Δ. Σγούρος: Η Κλασική Μουσική είναι η ζωή μου και η Όπερα η... σύντροφός μου!

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1969, μαθήτευσε στο Ωδείο Αθηνών, και κατά τη διάρκεια των σπουδών του έλαβε κάθε τιμητική διάκριση που μπορούσε να δοθεί. Συνέχισε τις μουσικές σπουδές του στο Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ - ΗΠΑ, στο Σεντ Πίτερς Κόλετζ σπούδασε Μαθηματικά, και από τη Βασιλική Ακαδημία του Λονδίνου αποφοίτησε με τη μεγαλύτερη βαθμολογία που έχει δοθεί ποτέ.

Ακολούθησαν συναυλίες σε όλο τον πλανήτη, διαλέξεις σε ανά τον κόσμο πανεπιστήμια, πήρε το διεθνές βραβείο «Leonardo Da Vinci», το βραβείο Ακαδημίας Αθηνών, και πολλά άλλα. Άμεσος, με απίστευτη τεχνική και συναίσθημα, χρωματίζει με τον δικό του μοναδικό τρόπο τα μεγαλύτερα έργα κλασικών συνθετών και συγκινεί με τις συγκλονιστικές ερμηνείες του. Χαρακτηρίστηκε παγκόσμιο φαινόμενο. Οι «New York Times» έγραψαν στην αρχή της καριέρας του: κύριε Mozart, κύριε Liszt, υποδεχθείτε τον κύριο Σγούρο!».

Κύριε Σγούρε, μας έχετε κάνει περήφανους, ως χώρα και ως λαό, στα πέρατα του κόσμου. Πώς ξεκίνησαν όλα;

«Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο για να πω, παρά πως… γεννήθηκα νιώθοντας μέσα μου το ρυθμό και τους ήχους, και το ότι η μητέρα μου... έπαιζε πιάνο στο σπίτι! Όταν για πρώτη φορά άγγιξα τα πλήκτρα μαγεύτηκα, δεν ήθελα στιγμή να τα αφήσω! Και όταν λίγο αργότερα κατάλαβα ότι δεν ήταν κάτι εύκολο, μαγεύτηκα ακόμη περισσότερο! Πάντα, ακόμη και τώρα, με ελκύουν οι δυσκολίες, και άφησα με λαχτάρα τον εαυτό μου να… κολυμπήσει μέσα σε ό,τι πιο δύσκολο και ωραίο υπήρχε σαν σύνθεση. Η Κλασική Μουσική είναι η ζωή μου και η Όπερα η... σύντροφός μου! Τη λατρεύω και έχω ενδιατρίψει σε αυτήν από πολλά χρόνια, όσο λίγοι μουσικοί. Αλλά ήμουν άτυχος! Η Φύση με προίκισε με σωστό αυτί αλλά όχι και με καλή φωνή».

Το ξεκίνημα, δύσκολο;

«Φυσικά. Βοήθησε όμως η… καλή μου τύχη και οι άνθρωποι που με αγάπησαν και πίστεψαν στο ταλέντο μου. Από τα 6 μου είχα ξεκινήσει τις επίσημες εμφανίσεις στην Αίθουσα Παρνασσός, στην τηλεόραση, στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά και ξανά στην τηλεόραση με το πρώτο ατομικό μου δίωρο ρεσιτάλ, και δύο δικές μου συνθέσεις. Από εκεί και πέρα, άρχισα να κερδίζω πρώτα βραβεία σε σοβαρούς διαγωνισμούς στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Στη Σόφια, στα 9 μου, το βραβείο μου παρέλαβα από τον Leonard Bernstein. Με αρχή την Ευρώπη, το 1980, επεκτάθηκα σύντομα και στις 5 ηπείρους».

Παγκόσμια καριέρα και αναγνώριση, βραβεία, στην Ελλάδα έχουμε καιρό να σας απολαύσουμε –μιλώ προ κορωνοϊού–, γιατί;

«Κατά τη μεγάλη και μακρά μου πορεία, που ξεπερνά τα 40 χρόνια, πρόσεξα ότι οι διοργανωτές στην Ελλάδα, προτιμούσαν να με καλούν για ατομικά ρεσιτάλ πιάνου. Αυτό, ίσως, θα έπρεπε να με κολακεύει, αν δεν επεσήμαναν ότι προσκαλούσαν μεγάλες ορχήστρες με σολίστες ξένους ή Έλληνες, αλλά σπάνια εμένα. Το ίδιο είχα προσέξει ότι έκαναν και επίσημοι πολιτιστικοί μας φορείς, ακόμη και το υπουργείο Πολιτισμού».

Δηλαδή δεν σας στήριξε η πατρίδα σας και σας στήριξαν οι ξένοι;

«Σε συναυλίες στην Ελλάδα, με ξένες ορχήστρες πήρα μέρος ως σολίστ, αλλά ήρθα πακέτο από το εξωτερικό με τις ορχήστρες. Όχι γιατί με πρότειναν εδώ. 14 ετών, στους Ολυμπιακούς του Λος Άντζελες, το 1984, με προσκάλεσαν ο δήμαρχος και ο πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής. Στους Ολυμπιακούς της Σεούλ, το ρεσιτάλ μου διοργάνωσε η διεθνής δισκογραφική μου, τότε, ΕΜΙ. Στους Ολυμπιακούς της Ατλάντα, προσκλήθηκα από τον πρόεδρο της ελληνικής παροικίας. Στους Ολυμπιακούς του Πεκίνου, από την επιτροπή των καλλιτεχνικών οργανώσεων όπου έπαιξα ως σολίστ με τη Συμφωνική του Πεκίνου. Στην ίδια εκδήλωση παρουσιάστηκε και ένα ενδιαφέρον έργο του Γ. Κουμεντάκη. Μέχρι την άφιξή μου στο Πεκίνο, δεν το είχα αποκαλύψει σε κανέναν. Όταν με αντίκρισαν οι Έλληνες συμμετέχοντες, με τους γονείς μου, μόνο αποπληξία που δεν έπαθαν. Αλλά όλοι κρατήσαμε τα… προσχήματα».

Στους δικούς μας Ολυμπιακούς;

«Στην Αθήνα, δεν μου είχαν πει κάτι. Από τη Γενεύη, ο πρόεδρος των Ολυμπιακών Αγώνων επέμεινε για την επιλογή μου. Στη συνέχεια, φάνηκε ότι δεν ήθελαν οι Έλληνες ιθύνοντες την παρουσία μου στους Ολυμπιακούς. Την ημέρα άφιξης της Ιερής Φλόγας στην Ακρόπολη, η πανηγυρική συναυλία στο Ηρώδειο, όπου έπαιξα προς τιμήν αρχηγών κρατών και άλλων επίσημων, ούτε καν μαγνητοσκοπήθηκε. Αποτέλεσμα, να μην υπάρχει κανένα οπτικοακουστικό ντοκουμέντο, παρά μόνο κάποιες ιδιωτικές λήψεις και φωτογραφίες εφημερίδων».

Έχετε ζήσει έντονες συγκινήσεις τόσα χρόνια που κρατάτε ψηλά το όνομα της χώρα μας. Πόσες προσωπικότητες πέρασαν από τη ζωή σας;

«Μετέφερα το όνομα της Ελλάδας με σεβασμό απ' άκρη σε άκρη του πλανήτη και ένιωθα υπερήφανος όταν όπου έπαιζα, είχαν ή έξω από το κτίριο ή πάνω στη σκηνή, την ελληνική σημαία! Γνώρισα τους διασημότερους μουσικούς, βασιλείς, πρίγκιπες, προέδρους, πρωθυπουργούς, υπουργούς, πρέσβεις, ηθοποιούς, καλλιτέχνες. Όλοι έρχονταν να με ακούσουν. Βέβαια, θα αναφέρω και τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον Κωνσταντίνο Τσάτσο, τη φίλη μου Μελίνα Μερκούρη».

Μελετάτε πολύ; Και… χόμπι, έχετε;

«Μελετάω, όχι όμως στο κλαβιέ του πιάνου, αλλά πνευματικά. Παίζω, επεξεργάζομαι και επαναλαμβάνω τις συνθέσεις που με ενδιαφέρουν, με το μυαλό μου αλλά και τα δάχτυλά μου, σε ό,τι έχω κοντά μου, τραπέζι, κρεβάτι ή και πάνω μου! Έτσι μελετά και ο μέγας Αρτούρο Ρουμπινστάιν, όπως μου εκμυστηρεύτηκε, στο σπίτι του στη Γενεύη . Όσο για χόμπι, κατά καιρούς ασχολούμαι με διάβασμα, γλώσσες, κολύμπι, ποδήλατο, περπάτημα… και πάντα, ως χόμπι-ευχαρίστηση, με τη βαθύτερη έρευνα της Όπερας».

Από την Polymusic, με την οποία συνεργάζεστε, τι άλμπουμ σας θα ακούσουμε;

«Πέντε κύκλοι από ρεσιτάλ μου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών,
σε έργα Beethoven, Chopin, Liszt, Schumann, Ravel, Mily Balakirev, Bach, θα κυκλοφορήσουν παγκοσμίως από την Polymusic, με πρωτοβουλία του προέδρου της Βίκτωρα Πολυδώρου. Ήδη κυκλοφορούν τα 2 πρώτα: Dimitris Sgouros, Great Performances at Megaron, the Athens Concert Hall V. 1: Beethoven & Dimitris Sgouros, Great Performances atMegaron, the Athens Concert Hall Vol. 2: Frédéric Chopin».