ΠΟΥ: Καμπανάκι κινδύνου και στην Τανζανία κρούσματα της επικίνδυνης λοίμωξης του ιού Marburg

Μετά τα κρούσματα υπό μορφή επιδημίας του ιού Marburg στην Ισημερινή Γουινέα, την εμφάνιση του στο γειτονικό της Καμερούν, ο ιδιαίτερα σπάνιος και επικίνδυνος ιός, εντοπίστηκε και στην Τανζανία.

«Την Τρίτη, η Τανζανία επιβεβαίωσε τα πρώτα γνωστά κρούσματα της νόσου του ιού Marburg. Μέχρι στιγμής, έχουν επιβεβαιωθεί οκτώ κρούσματα, συμπεριλαμβανομένων πέντε θανάτων», δήλωσε σήμερα ο γενικός διευθυντής του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) δρ Tedros Adhanom Ghebreyesus (φωτογραφία), σημειώνοντας πως έχουν εντοπιστεί περισσότερες από 160 επαφές και παρακολουθούνται.

Όπως ανέφερε ο κ. Ghebreyesus εκπαιδευμένοι επιστήμονες έχουν αναπτυχθεί στην πληγείσα περιοχή για τη διεξαγωγή περαιτέρω ερευνών, την παρακολούθηση των επαφών και την παροχή κλινικής φροντίδας.

Παράλληλα ο γενικός διευθυντής του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, η Τανζανία μπόρεσε να επιβεβαιώσει το ξέσπασμα επειδή τα πρώτα δείγματα επιβεβαιώθηκαν σε ένα κινητό εργαστήριο που δημιουργήθηκε ως αποτέλεσμα της εργασίας που υποστήριξε ο ΠΟΥ πέρυσι για να προετοιμαστεί για κρούσματα ιογενούς αιμορραγικού πυρετού, συμπεριλαμβανομένου του Έμπολα και του Marburg.

Ο ιός Marburg ανήκει στην ίδια οικογένεια ιών με τον Έμπολα, προκαλεί παρόμοια συμπτώματα, μεταδίδεται μεταξύ των ανθρώπων με τον ίδιο τρόπο και, όπως ο Έμπολα, έχει πολύ υψηλό ποσοστό θνησιμότητας.

Δυστυχώς δεν έχουν ακόμη φτιαχτεί εμβόλια για τον σπάνιο αυτό ιό.

Ιός Marburg

Ο ιός Marburg θεωρείται σπάνιο παθογόνο. Η λοίμωξη από τον ιό μπορεί να προκαλέσει διάφορα συμπτώματα, εκ των οποίων το σοβαρότερο είναι ο αιμορραγικός πυρετός. Ο ιός Marburg ανήκει στην οικογένεια των φιλοϊών ή νηατοϊών, στους οποίους ανήκει και ο ιός Ebola.

Σε προηγούμενες επιδημίες, τα ποσοστά θνητότητας του Marburg ήταν περίπου 24-88%, σύμφωνα με δεδομένα που δημοσίευσε ο WHO. Η θνητότητα εξαρτάται κάθε φορά από το στέλεχος του ιού που κυκλοφορεί και τον τρόπο αντιμετώπισης των περιστατικών.

Μπορεί να μεταδοθεί στον άνθρωπο από τα ούρα ή τα κόπρανα της Αφρικανικής νυχτερίδας των φρούτων. Οι περισσότερες μολύνσεις γίνονται όταν εργαζόμενοι ή τουρίστες επισκέπτονται ορυχεία που φιλοξενούν τις παραπάνω νυχτερίδες.

Οι άνθρωποι που έχουν μολυνθεί με τον ιό μπορεί να τον μεταδώσουν σε άλλους ανθρώπους από τα σωματικά υγρά ή το αίμα, καθώς και μέσω της επαφής με επιφάνειες που έχει αγγίξει ένας ασθενής.

Για αυτό θεωρείται επιτακτική ανάγκη να τηρούνται αυστηρά μέτρα πρόληψης τόσο από τους επαγγελματίες υγείας που έρχονται σε επαφή με τους ασθενείς, όσο και με το στενό περιβάλλον των τελευταίων.

Η πρώτη επιδημία του ιού Marburg καταγράφηκε το 1967 στη Φρανκφούρτη και το Marburg της Γερμανίας, ενώ την ίδια περίοδο υπήρχαν περιστατικά του ιού και στο Βελιγράδι της Σερβίας. Και οι δύο παραπάνω επιδημίες συνδέθηκαν με αφρικανικούς πιθήκους που είχαν εισαχθεί από την Ουγκάντα.

Συμπτώματα του ιού

Ο ιός Marburg προκαλεί διάφορα συμπτώματα τα οποία εμφανίζονται πολύ γρήγορα από την στιγμή που ένας άνθρωπος μολυνθεί και μπορεί να περιλαμβάνουν υψηλό πυρετό, σοβαρή κεφαλαλγία ή αίσθημα κακουχίας.

Συχνά συμπτώματα του είναι οι μυαλγίες, το κοιλιακό άλγος, η ναυτία, ο έμετος και η διάρροια.

Βασικό χαρακτηριστικό των ασθενών που νοσούν από τον ιό Marburg παρουσιάζουν επίσης μία χαρακτηριστική κλινική εικόνα η οποία χαρακτηρίζεται από ανέκφραστο πρόσωπο και ληθαργικότητα.

Δυστυχώς στα σοβαρά περιστατικά της νόσου, οι ασθενείς καταλήγουν συνήθως εντός 8-9 ημερών από την εμφάνιση των συμπτωμάτων. Η αιτία θανάτου είναι η σοβαρή αιμορραγία και οι βλάβες σε πολλαπλά όργανα.

Τρόποι αντιμετώπισης

Μέχρι σήμερα δεν υπάρχει κάποια εγκεκριμένη θεραπεία για την αντιμετώπιση του ιού Marburg. Κατά συνέπεια, η αγωγή εστιάζει κυρίως στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων του ιού με αναπλήρωση υγρών και χορήγηση οξυγόνου. Οι παραπάνω προσεγγίσεις μπορεί να βελτιώσουν τα ποσοστά επιβίωσης των ασθενών, σύμφωνα με τον WHO.

Κάποιες φαρμακευτικές εταιρείες έχουν αρχίσει να αναπτύσσουν μονοκλωνικά αντισώματα και αντιικά για τον ιό Ebola. Τα φάρμακα αυτά έχουν πιθανώς χρησιμότητα και στην αντιμετώπιση του Marburg, όπως υποστηρίζει ο WHO.

Επίσης έχουν αναπτυχθεί πειραματικές θεραπείες οι οποίες περιορίζουν τον κίνδυνο θανάτου από τον ιό, ωστόσο προς το παρόν έχουν δοκιμαστεί μόνο σε πειραματόζωα.