Μύκονος: Πούλησαν προστασία μέχρι και σε κατάστημα με ζελεδάκια

Αποκαλυπτικοί διάλογοι, χαρακτηριστικοί της δράσης των αδίστακτων μπράβων που εκβίαζαν καταστηματάρχες στη Μύκονο, καθώς και στα Νότια Προάστια της Αττικής, έρχονται στο φως της δημοσιότητας.

Σύμφωνα με αστυνομικές πηγές, η δράση του κυκλώματος των εκβιαστών ξεκίνησε το χειμώνα του 2023 και μέχρι τώρα κατάφεραν να εξασφαλίσουν χιλιάδες ευρώ από τους εκβιασμούς.

Σημειώνεται, πως συνελήφθησαν ο αρχηγός και ο υπαρχηγός της συμμορίας, ενώ έπειτα από έφοδο στη Μύκονο πέρασαν χειροπέδες στους δύο «εισπράκτορες» του κυκλώματος.

Αρχηγός και υπαρχηγός κρίθηκαν προφυλακιστέοι από τις δικαστικές αρχές, ενώ τα δύο άτομα που είχαν αναλάβει την είσπραξη των χρημάτων αφέθηκαν ελεύθερα με την καταβολή εγγύησης 3.000 ευρώ και περιοριστικούς όρους.

Ο αρχηγός «Τόνυ» και η δομή της συμμορίας των εκβιαστών

Η συμμορία των εκβιαστών αποτελούταν από τέσσερα άτομα με αρχηγό έναν σκληρό κακοποιό με καταγωγή από την Αλβανία, ο οποίος χρησιμοποιούσε το ψευδώνυμο «Τόνυ» και είχε κατηγορηθεί για απόπειρα ανθρωποκτονίας.

Μαζί του ένας Έλληνας (γνωστός στις αστυνομικές αρχές για υποθέσεις κλοπών, όπλων, μαστροπείας και πλαστογραφίας) που είχε αναλάβει το ρόλο του υπαρχηγού, ενώ οι υπόλοιποι είχαν επιφορτιστεί με την είσπραξη των χρημάτων από τους εκβιασμούς.

Σύμφωνα με όσα αποκαλύφθηκαν από την επιχείρηση της Δίωξης Εκβιαστών της Ασφάλειας Αττικής, η συμμορία είχε «βάλει ταρίφα» από 5.000 στη Μύκονο για την τουριστική σεζόν, ενώ σε άλλες περιπτώσεις ζητούσαν 200 ευρώ μηνιαίως από επιχειρήσεις.

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι δράστες δεν είχαν βάλει στο στόχαστρό τους μόνο ακριβά εστιατόρια ή μπαρ, αλλά ζητούσαν χρήματα και από… κρεπερί και κρεοπωλείο, φτάνοντας στο σημείο να πουλήσουν προστασία σε μαγαζί με ζελεδάκια.

Αποκαλυπτικοί διάλογοι-Έμπαιναν στα καταστήματα και άνοιγαν μόνοι τους το ταμείο

Όπως αναφέρεται στην απομαγνητοφώνηση ηχητικής καταγραφής σε κατάστημα στην Άνω Μερά της Μυκόνου, σε συνομιλία μεταξύ ιδιοκτήτριας καταστήματος και υπαλλήλου, οι άνδρες της συμμορίας έμπαιναν στα καταστήματα και άνοιγαν μόνοι τους το ταμείο.

• «Θύμα»: Ρε φίλε να σου πω, θυμάσαι την ημέρα που ήρθαν οι μπράβοι;
• «Υπάλληλος»: Ναι.
• «Θύμα»: Τί ήταν; Τέσσερις του μήνα; ή πέντε Ιουνίου;
• «Υπάλληλος»: Δε θυμάμαι ημερομηνία, γιατί;
• «Θύμα»: Έχω την εντύπωση… θυμάσαι που με είδες μια μέρα έκλαιγα;
• «Υπάλληλος»: Ναι, ναι.
• «Θύμα»: Και είχα φρικάρει με αυτούς. Έχω την εντύπωση ρε φίλε ότι τους είδα στο… πανηγύρι τώρα στα εννιάμερα και λέω… επειδή είσαι μόνο εσύ παρατηρητικός… ήρθαν στον Χ. κάτω;
• «Υπάλληλος»: Δεν τους έχω ξαναδεί από τότε.
• «Θύμα»: Από τότε δεν έχουν ξανάρθει;
• «Υπάλληλος»: Όχι, και τώρα μεταξύ μας, αυτοί πρέπει να παίρνουν τώρα από τη Γλυφάδα, τα έχει αναλάβει ο αδερφός του Χ.. Όχι ο Χ.
• «Θύμα»: Εδώ δεν έρχονται κάθε τέλος του μήνα;
• «Υπάλληλος»: Όχι, όχι. Πρέπει να τα παίρνουνε από τη Γλυφάδα.
• «Θύμα»: Εμένα έρχονται κάθε μήνα.
• «Υπάλληλος»: Έρχονται εδώ και τα παίρνουνε;
• «Θύμα»: Ναι ρε, εν ψυχρώ. Μέσα μπαίνουνε στο μαγαζί και ανοίγουν το ταμείο… μου λέει «φέρε». Αλλά προχθές, μετά το πανηγύρι, είδα κάτι… Είδα κάτι σκατόφατσες, κάτι γομάρια και λέω ο μόνος που είναι από κάτω παρατηρητικός, οι άλλοι δεν παρατηρούνε, θα ‘ναι μόνο ο Β.
• «Υπάλληλος»: Κοίτα, δεν τους πρόσεξα, στο πανηγύρι γιατί έτρεχα σαν τον Μέσι, αλλά σίγουρα μπορεί να έχουνε σκάσει.
• «Θύμα»: Είναι αυτά τα γομάρια, τα… με τα ταττού, τα…
• «Υπάλληλος»: Εγώ πήγα στον μπάρμπα του Γ. και του το ‘πα, (ακατάληπτο) του λέω σηκώσαν στον Πλατύ Γιαλό και πήγαν σε ένα μαγαζί που πουλάει κρέπες και αυτά, μου λέει «άντε ρε», μου λέει… «σίγουρα;» μου λέει «να πήγαν…», μου λέει, «σε σας, ναι, γιατί παίζει να πήγαν σε σας» λέει «γιατί έχετε και το μαγαζί στη Γλυφάδα, αλλά πήγαν στα Σ;» του έκανε τρομερή εντύπωση. Του λέω «σε σας έχουνε έρθει;» μου λέει «αν έρθουνε σε μένα» μου λέει «θα πρέπει να φύγω από το νησί» χα χα χα.
• «Θύμα»: Α… ντάξει, ο Γ. είναι Γ.
• «Υπάλληλος»: Ναι.
• «Θύμα»: Τελείως, αλλά ο Γ. έχει και πλάτες ρε φίλε.
• «Υπάλληλος»: Ναι ρε.
• «Θύμα»: Τι να λέμε.
• «Υπάλληλος»: «Από τη ντροπή θα πρέπει να φύγω από το νησί» μου ‘κανε σε εμένα, χα χα.
• «Θύμα»: Μπορεί να ακουμπήσει κανένας τον Μ. τώρα κι εσύ;
• «Υπάλληλος»: Του είπα ότι ήρθανε σε σας, του το είπα, το συζήταγα μαζί του.
• «Θύμα»: Μαλάκα… και λέω, λες τώρα που μας είδανε εδώ… με κόσμο, εσάς, εμάς, να μας ζητήσουν περισσότερα;
• «Υπάλληλος»: Όχι ρε, δε νομίζω, Άνω Μέρα είναι.
• «Θύμα»: Ήθελα να ρωτήσω και τον Χ., άμα έρθει ο Χ. θα του πω, μήπως τους είδε ξανά αυτούς; Ντάξει, εμένα μου ‘ρχονται κάθε μήνα, μου παίρνουν το φακελάκι και φεύγουν.
• «Υπάλληλος»: Μεγάλο ποσό αν επιτρέπεται;
• «Θύμα»: Εμάς μας είπανε πέντε χιλιάρικα.
• «Υπάλληλος»: Το μήνα;
• «Θύμα»: Τη σεζόν ρε.
• «Υπάλληλος»: Α…
• «Θύμα»: Ο Χ., ο Χ. μας είχε πει… και στον Θ. βασικά το είχε πει, νομίζω ότι είχανε κλείσει στα δώδεκα.
• «Υπάλληλος»: Τη σεζόν;
• «Θύμα»: Ναι, τώρα τι να σου πω ρε φίλε. Αλλά λέω μόνο με αυτόν μπορώ να… μόνο με σένα, γιατί θυμάμαι που είχες πάρει τον πατέρα σου τηλέφωνο.
• «Υπάλληλος»: Άκου, τραγικό, εσένα δε σου (ακατάληπτο) ένα χιλιάρικο τον μήνα, άμα βάλεις πέντε μήνες σεζόν.
• «Θύμα»: Ναι.
• «Υπάλληλος»: Ένα μισθό, εντάξει, κομπλέ είσαι, να ξέρεις, (ακατάληπτο) κομπλέ είσαι (ακατάληπτο).
• «Θύμα»: Ναι ρε Β., αλλά εντάξει, είναι και αμαρτία από το Θεό να τα διν… γιατί να τα διν…
• «Υπάλληλος»: Γιατί να τα δίνεις; ναι ναι, εννοείται και χίλια και πεντακόσια γιατί να τα δίνεις;
• «Θύμα»: Γιατί; Αλλά σου λέω προχθές είδα κάτι σκατόφατσες και μου λέει και η Β. «ηρέμησε ρε όλους τους βλέπεις…»
• «Υπάλληλος»: Όχι ρε δε θα σου ζητήσουν πιο πολλά.
• «Θύμα»: Εγώ πλέον…
• «Υπάλληλος»: Πες τους όχι ρε, δε στα δίνω, κάψτο, τι θα μου κάνεις; Επειδή μιλάτε με τους μπάτσους εσείς, το αναφέρατε;
• «Θύμα»: Καλά, οι μπάτσοι που είχαν έρθει τότε, είχανε έρθει για τις ζημιές που έκαναν για το σχολείο.
• «Υπάλληλος»: Το αναφέρατε;
• «Θύμα»: Τι να αναφέρουμε ρε φίλε, αφού είπανε ότι… μη τυχόν και το πείτε στην αστυνομία. Πού ξέρω εγώ με ποιον μιλάω και τι…
• «Υπάλληλος»: Ναι καλά κάνεις.
• «Θύμα»: Αυτοί έχουν αφτιά παντού να πούμε.
• «Υπάλληλος»: Ναι ρε, και μπορεί να παίρνουν και αυτοί ρε… που ήρθαν εδώ… άστο ρε.
• «Θύμα»: Άρα ο Χ. δε δίνει φακελάκι από εδώ, δε μπαίνουν μέσα στο μαγαζί του.
• «Υπάλληλος»: Όχι, όχι.
• «Θύμα»: Αυτός είναι ο τυχερός
• «Υπάλληλος»: Τα ‘χουνε… είμαι σίγουρος ότι τα ‘χουνε βρει κάπως, ώστε να τα… ε…. με τα… παίρνουν λεφτά από Γλυφάδα.
• «Θύμα»: Ντάξει καλύτερα, να μη φαίνεται μες στον κόσμο, εμένα δηλαδή που μου ‘ρχονται τέλος του μήνα…
• «Υπάλληλος»: Έρχονται δηλαδή όλοι μαζί;
• «Θύμα»: Δεν έρχονται, δύο έρχονται. Μία ένας, μία δύο. Την τελευταία φορά ήρθανε δύο. Αλλά εντάξει, χέζεσαι, άμα δεν είσαι συνεπής, δε ξέρεις τι περιμένεις, τί να λέμε.
• «Υπάλληλος»: Νταβατζιλίκι ε; χα χα.
• «Θύμα»: Έτσι δεν είναι;
• «Υπάλληλος»: Πα να γαμηθούνε ρε, τα κωλόπαιδα, τα γαμημένα.
• «Θύμα»: Αμ δεν είναι κωλόπαιδα; Εύκολο χρήμα, ενώ εμείς που δουλεύουμε… Εντωμεταξύ, δε… ε… που βγαίνουμε στη Χώρα και αυτά, δεν τους έχει… εγώ δε τους έχω δει, να δεις μια φάτσα να πεις «Α, κάτι μου θυμίζει αυτός» και προχθές δεν ήταν αυτοί που έρχονται και μου παίρνουν τα λεφτά. Είδα σκατόφατσα.
• «Υπάλληλος»: Ρε συ, όλο το νησί μες τους μπράβους είναι και στους σεκιουριτάδες, ασφάλειες, μπορεί να ήταν σκατόφατσες από άλλα μαγαζιά και να ήρθανε… κάτι τέτοιο…
• «Θύμα»: Ναι…
• «Υπάλληλος»: Γιατί στη Μικρή Βενετία δε τους βλέπεις όλους έξω; και… στη Μικρή Βενετία είναι.
• «Θύμα»: Τέλος πάντων, ας έχουν Θεό και Παναγιά.
• «Υπάλληλος»: Ντάξει, θα περάσει τώρα, θα φύγουνε αυτοί.
• «Θύμα»: Καλά, τώρα το βάλαμε το αγγούρι στο κ@λο μας φιλαράκι… θα το δίνουμε.
• «Υπάλληλος»: Και ‘γω στη θέση σου θα τα έδινα επί τόπου μαζεμένα άιντε, πάρτε τα μην ξανάρθετε. Να μην τους έχεις εδώ και να τους βλέπεις κιόλας, δώσ’ τα μία και καλή να μην ξανάρθουνε. Πάρτε τα όλα μαζί… βέβαια και αυτοί δε ξέρεις πως (ακατάληπτο) πάρτε τα όλα μαζί…
• «Θύμα»: Ναι ρε…
• «Υπάλληλος»: Θα πουν, αυτή βγάζει λεφτά, τα δώσε επί τόπου τα πέντε, πού τα βρήκε; Άστο… είναι, άμα το πιάσεις, αυτό είναι η προπαίδεια του μηδέν εγκεφαλικά, δεν έχουνε μυαλό, δε ξέρεις πως τα σκέφτονται όλα.
• «Θύμα»: Αλλά δεν έχουν ξανάρθει στο μαγαζί πάλι…
• «Υπάλληλος»: Όχι, όχι.