Copa America: Η ανόθευτη χαρά του ποδοσφαίρου στην αλάνα

Είναι μια από τις ποδοσφαιρικές αγάπες του καλοκαιριού. Για εμάς τους Ευρωπαίους μοιάζει μακρινό, όμως σουπερ σταρ των εθνικών ομάδων που συμμετέχουν σε αυτό είναι δικοί μας, «Ευρωπαίοι», γιατί τους απολαμβάνουμε τα καλύτερα πρωταθλήματα της Γηραιάς Ηπείρου.

Κατά τη συνέπεια το Copa America είναι και αυτό... δικό μας. Όπως τα Euro, τα Μουντιάλ, όλα!

Αυτές τις μέρες η κορυφαία διοργάνωση της Λατινικής Αμερικής βρίσκεται σε εξέλιξη. Έχει αξία να θυμηθούμε την ιστορία της.

Στις 2 Ιουλίου του 1916, στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και συγκεκριμένα στο Μπουένος Άιρες, λόγω της γιορτής για τα εκατό χρόνια από την ανεξαρτησία της Αργεντινής, ξεκίνησε η διοργάνωση που σήμερα είναι γνωστή σε όλους μας σαν Copa America.

Στην πρώτη εκείνη διοργάνωση έλαβαν μέρος τέσσερις ομάδες (Βραζιλία, Αργεντινή, Χιλή, Ουρουγουάη) , ενώ νικήτρια στέφθηκε η Ουρουγουάη.

Επτά μέρες αργότερα, ιδρύθηκε η Ποδοσφαιρική Συνομοσπονδία της Νοτίου Αμερικής (CONMEBOL), η οποία έθεσε αμέσως υπό την αιγίδα της τη διοργάνωση.

Μέχρι και το 1975 η διοργάνωση έφερε την ονομασία Πρωτάθλημα Εθνικών Ομάδων Νοτίου Αμερικής (Campeonato Sudamericano de Selecciones), οπότε μετονομάσθηκε σε Copa America.

Η γιορτή του ποδοσφαίρου στη Λατινική Αμερική δεν είχε κανονικό πρόγραμμα, θα μπορούσε να διεξαχθεί όποτε ήθελαν οι διοργανωτές, κάθε χρόνο, ανά 3 χρόνια ή άνά 7, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το 1959, όπου διεξήχθη δύο φορές.

Το 2007 η «ανέμελη» αυτή διοργάνωση πήρε στα σοβαρά το ρόλο της και άρχισε να προγραμματίζεται ανά 4 χρόνια.

Παραδοσιακά στο Κόπα Αμέρικα συμμετέχουν απευθείας στην τελική φάση τα δέκα κράτη - μέλη της CONMEBOL: Βραζιλία, Αργεντινή, Ουρουγουάη, Χιλή, Περού, Κολομβία, Βολιβία, Παραγουάη, Ισημερινός και Βενεζουέλα.

Κάθε τετραετία προσκαλούνται 2 ή 3 ομάδες από τη ζώνη της της Βόρειας και Κεντρικής Αμερικής και Καραϊβικής (CONCACAF), συνήθως το Μεξικό και οι Ηνωμένες Πολιτείες.

Αν δεν έχεις παρακολουθήσει ποτέ Κόπα Αμέρικα δεν μπορείς να καταλάβεις τη συμβαίνει στη συγκεκριμένη διοργάνωση, ανάμεσα στις 4 γραμμές του γηπέδου, στις κερκίδες, αλλά και στις φαβέλες.

Στον τόπο που ζει και αναπνέει για την στρογγυλή θεά, ποδόσφαιρο σημαίνει χαρά, αλεγκρία, αλκοόλ, εμφύλιοι ανάμεσα σε οικογένειες και ερωτικά σκιρτίματα.

Ο τρόπος που οι παίκτες επιλέγουν να παίξουν μπάλα δεν θυμίζει σε τίποτα τον ευρωπαϊκό τρόπο παιχνιδιού, ακόμα και από παίκτες που αγωνίζονται σε μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες σε συλλογικό επίπεδο.

Για τους Λατίνους το ποδόσφαιρο είναι η πιο ιερή «βρωμιά», τεχνικές και fair play δεν χωρούν ανάμεσα του. Το ποδόσφαιρο της αλάνας, εκείνο που σου μάτωνε τα γόνατα και σε έκανε να πονάς, στη Λατινική Αμερική παίζεται ακόμα.

Θα σοκαριστείς, θα γουστάρεις και θα θυμηθείς τι θα πει πάθος και δίψα για τη νίκη.

Εξάλλου αυτό είναι το μεγάλο χαρακτηριστικό των Λατίνων της Αμερικής, η ανόθευτη επιθυμία τους για ζωή, μπάλα, χαρά και έρωτα.

Εκεί που το τάκλιν είναι καθημερινότητα και ο χορός σάμπα στις κερκίδες νόμος απαράβατος, εκεί χτυπάει η καρδιά του γνήσιου Βραζιλιάνου και Αργεντίνου.

Και πάντα στο νου θα μας φέρνει τον Ντιεγκίτο.