Περισσότερες παιδικές ΜΕΘ και προσωπικό για την βόρεια Ελλάδα ζητά η ΕΝΙΘ

Την ενίσχυση των Παιδιατρικών Μονάδων Εντατικής Θεραπείας με παράλληλη πρόσληψη και στελέχωση εξειδικευμένου προσωπικού, ζητούν οι νοσοκομειακοί γιατροί Θεσσαλονίκης.

Κατά την διάρκεια συνέντευξης Τύπου, και με αφορμή τα περιστατικά της διακομιδής παιδιών από Γρεβενά, Κοζάνη και Δράμα σε ΜΕΘ της Αθήνας και της Πάτρας κ. Χρήστος Καραχρήστος, πρόεδρος της Ένωσης Νοσοκομειακών Ιατρών Θεσσαλονίκης διευκρίνισε ότι στη Θεσσαλονίκη λειτουργούν 8 ΜΕΘ Παίδων και δύο ΜΕΘ Παίδων για περιστατικά Covid στο Ιπποκράτειο καθώς επίσης 3 ΜΕΝΝ (2 στο Ιπποκράτειο και 1 στο Παπαγεωργίου), οι οποίες καλύπτουν όλη τη Β. Ελλάδα.

Ο κ. Καραχρήστος επεσήμανε ότι οι μετακινήσεις σε ΜΕΘ άλλων περιοχών είναι διαχρονικό πρόβλημα και πρόσθεσε ότι για την κατάσταση που επικρατεί φέρουν ευθύνη όλες οι κυβερνήσεις.

Την ίδια στιγμή το προεδρείο των νοσοκομειακών γιατρών Θεσσαλονίκης τόνισαν ότι οι ελλείψεις σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό στις παιδιατρικές κλινικές είναι μεγάλες, αναφέροντας χαρακτηριστικά πως έως και το 30% των οργανικών θέσεων είναι κενές και αυτές οι θέσεις καλύπτονται με επικουρικούς ιατρούς, οι οποίοι βρίσκονται σε ένα καθεστώς ανασφάλειας.

Για το θέμα της εξειδίκευσης των παιδιάτρων, ο κ. Καραχρήστος ανέφερε ότι εκτός από τις εξειδικεύσεις της νεογνολογίας, εντατικολογίας και της παιδιατρικής λοιμωξιολογίας, δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα κάποια άλλη αναγνωρισμένη εξειδίκευση ώστε να μπορούν οι νέοι παιδίατροι να εκπαιδευτούν, με αποτέλεσμα αυτοί να σπανίζουν ή να εξαναγκάζονται σε φεύγουν στο εξωτερικό.

Για το Παιδιατρικό Νοσοκομείο που θα γίνει στο Φίλυρο το προεδρείο των γιατρών υποστήριξε ότι πρόκειται για μια σύμπραξη δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, η οποία δεν θα μπορεί να λύσει τα προβλήματα, εάν δεν υπάρχει εξειδικευμένο προσωπικό και χρηματοδότηση.

Τέλος σε ότι αφορά τον τομέα της Ψυχιατρικής Παιδιών και Εφήβων, επισημάνθηκε ότι υπάρχουν ελλείψεις στη νοσοκομειακή φροντίδα (αυτή την στιγμή λειτουργούν μόλις 18 κλίνες για όλη την Βόρεια Ελλάδα), καθώς και ουσιαστική ανυπαρξία ενός ολοκληρωμένου δικτύου κρατικών δομών παιδικής προστασίας.