Απόψεις

Η δημοκρατία απειλείται (και αυτή) από τον Covid...

Ο Αντώνης Κατσαρός γράφει στο Vradini.gr για την οικονομική ύφεση που θα ακολουθήσει την πανδημία και το ζήτημα δημοκρατίας που αυτή ήδη προκαλεί

ΓΕΝΙΑ Covid

Καλώς ξεκίνησαν τα εμβόλια, καλώς να έρθουν και τα αποτελέσματά τους. Τη πολιτική συζήτηση δεν πρέπει πάντως να την αφήσουμε στην άκρη! Όχι, δεν εννοώ τη γενική κουβέντα, που αφορά στις δυνάμεις του κοινοβουλίου. Στον ορισμό της δημοκρατίας, όπως αυτός προκύπτει στην εποχή του Covid-19, αναφέρομαι.

Το πρόβλημα που δημιούργησε η πανδημία δεν έχει μόνο προφανείς απαντήσεις, οι οποίες αφορούν στο υγειονομικό μέρος της καθημερινότητάς μας. Αφορά και στον τρόπο που διαχειριζόμαστε τη σκέψη, που αντιλαμβανόμαστε τον, ακόμη πιο αναγκαίο στις κρίσεις, πολιτικό λόγο και κατά συνέπεια αποφασίζουμε για το αύριο.

Καθώς τούτη την ώρα δεν κρίνονται μονάχα οι ηγέτες, από τις ΗΠΑ έως τη Γερμανία και την Ευρώπη, αλλά και οι πολίτες που τους ακούνε. Κρινόμαστε εμείς, που λειτουργούμε σύμφωνα με την ικανότητά μας να αξιολογήσουμε όσο πρωτόγνωρα εκτυλίσσονται μπροστά μας. Που ιεραρχούμε τις πληροφορίες, απ΄όπου κι αν αυτές προέρχονται και καθοδηγούμε τα παιδιά μας.

Μία πολύ συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα, εκείνη των ανθρώπων που από τα 18 τους "πάγωσαν" υποχρεωτικά την κανονική ροή σπουδών, εγκατέλειψε προσωρινά, ή και οριστικά, το εργασιακό περιβάλλον, σταμάτησε την αναζήτηση εργασίας μετά το πανεπιστήμιο, μπορεί πλέον να αποκαλείται : Γενιά Covid.

Κι αφού η υγειονομική κρίση έχει πολύ δρόμο και χρόνο ακόμη να διανύσει, η - πιο σκληρή από την τωρινή- οικονομική ύφεση που θα τη διαδεχθεί, σε παγκόσμια κλίμακα δυστυχώς, θα βρει χώρο να προκαλέσει ύφεση και στη δημοκρατία.

Πρόκειται για μία άκρως σημαντική εκτίμηση, η οποία μπορεί να προκαλεί μόνο φόβο, εάν σκεφτεί κανείς ότι διεθνείς έρευνες έχουν καταδείξει πως τα πιο χαμηλά ηλικιακά στρώματα δηλώνουν πως έχουν λιγότερη εμπιστοσύνη στη δημοκρατία.

Όταν λοιπόν η ηλικιακή κατηγορία "18-30" καλείται να επιστρέψει στο πατρικό σπίτι λόγω Covid, χωρίς εργασία, όνειρα και χρήματα, λογικά νιώθει τόσο νωρίς πως απαγορεύεται να έχει όραμα.

Δυστυχώς οι πολιτικές επιλογές σε όλα τα επίπεδα (λόγου, αποφάσεων και δράσεων) που θα προλάβουν τη ρήξη των νεότερων με τη δημοκρατία δεν φαίνονται στον ορίζοντα, σε παγκόσμια κλίμακα.

Αυτός είναι ο πιο δυνατός προειδοποιητικός ήχος καταστροφής του κόσμου, απ΄οποιονδήποτε έχει ακουστεί έως τώρα...

Δείτε επίσης