάλλον της επαρχίας».

Σπουδάσατε στο Πανεπιστήμιο Αγγλική Φιλολογία και αποφοιτήσατε από τη Δραματική του Εθνικού Θεάτρου. Αναβιώσατε με τον καλύτερο τρόπο την «Όμορφη Πόλη» του Μίκη Θεοδωράκη. Μιλήστε μας γι’ αυτά και τη συνάντησή σας μαζί του.

«Πράγματι, τελείωσα Αγγλική Φιλολογία παράλληλα με την Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και αγάπησα τις σπουδές μου και στις δύο σχολές, μιας και η Αγγλική Φιλολογία μού ήταν –και είναι– ιδιαίτερα χρήσιμη στις μεταφράσεις με τις οποίες καταπιάνομαι κατά καιρούς. Η παράσταση «Όμορφη Πόλη» στο Μέγαρο Μουσικής και στο Ηρώδειο, καθώς και η γνωριμία μου με τον αείμνηστο Μίκη Θεοδωράκη παραμένουν η κορυφαία στιγμή στην πορεία μου, με ανεξίτηλες, έντονες, συγκινησιακά φορτισμένες στιγμές και καταστάσεις. Η φιλία μου με τον Μίκη είναι χαραγμένη βαθιά στην ψυχή μου και νιώθω τυχερός γι’ αυτό. Το έχω ξαναπεί, άλλαξε την πορεία μου και μου δίδαξε τι σημαίνει βαθιά πίστη υπηρετώντας ένα σκοπό και το μεγαλείο της γενναιοδωρίας».

Είστε ρεαλιστής ή ρομαντικός; Αποφασίζετε με το μυαλό ή την καρδιά;

«Θα έλεγα ότι είμαι ένα κράμα και των δύο και συναποφασίζω».

Και ο έρωτας;

«Ο έρωτας έπαιζε ανέκαθεν καθοριστικό ρόλο στη ζωή μου και πιστεύω πως θα εξακολουθεί να παίζει για πάντα. Είναι πηγή δύναμης, έμπνευσης και χαράς για μένα».

Τι άλλο να περιμένουμε από εσάς προσεχώς;

«Δεν έχω σκεφτεί το επόμενο βήμα, σίγουρα όμως θα έχει να κάνει με τη Μουσική, την οποία λατρεύω».