Η διαφωνία (για τη διαφωνία) - δυστυχώς - δεν πεθαίνει ποτέ…

Η απόφαση του εμβολιασμού είναι απολύτως προσωπική ιστορία.

Κάθε άνθρωπος κρίνει μόνος για το μέλλον του, ακόμη κι αν αυτό αφορά στην επιβίωσή του.

Τα ρίσκα που λαμβάνει κάποιος για τη ζωή του, ακόμη και στην πραγματική μάχη των χαρακωμάτων σ ένα πόλεμο, είναι προσωπικά.

Δε δηλώνουν άπαντες διαθέσιμοι για την πρώτη γραμμή.

Στη μάχη της πανδημίας υπάρχει πάντως μία μεγάλη διαφορά.

Καθώς εκείνος που επιλέγει να αδιαφορήσει για την υγεία του, επηρεάζει την υγεία και του διπλανού.

Η επιλογή του εμβολιασμού κατά συνέπεια αφορά περισσότερους Όλους…

Και εκεί ξεκινούν τα δύσκολα. Ειδικά σε μία χώρα σαν την Ελλάδα, όπου η διαφωνία χτίζει πολιτικές καριέρες, ακόμη κι αν δεν υποστηρίζεται από αντι- προτάσεις.

Ποιος εμβολιάζεται λοιπόν και ποιος όχι;

Καθοριστικοί παράγοντες σε μία τόσο σημαντική απόφαση ωστόσο, είναι δύο πολύ συγκεκριμένοι.

Η ατομική ικανότητα, να ζυγιστούν σωστά τα δεδομένα (με όπλο την παιδεία και την αντίληψη), αλλά και οι παραστάσεις που προσφέρει η επικοινωνιακή τακτική της πολιτικής ηγεσίας.

Στην έννοια «πολιτική ηγεσία» δεν συμπεριλαμβάνω μόνο την εκάστοτε κυβέρνηση, αλλά το σύνολο του πολιτικού κόσμου.

Διότι δεν γίνεται να ευθύνονται μόνο οι κυβερνώντες (εάν ευθύνονται), τη στιγμή που η αντιπολίτευση επενδύει σε μία ηλίθια αντιπαράθεση, ενώ συμπολίτες μας πεθαίνουν.

Δεν φταίει μόνο η πλειοψηφία, αφού και τη μειοψηφία μία χαρά την ακούει ο κόσμος.

Επομένως ευθύνες καλούνται να αναλαμβάνουν άπαντες, ειδικά στα δύσκολα.

Εάν θέλεις να υπολογίζεσαι ως χώρος παρεμβατικός, αν και μειοψηφικός, οφείλεις να συμπεριφέρεσαι και να λειτουργείς με γνώμονα το γενικό καλό.

Όχι το δικό σου.

Δυστυχώς είναι διαπιστωμένο πως οι αντιεμβολιαστικές κορώνες βρίσκουν «ανοικτά αυτιά» με χαρακτηριστική ευκολία στη «γειτονιά» μας.

Βλέποντας συνολικά τη μεγάλη εικόνα της Ευρώπης, από ένα σημείο και κάτω, προς τη ζώνη των βαλκανίων τα ποσοστά των εμβολιασμένων μειώνονται.

Όσο κι αν τα δικά μας είναι πολύ μεγαλύτερα από εκείνα της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας, για παράδειγμα, σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι.

Ταξιδεύοντας κεντροευρωπαϊκά υπολειπόμαστε δραματικά!

Αντιρρησίες υπάρχουν παντού.

Το ζήτημα ωστόσο είναι πόσο μεγάλο έδαφος έχουν μπροστά τους…

Εκείνοι που επιμένουν να απαξιώνουν επιφανειακά τα κυβερνητικά προγράμματα, διαφωνώντας μέχρι «θανάτου», θα είναι καλό να σκέπτονται πως κάποιοι χάνουν κάθε μέρα τις ζωές τους.