Χριστίνα Θεοδωροπούλου:«Αν άρχιζα τώρα, πάλι την ίδια δουλεία θα επέλεγα»
«Καθημερινά μιλάω στο τηλέφωνο με την κόρη μου. Δεν παραλείπω ούτε μία μέρα. Ζει στο Βερολίνο και μου λείπει πολύ».
Της Εσμεράλδας Αγαπητού
Η Χριστίνα Θεοδωροπούλου σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και είναι απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου. Έχει συμμετάσχει σε δημοφιλή σίριαλ στην τηλεόραση, σε ταινίες, και σε σπουδαία έργα στο θέατρο. Είναι χαμογελαστός, χαρούμενος και αισιόδοξος άνθρωπος.
Φέτος πρωταγωνιστεί στο θέατρο «Άλμα», στο «Το κινητό», ένα πολύ σύγχρονο έργο που αναφέρεται στις σχέσεις γονέων - παιδιών. Μια νέα γυναίκα και ένας νέος άνδρας, θύματα των προβληματικών οικογενειακών σχέσεων και της αποξένωσης, ξεπροβοδίζουν τις μητέρες τους, που ετοιμάζονται να ταξιδέψουν με αεροπλάνο.
Ένα τρομοκρατικό χτύπημα, όμως, στο αεροδρόμιο επιβάλλει κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Τα κινητά γίνονται για λίγο πρωταγωνιστές στην ιστορία. Μετατρέπονται σε μάσκες που δίνουν στους ανθρώπους την ευκαιρία να πουν αυτά που δεν τολμούσαν να ομολογήσουν στους άλλους και στον ίδιο τους τον εαυτό.
Κυρία Θεοδωροπούλου, απόφοιτος της Νομικής. Γιατί …τσακωθήκατε με τη Θέμιδα και πήγατε στη δραματική τέχνη;
«Δεν τσακώθηκα ποτέ με τη Θέμιδα,
πιστεύω ότι και τα δύο είναι ρόλοι, και προτίμησα αυτόν που μου έδινε μεγαλύτερη
ελευθερία να εκφραστώ».
Σας βοήθησαν οι σπουδές σας στη Νομική, στην Υποκριτική;
«Οι σπουδές γενικά βοηθάνε, όχι όμως, συγκεκριμένα, στην Υποκριτική, εκεί χρειάζεται δραματική σχολή. Η Νομική ιδιαίτερα θεωρείται η μεγάλη του γένους σχολή (γέλια), πολλοί την έχουν τελειώσει, και τελικά ασχολούνται με κάτι τελείως διαφορετικό».
Μιλήστε μας για το μεταπτυχιακό που κάνατε πρόσφατα, πώς το αποφασίσατε;
«Με βοήθησε όμως, όταν κάποια στιγμή ένιωσα την ανάγκη επιστροφής στα θρανία. Όταν βρήκα ένα μεταπτυχιακό που με ενδιέφερε, στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Ναυπλίου. Ήταν μεγάλη εμπειρία για μένα. Το θέμα που ασχολήθηκα είχε σχέση με τους φυλακισμένους σε κλειστές φυλακές. Οι δράσεις με αυτούς τους ανθρώπους ήταν για μένα μάθημα ζωής. Θα μπορούσα να μιλάω ώρες για αυτά πού είδα και έζησα εκεί, κυρίως για τους ανθρώπους που γνώρισα».
Φέτος πρωταγωνιστείτε στο έργο του Μπελμπέλ «Το κινητό», που συνεχίζεται με επιτυχία. Θέλετε να μας πείτε για την υπόθεση και το ρόλο σας;
«ΤΟ ΚΙΝΗΤΟ, είναι ένα έργο του γνωστού θεατρικού συγγραφέα και σκηνοθέτη Σέρτζι Μπελμπέλ. Γράφτηκε το 2000. Τέσσερις άνθρωποι, τέσσερις χαρακτήρες εντελώς διαφορετικοί.
Το “Κινητό” είναι η αόρατη κλωστή που ενώνει αυτούς τους ανθρώπους και τις καταστάσεις, ακραίες ή μη που αντιμετωπίζουν. Είναι ένα μέσο που ο καθένας μπορεί να πει πράγματα με συνομιλίες, με μηνύματα, με video, που ποτέ δεν θα τολμούσε να πει κατά πρόσωπο.
Τι μπορεί να φέρει μια μεγάλη καταστροφή; Αλλαγή στα πάντα, στις σχέσεις των ανθρώπων, στον τρόπο σκέψης τους, στο πώς ο καθένας βλέπει τον εαυτό του, στις αξίες του. Τι γίνεται όταν κάποιο ακραίο γεγονός μάς υπενθυμίζει ότι είμαστε φθαρτοί;
Όλα αυτά τα δραματικά συμβάντα ιδωμένα από μια κωμική διάθεση του συγγραφέα δημιουργούν ένα έργο πολυεπίπεδο, ευχάριστο, με γρήγορους ρυθμούς. Ο ρόλος μου είναι η Σάρα. Η ίδια κάποια στιγμή λέει: “Ποια είμαι; Μια κανονική γυναίκα είμαι, μόνη, κάποιας ηλικίας, στα πρόθυρα νευρικής κρίσης”. Ο άντρας της την έχει εγκαταλείψει για μια νεότερη. Αντιμετωπίζει προβλήματα κατάθλιψης, έχει παραιτηθεί, αλλά η κόρη της προσπαθεί να την στηρίξει με όλες τις δυνάμεις της.
Οι ρόλοι αντιστρέφονται. Γίνεται η κόρη, μάνα. Μετά από μια μεγάλη καταστροφή, αυτή η γυναίκα αλλάζει. Βγαίνουν στην επιφάνεια όλα όσα είχε βαθιά κρυμμένα μέσα της όλα αυτά τα χρόνια. Η στάση της απέναντι στη ζωή, η σεξουαλικότητά της, οι σχέσεις με τους άλλους, η αυτοσυντήρηση. Είναι ένας υπέροχος ρόλος που δούλεψα πολύ μαζί με τον σκηνοθέτη μας Γιάννη Νταλιάνη με κέφι, και αγάπησα αυτή τη γυναίκα. Τις ευαισθησίες της και τις δυνατότητές της. Ένας ρόλος διαφορετικός για μένα, και γι’ αυτό ελκυστικός».
Ο δρόμος που ακολουθήσατε σας αντάμειψε; Σας έδωσε όσα περιμένατε;
«Ο δρόμος που ακολούθησα ήταν αυτό πού ήθελα, με τα θετικά και τα αρνητικά του. Τον ακολουθώ ακόμα, γιατί είναι αυτό που θέλω. Αν άρχιζα τώρα, πάλι την ίδια δουλειά θα επέλεγα».
Κυρία Θεοδωροπούλου, παίξατε σε θρυλικές σειρές στη χρυσή εποχή της τηλεόρασης. «Λάμψη», «Καλημέρα Ζωή», και άλλα. Οι αμοιβές, τότε, ήταν καλές; Τώρα ένας νέος ηθοποιός μπορεί να βιοποριστεί μόνον από το επάγγελμά του;
«Η Τηλεόραση είναι ισχυρό μέσο. Απευθύνεται σε όλο τον κόσμο, μπαίνει στο σπίτι του, έτσι, λοιπόν, δίνει αναγνωρισιμότητα. Έχω δουλέψει αρκετά στην τηλεόραση, και αν στο μέλλον τύχει κάτι που μου αρέσει, θα ήθελα να ξαναδουλέψω. Βέβαια, οι αμοιβές ήταν καλύτερες στο παρελθόν, αλλά όταν αγαπάς κάτι, συμβιβάζεσαι με το παρόν».
Τι θέλετε να μεταδώσετε στο κοινό και να πάρει μαζί του φεύγοντας από την παράσταση;
«Να σκεφτεί σε ποιο άλλο θέατρο θα πάει μέσα στην ίδια εβδομάδα. Και μια ευχή, να γίνονται τέτοιες παραστάσεις όπου οι θεατές να θελήσουν να βάλουν το Θέατρο στη ζωή τους».
Φιλική η σχέση σας με το…χρόνο;
«Και βέβαια είναι φιλική. Δεν με συμφέρει το
αντίθετο, είναι πιο δυνατός».
Μια καθημερινή σας συνήθεια;
«Καθημερινά μιλάω στο τηλέφωνο με την κόρη μου. Δεν παραλείπω ούτε μία μέρα. Ζει στο Βερολίνο και μου λείπει πολύ».
Σχέσεις μαμάς - κόρης; Τη συμβουλεύετε ή σας συμβουλεύει;
«Έχω πολύ καλή σχέση μαζί της, τη συμβουλεύω και με συμβουλεύει, αν και τον τελευταίο καιρό, μάλλον το δεύτερο γίνεται συχνότερα».
Πάντοτε είσαστε κομψή. Προσέχετε τη σιλουέτα και το ντύσιμό σας;
«Βέβαια, όλα τα κάνω σε φυσιολογικά πλαίσια».
Άλλα σχέδια ;
«Πολλά σκέφτομαι και καταστρώνω, αλλά είμαι ακόμα σ’ αυτή τη φάση, οπότε δεν μπορώ να πω κάτι συγκεκριμένο». Βέβαια, οι αμοιβές ήταν καλύτερες στο παρελθόν, αλλά όταν αγαπάς κάτι, συμβιβάζεσαι με το παρόν.