Η αλαζονεία της εξουσίας

Οι κωμικοτραγικές, ηχογραφημένες συνομιλίες μεταξύ του πρώην υπουργού του ΣΥΡΙΖΑ Νίκου Παππά και του Ελληνοϊσραηλινού επιχειρηματία Σαμπί  Μιωνή, μοιραία έχουν προκαλέσει την οργή της κοινωνίας, καθώς αναδεικνύουν φαινόμενα αλαζονείας, σήψης και διαφθοράς στους κόλπους μιας κυβέρνησης που ήρθε στην εξουσία το 2015 ευαγγελιζόμενη το ηθικό της, δήθεν, πλεονέκτημα… Δυστυχώς, η κυβέρνηση της Αριστεράς, όπως είχαμε προβλέψει, αντί να είναι περισσότερο υπέρ της διαφάνειας, της σεμνότητας, της ενίσχυσης των θεσμών και της αξιοκρατίας, όπως ψευδώς ισχυριζόταν, αποδείχθηκε μία άκρως αλαζονική και αδιαφανής κυβέρνηση, με παρακρατική λογική και λειτουργία.   

Από το 1974 και έπειτα, οπότε παρακολουθώ στενά την πολιτική ζωή του τόπου ως επαγγελματίας δημοσιογράφος και ως αναλυτής των πολιτικών εξελίξεων, όλες οι κυβερνήσεις οι οποίες επικαλούνται το ηθικό πλεονέκτημα, στην πραγματικότητα αποδεικνύονται οι μεγαλύτεροι παραβάτες των αρχών που υποτίθεται ότι υπηρετούν. Θυμάμαι ότι το 1981 το ΠΑΣΟΚ ήρθε στην εξουσία με το επιχείρημα ότι θα φέρει το νέο ήθος και ύφος στην εξουσία καταγγέλλοντας τον παρακρατικό τρόπο λειτουργίας της Δεξιάς. Στην πράξη όμως, μολονότι επικράτησε επί 30ετίαν απόλυτα στα πολιτικά πράγματα της χώρας, και στο ΠΑΣΟΚ αναπτύχθηκαν έντονα φαινόμενα διαφθοράς και αλαζονείας, τα οποία οδήγησαν ακόμα και στη φυλάκιση κορυφαίων του υπουργών. 

Το 2015, ο ΣΥΡΙΖΑ ανήλθε στην εξουσία λέγοντας ότι θα καταργήσει τη διαφθορά των προηγούμενων κυβερνήσεων όπως το ΠΑΣΟΚ. Γιατί, δήθεν, είχε το «ηθικό πλεονέκτημα». Φυσικά, αυτό ουδέποτε το διαπιστώσαμε. Αντίθετα, όπως καταδεικνύουν και οι συνομιλίες Παππά - Μιωνή, η πολιτική διαφθορά και αλαζονεία επικράτησαν και επί ΣΥΡΙΖΑ.  

Η πολιτική διαφθορά δεν έχει σχέση με την πολιτική ιδεολογία. Αντίθετα, από τη φύση του ο άνθρωπος ρέπει προς τη διαφθορά  και την αλαζονεία. Ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπιστούν τα φαινόμενα αυτά, που είναι διαλυτικά για τη Δημοκρατία και την ελευθερία, είναι η ενίσχυση των θεσμών. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο λόρδος Άκτον, «η εξουσία διαφθείρει, και η απόλυτη εξουσία διαφθείρει απόλυτα». Γι’ αυτό γέλασα πικρά όταν άκουσα στη Βουλή τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΚΚΕ Ν. Καραθανασόπουλο να αποδίδει τη διαφθορά στον καπιταλισμό. Του υπενθύμισα ότι ένα από τα πιο διεφθαρμένα και απάνθρωπα καθεστώτα στην ιστορία της ανθρωπότητας ήταν η Σοβιετική Ένωση επί Ιωσήφ Στάλιν. Όπου η απολυτότητα της εξουσίας του τον οδήγησε σε πρωτοφανή εγκλήματα κατά του ίδιου του λαού του.  

Συνεπώς, ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπίσουμε τη διαφθορά της εξουσίας είναι ο περιορισμός της. Να πραγματοποιήσουμε αυτό που έλεγε ο Μοντεσκιέ στο «Πνεύμα των Νόμων»,  σαφής διάκριση των τριών εξουσιών του κράτους. Αυτή είναι η ψυχή του συστήματος της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας που όλοι πρέπει να υπηρετούμε. Διότι βλέπω πολιτικούς που συμπεριφέρονται ως δικαστές αλλά και δικαστές να συμπεριφέρονται ως πολιτικοί. Η Δικαιοσύνη είναι και πρέπει να παραμείνει ανεξάρτητη από την πολιτική. Και ταυτόχρονα το Κοινοβούλιο πρέπει να αναχθεί στο επίπεδο που του αρμόζει. Να είναι ο πραγματικός ελεγκτής των πράξεων της εκτελεστικής εξουσίας. Οι υπουργοί έρχονται για να δίνουν λόγο στο Κοινοβούλιο, όχι για να διεκπεραιώνουν τις προειλημμένες αποφάσεις τους. Άλλωστε, όλοι μας, πολιτικοί, δικαστές, δημοσιογράφοι, δημόσια πρόσωπα, υπάρχουμε για να υπηρετούμε τη Δημοκρατία, την Πατρίδα, τη Δικαιοσύνη, το κοινό καλό. Αυτό το τόσο αυτονόητο γεγονός, πολλές φορές το ξεχνάμε. Και αυτό είναι εις βάρος των θεσμών, εις βάρος της ποιότητας της Δημοκρατίας και της Δικαιοσύνης στη χώρα μας.