Διπολική διαταραχή: Πώς θα καταλάβετε ότι υπάρχει πρόβλημα

Η διπολική διαταραχή αποτελεί μία πάθηση στην οποία το συναίσθημα του θεραπευόμενου κινείται εντός μη φυσιολογικού εύρους. Εναλλάσσεται από περιόδους νορμοθυμίας (φυσιολογικής διάθεσης), σε περιόδους μανίας, υπομανίας ή κατάθλιψης.

Έχει διάφορους τύπους, όπως η τύπου-1 και η τύπου-2. Παρόλο που η διπολική διαταραχή έχει πιθανότητα εμφάνισης 1% κατά τη διάρκεια της ζωής ενός ατόμου στον γενικό πληθυσμό, το ποσοστό των διαταραχών διπολικού φάσματος (π.χ. διπολικό I, διπολικό ΙΙ και κυκλοθυμία) είναι πολύ υψηλότερο μεταξύ των ασθενών με κατάθλιψη.

Ανάλογα με το πόσο γρήγορα συμβαίνουν οι εναλλαγές της διάθεσης, τα επεισόδια της διπολικής διαταραχής μπορεί επίσης να χαρακτηριστούν ως “ανάμικτα” (επεισόδιο εναλλαγής της διάθεσης που διαρκεί λιγότερο από το συνηθισμένο που απαιτείται για τη διάγνωση), τα οποία συμβαίνουν με μεγαλύτερη συχνότητα από το σύνηθες (τέσσερα ή περισσότερα σοβαρά επεισόδια ανά έτος).

Περίπου το 40% των ατόμων με διπολική διαταραχή έχει τουλάχιστον μία περίοδο ταχείας εναλλαγής διάθεσης κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Οι συνέπειες μιας λανθασμένης διάγνωσης μπορεί να είναι καταστροφικές. Ένας τρόπος για τη βελτίωση της αναγνώρισης των διαταραχών του διπολικού φάσματος είναι η παρακολούθηση αυτών.

Η διάγνωση της διπολικής διαταραχής τύπου-1 προϋποθέτει το άτομο να έχει τουλάχιστον ένα μανιακό επεισόδιο, αλλά δεν απαιτεί προϊστορία μείζονος κατάθλιψης. Η διπολική διαταραχή τύπου-2 διαγιγνώσκεται αν το άτομο έχει βιώσει τουλάχιστον ένα επεισόδιο μείζονος κατάθλιψης και τουλάχιστον ένα επεισόδιο υπομανίας (ηπιότερη μορφή μανίας).

Διπολική διαταραχή: Συμπτώματα

Για να εξεταστεί η πιθανότητα ένα άτομο να έχει διπολική διαταραχή, θα πρέπει να έχει εκδηλώσει τουλάχιστον ένα μανιακό επεισόδιο. Τα χαρακτηριστικά ενός τέτοιου επεισοδίου πρέπει να διαρκέσουν τουλάχιστον μια εβδομάδα και να περιλαμβάνουν:

• Αυξημένη, επιθετική, ή ευερέθιστη διάθεση
• Σκέψεις που “τρέχουν” διαρκώς από το ένα θέμα στο άλλο
• Αλλαγές στην ομιλία (γρήγορη, υπερβολική ομιλία)
• Μειωμένη ανάγκη για ύπνο
• Μεγαλοπρεπείς πεποιθήσεις (για παράδειγμα, το να πιστεύει το άτομο ότι έχει υπερδυνάμεις ή κάποιο υπερβολικό ταλέντο ή αδυναμία)
• Διαρκείς αλλαγές θεματικών ενοτήτων στην ομιλία (το άτομο αλλάζει επανειλημμένα αντικείμενο συζήτησης σε θέματα που δεν σχετίζονται μεταξύ τους)
• Αυξημένη δραστηριότητα και προσήλωση σε καθημερινούς, απλούς “στόχους”
• Παρορμητικότητα και κακή κρίση (όπως οι παράλογες δαπάνες, το υπερβολικό ξεφάντωμα και η ασυδοσία στις πράξεις)